Wodospad

Star własnie przechadzała się zamyślona po obszernej wyspie gdy w pewnym momencie szum dochodzący z za skał zwrócił jej uwagę. ostrożnie stąpając po mokrych skałach wdrapała się na niezwykle wysoką górę, a jej oczom ukazał się niewielki, acz bardzo urokliwy wodospad który wyrzeźbił sobie na kilku kondygnacjach jeziorka...
Elfka rozejrzała się dokładnie dookoła czy aby na pewno nikogo nie ma i po chwili ściągnąwszy z siebie ubranie wskoczyła do jednego z nich znajdującego się na drugiej kondygnacji. Woda była przyjemnie chłodna, a własnie tego jej trzeba było w ten piękny słoneczny dzień. Opierając się o jedną ze skał zwróciła twarz w stronę słońca napawając się jego ciepłem.
Jej błogie lenistwo przerwały odgłosy dochodzące z krzaków nieopodal. Ostrożnie wychodząc z wody nakryła się peleryną i udała się w tamtą stronę zaciekawiona...

Z krzaków dobiegło ciche powarkiwanie... W prost z zarośli wyszedł spokojnym krokiem,utykając na prawą łapę rosły wilk o srebrzystej sierści który usiadł przed elfką... Przekrzywił łeb w prawo i zaczął lustrować ją spojrzeniem ciekawskich,czerwonych oczu... Tak to był Rei i nie nie obserwował jej od początku... Wprawne oko zobaczy że prawa przednia łapa ocieka krwią... Dosyć spora rana zadana przez myśliwego który uważał Reia za kolejne zwierze na łowy... Cóż przeliczył się... Zmarł przed wcześnie od kłów wilka...

Star uśmiechnęła się nieznacznie i podeszła ostrożnie bliżej.
- Ciekawe kto cię tak urządził mały... - powiedziała przykucając przed zwierzęciem.
Wyciągnęła w jego stronę rękę z początku niepewnie, bo wiadomo, że zranione zwierze może być niebezpieczne nawet i dla niej. Nie odważyła się go dotknąć choć jego sierść sama jakby ją do tego nawoływała. W pewnej chwili jej oczy zalśniły jasnym blaskiem o dookoła ręki zaczęły wirować niewielkie szczępki energii napływające niemal zewsząd. Rana na łapie zagoiła się niemal natychmiast.
Peleryna osunęła się nieznacznie odkrywając co poniektóre walory.

Może i rana się zagoiła ale nadal pozostawiła dosyć sporą bliznę choć nie widać jej przez futro... Będzie widoczna dopiero po zmianie w człowieka... Ale póki co Rei woli pozostać w tej formie... Nie wie jakby zareagowała owa istota na to że zwierzę przeistacza się w człowieka... Na słowo "mały" prychną z obojętnością ale też z lekką nutą złości... Nie znosił jak go się tak nazywa... Gdy widział jak istota próbuje go pogłaskać jednak boi się zaśmiał się w duchu... Czy wszyscy uważają że jeśli zwierze jest ranne to zaatakuje? Gdy poczuł jak rana mu się goi wykrzywił pysk próbując się uśmiechnąć ale cóż... Nic z tego... Wyszedł jakiś grymas... Wilk podszedł nieco bliżej by pokazać że istota nie ma powodu do obaw... A że peleryna odsłoniła co nieco to wilk zauważył ale raczej w tej postaci na to uwagi nie zwróci istocie...

Star widząc, że futrzak się do niej zbliżył pogładziła go po futrze a chwile później za uchem.
Zdziwiła ją jeszcze jedna sprawa, a mianowicie, że wilk był sam. z tego co wiedziała były one zwierzętami stadnymi i rzadko który chodził bez "eskorty" no ale cóż może był to samotnik.
Podniosła się i udała w stronę wodospadu po swoje ubrania...

Rei poddał się pieszczotom ze strony elfki... Cóż dawno nikt go ani nie głaskał ani dopiero za uchem... Wszyscy go unikali jak się da... Ale cóż... Ona nie wie kim on jest... A Rei póki co nie chce tego tracić... Wilk usiadł i patrzył jak elfka idzie najwidoczniej się ubrać... Cóż przynajmniej będzie miał na czym oko zawiesić... A może powinien nawiązać kontakt z nią? Cóż na razie poczeka jeszcze z tym...

Ubierając się przez jej głowę przechodziły niepokojące myśli. Już dawno nie spotkała w tych lasach żadnej "ludzkiej istoty". Czyżby te lasy były aż tak niebezpieczne, że wszyscy omijają je szerokim łukiem?
Spojrzała na wilczka. On przecież nie wyglądał na groźnego, ale za to ta rana na jego łapie nie była zrobiona przez zwierze. Może powinna z nim porozmawiać?
- O nie jeszcze nie oszalałam. Nie brakuje mi aż tak towarzystwa żeby wykorzystywać moc i rozmawiać ze zwierzętami - pomyślała i uśmiechnęła się.

No i mówiłem że będzie na czym oko zawiesić? No i było... Pewnie i tak widział więcej niż większość istot które elfka poznała... A widział piękne ciało oj piękne... Ale chyba pora przerwać tę maskaradę prawda? " Czy nie zauważyłaś że ten wilk jest inny niż wszystkie?" Elfka usłyszała głos w głowie pochodzący znikąd i zewsząd zarazem... " Powiem ci kto to... To zwierzę które umie się zamieniać w człowieka... A może na odwrót? Już nie wiem gdyż tak długo żyję w zgodzie z obiema połowami że nie wiem już czy jestem zwierzęciem czy człowiekiem... Tak czy inaczej pozwól że się przedstawię... " Wilk wstał i zawył... Potężny wycie niosło się przez las a wilk zaczął przybierać postać człowieka... W przeciągu kilku chwil w miejscu gdzie stał wilk pojawił się chłopak który potem ukłonił się... Tak wiem co mówił Azazelowi ale on ma tak zmienny i dostosowywalny do wszystkich charakter że potrafi błyskawicznie zmienić swoje zachowanie... Blizna którą wilk miał na łapie chłopak ma przez całe prawe ramię... - Rei... Tak jak mówiłem nie wiem czy jestem zwierzęciem które zamienia się w człowieka czy na odwrót... Zatraciłem się już w obu postaciach i nie wiem która to moja prawdziwa... Powiedział podnosząc się do pionu... - I wybacz że wcześniej nic nie powiedziałem bo nie miałem pojęcia czy mnie zaatakujesz jak tamci myśliwi... Koniec końców nie było to nic straconego bo widziałem zapewne więcej niż większość ludzi których poznałaś... Powiedział uśmiechając się... - Spokojnie nie powiem nikomu o tym... Ale to byłby grzech gdybym nie powiedział że jesteś piękna... Bo jesteś piękna... I to bardzo... Jeszcze raz wybacz za to że nie powiedziałem kim jestem...

Star słysząc czyiś głos zaczęła się rozglądać dookoła. Czyżby nie była tu sama, a jej zmysły zaczęły w końcu wariować? Nie wyczuwała zagrożenia, a raczej coś lub kogoś o bardzo przyjaznej aurze. Na słowa
" Powiem ci kto to... To zwierzę które umie się zamieniać w człowieka... A może na odwrót? Już nie wiem gdyż tak długo żyję w zgodzie z obiema połowami że nie wiem już czy jestem zwierzęciem czy człowiekiem... Tak czy inaczej pozwól że się przedstawię... "
zamarła w bezruchu. Słyszała o tajemniczej rasie Ose, ale nigdy nie spotkała się z nią oko w oko...
Cofnęła się widząc, że wilk zmienia się w istotę ludzką, bądź co bądź całkiem przystojnego człowieka płci męskiej. Na jej policzkach pojawiły się lekkie rumieńce, a w oczach szalała złość, że dała się tak podejść. chyba zbyt wcześnie opuściła wioskę nie zakańczając treningu - przeklinała teraz w duchu.
Zasłaniając się peleryną podeszła do niego i spojrzała na niego gniewnie.
- Zbo-cze-niec - powiedziała melodyjnym głosem pstryknąwszy mu w czoło

- E tam od razu zboczeniec... Mruknął rozbawiony reakcją elfki Rei... - Rozumiem że wolałaś mnie jako wilka? Jak chcesz mogę wrócić do tamtej postaci... Powiedział Rei nadal rozbawiony całym komizmem tej sytuacji... - Teraz już raczej zasłanianie się peleryną czy nie pomoże... Powiedział uśmiechając się Rei widząc jak elfka usilnie próbuje zasłonić się peleryną... - Skoro ja to zacząłem to powinienem o sobie coś powiedzieć prawda? Spytał a raczej stwierdził Rei po czym opadł spokojnie na ziemię siadając... - A więc jak widziałaś potrafię zmieniać postać w zwierzęcą i na odwrót... I też nie jestem człowiekiem... Jestem demonem... Mów co chcesz ale wielu ocenia nas po stereotypach... Istoty złe,bez serca,uczuć,mordujące każdego kto stanie im na drodze... Prawdy w tym tyle co nic... Demony to istoty tak różne charakterem jak ludzie... Mogą być złe i dobre... Prawe i chaotyczne... A z tego co widzę to ty jesteś elfką... Dawno nie widziałem waszej rasy a co dopiero tutaj... Na avalonie... Tak czy inaczej jak moja zwierzęca połowa tak i ja jestem łowcą... I widzę że zaciągnąłem u ciebie kredyt zaufania tak więc jeśli chcesz mogę ci towarzyszyć... Pod postacią tą lub zwierzęcą... Którą wolisz? Oczywiście możesz się nie zgodzić wiem ale cóż... Jakoś muszę odpracować to nadwyrężone zaufanie prawda? A i przy okazji... Zdradzisz mi swoje imię? Przez całą tą wypowiedź miał szeroki uśmiech na ustach mając w pamięci wydarzenia z przed kilku chwil... Cóż pewnie nie wielu istotom trafiają się takie sytuacje prawda? Będzie miał co wspominać...

Elfka popatrzyła na niego lekko zmieszana. Rzeczywiście nie było już większego sensu zakrywanie się peleryną, no ale cóż tylko jedna osoba widziała ją wcześniej całkowicie nagą...
- A przepraszam gapa ze mnie nie przedstawiłam się. Jestem Star - powiedziała poważnie.
- Tak stereotypy potrafią być bardzo nieprzyjemne - westchnęła zakładając ręce na boki. - Nie przejmuj się ja nigdy nie należałam do istot przejmujących się pochodzeniem. -zatonęła na chwilę we wspomnieniach tamtej feralnej nocy - Przepraszam zamyśliłam się - powiedziała po chwili. - Co do Elfów to rzeczywiście trudno je spotkać - przyznała mu racje - może to i nawet dobrze - dodała nieco ciszej.
Chwyciła za torbę i przerzuciła przez ramię.
- Jak chcesz to możesz mi towarzyszyć. Twoje zdolności łowieckie mogą się kiedyś przydać.

- Star... Powtórzył po niej by zapamiętać... - Ładne imię... Stwierdził znów się uśmiechając... - I zazwyczaj takowe są... Powiedział gdy elfka stwierdziła że stereotypy mogą być nieprzyjemne... - Ja się stereotypami nie przejmuje... Tylko istotami które w nie wierzą... Powiedział i spochmurniał nieco... Wielu ludzi nienawidzi demonów za samo to że nimi są... - Nie szkodzi... Powiedział gdy elfka się zamyśliła... "Ciekawe o czym myślała?" Spytał się w myślach po czym wrócił na ziemię... - Czemu niby miało to by być dobrze? Spytał od tak... Zaciekawiło go to co miała elfka na myśli... Czyżby elfy to były złe istoty? Nie... Te elfy które Rei poznał nie były złe... - A gdzie idziesz? A no i czym ty się zajmujesz? I wiesz... Wrócę do postaci wilka... Lepiej mi w niej... Przyznał po czym w miejscu chłopaka po kilku chwilach znów siedział wilk... "Ja będę rozmawiał z tobą telepatycznie tak więc nie obawiaj się że nie umiem mówić..." Znów usłyszała ten sam głos w głowie co wcześniej... Wilk wstał i otrzepał się tak jak gdy pies wychodzi z wody i otrzepuje z niej [chociaż nie był mokry] po czym czekał na elfkę...

- Zazwyczaj Elfy są "miłe" - zaakcentowała słowo miłe aby dać do zrozumienia, że z tym się coś wiąże - ja po prostu... ehhh....nie pasowałam tam i konflikt się zaostrzył. - powiedziała lekko niepewnie... Jak to jest możliwe, że ta istota zmusiła ja do rozmowy o sobie? - Można powiedzieć, że większość z nich wciąż uważa się za ważniejszych od innych istot...
Spojrzała w stronę lasu i ruszyła.
- W sumie w tej formie bardziej mi się podobasz - powiedziała przejeżdżając ręką po jego miękkim futrze. - Do tego gdzie zmierzam to jeszcze nie wiem. Szukam po prostu miejsca gdzie mogłabym założyć nowy dom - powiedziała zaciskając skórzany woreczek zawieszony na szyi.

"Zazwyczaj..." Powtórzył po niej Rei... Nawet pośród roju istot dobrych zawsze ktoś zły się trafi i na odwrót pomiędzy złymi może pojawić się dobro... " Nie musisz mi o niczym opowiadać jeśli nie chcesz..." Przesłał jej w myślach Rei... Jeśli nie chce niech nie mówi... " Cóż... Nie każdy potrafi zaakceptować to że pośród niego są istoty lepsze prawda? Widać twoja rasa ma manię wielkości jak to się mówi... " Gdy usłyszał że bardziej jej się podoba jako wilk burknął zadowolony... "Cóż dziękuje..." Powiedział Rei... Oczywiście wszystko co mówi,mówi tylko w jej umyśle by nie było... " A byłaś już w którymś z miast? Sanvante,Ashilut lub Laros? Może tam znajdziesz dom... Ewentualnie jeśli nie lubisz mieszkać w mieście to i poza nim znajdzie się jakieś miejsce do zamieszkania... A i nie wspomniałaś w końcu czym się zajmujesz... Tylko że jeśli idziemy do miasta to będę musiał przed nim wrócić do postaci człowieka... Wilk przechadzający się po mieście to widok niecodzienny prawda? A w dodatku zapewne większość myśliwych od razu sobie mnie upatrzy jako trofeum... " Mówił ostatnie zdania trochę zmartwionym głosem... Nie lubił przebywać w miastach... Jedyne miejsce które lubił to restauracja w której barmanem jest jego zaufany przyjaciel...

- Wiesz jakoś nie przy tobie czuje się bardziej swobodnie. Powiem wprost. Nie przepadam za bardzo za towarzystwem innych istot. Jestem przekonana, co do ich intencji. O dziwo z tobą jest inaczej. Tak jakbym cię znała od dawna. - powiedziała spoglądając na niego badawczo. - Pytasz się czym się zajmuję?... hmmm... wśród "swoich" uczyłam się na Druida wielkiego ... jakby to nazwać... a tak maga - dziwnie to zabrzmiało - Odpowiedzialnego za bezpieczeństwo i przetrwanie gatunku... co do domu to nie o taki mi chodzi ... przeważnie mieszkam w miejscach gdzie akurat jestem

" Cóż... Wiele istot mi to mówi... Może to jakiś dar że inne istoty się przede mną otwierają a przed nikim innym nie? Może nie... Tak czy inaczej często to słyszę... Cóż... Być może kiedyś się spotkaliśmy bo sporo podróżowałem... Rozumiem z tego co powiedziałaś że nie możesz wybadać moich intencji? Spokojnie nie zamierzam cię zabić... Nawet tak nie myśl... " Powiedział stanowczo ostatnie zdanie... Tylko tego by brakowało żeby myślała że chce ją zabić... " Wiem co oznacza druid... Jesteś po prostu istotą zjednoczona z naturą i korzystającą z jej mocy... Oraz broniąca jej... Ja cóż... Ja mam dom ale zaglądam do niego tyle co nic... Pomieszkuje wszędzie i nigdzie bo jako wilk nie muszę się obawiać ataku ze strony innych zwierząt... Tylko myśliwych... Być może zabrzmi dziwnie to pytanie ale umiesz walczyć? Bo by bronić natury w tych czasach same słowa nie wystarczą... Trzeba umieć walczyć... Bronią lub magią ale walczyć..."

- Walka... korzystam z niej jedynie gdy nadejdzie taka konieczność. Wierz mi natura sama potrafi się bronic sama... no może z niewielka pomocą - powiedziała zeskakując z jednej ze skał.

"Masz rację ale nie całkowitą... Natura przed niektórymi się nie obroni... Ale z lekką pomocą to czemu nie? Tak czy inaczej... Idziemy gdzieś czy będziemy siedzieć tutaj? A i jak masz jakieś pytania to pytaj... Odpowiem na... Prawie wszystkie pytania..." Specjalnie akcentował słowo prawie by elfka zrozumiała że nie odpowie na wszystkie pytania... Wilk wstał i czekał na reakcję ze strony elfki...

- Jak chcesz to idź przodem, ja cie najwyżej dogonię. Musze niestety nazbierać kilku ziół do wywaru - powiedziała rozglądając się dookoła - A zanim dojdę do miasta to muszę się ubrać porządniej bo dla innych chodzę w samej bieliźnie - westchnęła zawiedziona.

" Mi to nie będzie przeszkadzać..." Stwierdził Rei wykrzywiając pysk w coś co można nazwać uśmiechem... "Ale innym pewnie tak... Idę w tamtym kierunku i nie będę zmieniał toru póki co..." I Rei ruszył powoli w obranym przez siebie kierunku... Coś... Coś się przemykało między krzakami... Rei czuł to... Człowiek...Skradający się niczym łowca za zwierzyną... " To mi się nie podoba..." Pomyślał i szedł dalej... W końcu strzała przecięła powietrze i trafiła idealnie w zranioną poprzednio łapę przybijając Reia do ziemi... " Do diaska znowu w to samo miejsce! " Pomyślał zdynerwowany Rei i skupił się by przywrócić się do formy ludzkiej... Nic... Rei spróbował jeszcze raz... Znowu nic... Z pomiędzy krzaków wyszedł myśliwy z nożem myśliwskim w dłoni idący do Reia... Rei widąc to próbował jakoś się wyrwać ale strzała go silnie trzymała przy ziemi... " Do diaska... Star! Pomóż!" Krzyknął w myślach próbując się skontaktować ze Star...

Star własnie znalazła idealne miejsce na zbieranie potrzebnych jej ziół. Można by było powiedzieć, że znajdowały się tu wszystkie jakie tylko potrzebowała. Przykucnęła przy jednej z roślin i zaczęła ostrożnie zbierać jej liście, a następnie owoce gdy w pewnym momencie jej spokój myśli zakłócił krzyk o pomoc.
Podniosła się i wsłuchała w szum wiatru. Już wiedziała gdzie się znajduje jej nowy znajomy i w co się tym razem wplątał. Wiedziała, że nie ma zbyt wiele czasu więc zaczęła biec przeskakując ze skały na skałę tak jakby stąpała po płaskim gruncie. Żałowała, że przyłożyła się treningu zmiany postaci, teraz zwinność kota bardzo by jej się przydała, ale nie można przecież mieć wszystkiego.
Znalazła się tam w momencie gdy ludzka istota stała nad wilkiem z nożem.
- Stój! - krzyknęła chwytając go za rękę.
- Co to u licha?! - przeraził się ludź i wyciągną łuk.
- Człowieku puchu marny nie wiesz co robisz - powiedziała spokojnie podchodząc do zwierzęcia i wyciągając strzałę.
- To moja zdobycz. Jak chcesz upoluj sobie własną! - krzyczał zdenerwowany i wystrzelił strzałę w jej kierunku.
- Przemyśl to jeszcze raz - powiedziała łapiąc strzałę tuż przy swojej piersi. Nie wiele brakowała, a byłabym martwa - pomyślała zaskoczona.
Człowiek ten dysponował niezwykłą siłą i nadzwyczajnymi strzałami. Spojrzała na niego badawczo po czym zamknęła oczy.
- Jesteś pewien, że zamierzasz walczyć? - zapytała jednak nie musiała długo czekać na odpowiedź, gdyby nie zrobiła uniku strzała wbiła by się w jej bok, a tym czasem zatrzymała się na drzewie sprawiając, że zaczęło ono podumierać. - Tym uczynkiem przekroczyłeś wąską linię i nadwyrężyłeś moje nerwy.
Wyciągnęła rękę do przodu, jej oczy nagle zrobiły śnieżnobiałe i zaczęły świecić niezwykle jasno. Zaciskając pięść dookoła łowcy wyrosły grube kolczaste pędy krępując mu ruchy i raniąc go dotkliwie. Szykowała się do kolejnego ataku gdy w pewnym momencie zawiał wiatr... oprzytomniała. Jej oczy na powrót stały się zielone a ona sama spojrzała zawstydzona na mężczyznę. Już dawno nie czuła takiej złości. Pędy zniknęły pod ziemią uwalniając mężczyznę który padł nieprzytomny na ziemię.
Odwróciła się do Rei'a i przyłożyła rękę do jego rany. Lekki powiew wiatru otaczał jego łapę i po chwili zaczęła ona się goić...
- Może jednak przyjmij bardziej ludzką postać - powiedziała poważnie.

Była przerażona. Nie wiedziała jak to się stało, że nie mogła zapanować nad chęcią mordu i gdyby nie matka natura z pewnością zabiłaby tę istotę bez zastanowienia... podeszła do drzewa i przyłożyła do niego obie dłonie które zajaśniały. Ze wszystkich stron napływały do niej drobinki zielonej energii która następnie wpływała do drzewa uleczając je przy tym. Usiadła pod nim czując, że zaraz zaśnie ze zmęczenia...

I znów zapewne widział więcej niż inni ludzie... Ta elfka o to właśnie zapanowała nad naturą i nie mal kazała jej zabić tego człowieka... Opamiętała się jednak przez... Podmuch wiatru? Chyba tak... Widać że strzelanie do drzew przy niej to jeden ze sposobów na szybką śmierć... " Dziękuję..." Powiedział do niej Rei gdy znów wyleczyła tą samą łapę co wcześniej... Teraz już mógł wrócić do swojej postaci bo go strzała nie trzymała... Człowiek patrzył na wilka o tyle zdziwiony co przerażony tym co się dzieje... Jego nie doszła ofiara zamienia się w człowieka... Blizna na prawym ramieniu powiększyła się teraz do wielkiej szramy od barku aż po dłoń... Złość nie mal wylewała się z Reia... Sięgnął po ostrze i przerzucił je do lewej dłoni która zapłonęła od barku aż po dłoń potężnym płomieniem... Rei powoli szedł w kierunku myśliwego który nie mal chciał się mu rzucić do stóp... Rei już się zamachnął ale... Cofnął ostrze... - Uspokój się! Krzyknął sam na siebie cofając się do tyłu... - Idź stąd człowieku... Powiedział do przerażonego łowcy który nie mal natychmiast zerwał się do biegu i uciekł... Rei padł na kolana,trzymając się za ramię i próbował je zgasić... W końcu udało mu się po kilku dłuższych chwilach... Padł na tyłek i zaczął szybko i płytko oddychać... - Widać że obydwoje wiemy teraz o sobie trochę więcej niż nie którzy, którzy nas poznali... Powiedział uspokajając rozszalałe nerwy i odpoczywając... Co jak co ale ten płomień to nie jest nic nie męcząca rzecz...

- Jakiej rangi demonem ty jesteś? - zapytała zaskoczona.
Mniej więcej spodziewała się, że jest on w 4 może 3 randze, ale ten płomień...starała sobie przypomnieć o czym mówił Shiryu tamtego dnia...
Chwyciła za tobołek i wyciągnęła z niego bukłak z wodą.
- Napij się - rzuciła w jego stronę

- No to teraz zadałaś dziwne pytanie... Nigdy się nad tym nie zastanawiałem i w zasadzie nie mam większego pojęcia... Jakoś nigdy o tym nie myślałem... Po prostu byłem i jestem a kim i jak ważnym to nie wiem... Rei złapał bukłak i wypił trochę wody... Nie wiele bo wiele nie chciał ale trochę... - A ten płomień... Mruknął wstając i podchodząc chwiejnym krokiem,utykając na prawą nadal bolącą stopę do Star... - To efekt tego tatuażu... Powiedział podwijając rękawy i pokazując płonącą linię oplatającą całe lewe ramię,kończąca się płomieniem na środku dłoni... - Każdy Ose czyli demon i Terinei w jednym ciele ma taki tatuaż... Zazwyczaj nie dają one umiejętności ale mi dały tą... Moc a raczej przekleństwo... Wystarczy trochę więcej nerwów a całe ramię zaczyna płonąć podpalając broń i dając mi większą siłę oraz przewagę w walce... W chwilach gdy jestem na krawędzi śmierci lub nie panuje już nad sobą ogień podpala całą moją osobę dając mi niezwykłą... Siłę i moc... Ale to nie moc tylko przekleństwo... Trochę negatywnych uczuć i od razu moje ramię zaczyna płonąć... I to jest cholernie męczące... Powiedział a przy ostatnim zdaniu zaśmiał się i nie utrzymał równowagi... Upadł obok elfki na ziemię oddychając szybko i płytko...

- Nie boisz się, że mogę chcieć wykorzystać tę wiedzę przeciwko tobie? - zapytała spoglądając na niego badawczo. Nie chciała być nie miła, ale gdyby ona tylko udawała ... albo ktoś stał obok? - Widzę, że oboje tu trochę posiedzimy więc może i ja ci coś o sobie powiem, albo coś wyjaśnię skoro podzieliłeś się ze mną ta tajemnicą. - powiedziała układając się wygodniej.
- Opuściłam swój lud zanim skończyłam szkolenie co niestety może odbić się na moich późniejszych losach. Nie potrafię czasami zapanować nad tym co się ze mną dzieje gdy używam mocy, ale co gorsze jeżeli, moje oczy zmienią kolor na czarny... - zamilkła i spojrzała w niebo. - Lepiej wtedy uciekaj jak najdalej i nie odwracaj się za siebie...

- Akurat w twoim wypadku się tego nie obawiam... Powiedział podnosząc się do siadu... - Pewnie i posiedzimy tu kilka dłuższych chwil... Mruknął łapiąc już trochę spokojniejszy oddech... - A dlaczego opuściłaś swój lud? Aj tam nad zdolnościami można zapanować z treningiem... Gorzej ze zdolnościami które współdziałają z uczuciami... Jak chociażby ten ogień w moim wypadku... Gdyby nie był połączony z moimi uczuciami zapewne nawet byś się tego nigdy nie dowiedziała że coś takiego mam... I co masz na myśli mówiąc że gdy twoje oczy staną się czarne mam uciekać? Aż tak się wtedy dynerwujesz? To w takim razie powinnaś zobaczyć co będzie na polu bitwy gdy ja wejdę w stan wyższego szału i cały zacznę płonąć... W promieniu kilkuset metrów trawa nie miała by szans przetrwać a z przeciwników zostają dymiące i spalone a najczęściej też pocięte w kawałki szczątki... Nie zrozum mnie źle nie chwalę się swoją mocą tylko mówię to co jest... Nad ogniem ciężko zapanować bo to najbardziej niszczycielski ze wszystkich żywiołów... Potrafi tylko niszczyć... Woda daje życie podobnie jak powietrze i ziemia... Ogień życia nie daje... Tylko zniszczenie...

- Odeszłam bo ... jakby to ująć... - zastanowiła się chwilę. Nie mogła wyjawić mu całej prawdy, ale ... - Zrobili coś z czym się całkowicie nie zgadzałam. Zabili istotę całkowicie niewinną tylko za to, że była inna... - zamknęła oczy. Dobrze pamiętała ten dzień. Tak bardzo chciałaby teraz cofnąć czas. sprawić żeby nigdy się nie spotkali, a tym czasem znowu robiła to samo, popełniała ten sam błąd co wtedy... - Może masz racje, ogień jest strasznym żywiołem, ale póki nie poznasz gniewu matki natury nie będziesz wiedział co to strach. - powiedziała na jednym oddechu. Nie chciała go za bardzo straszyć, ale po ostatnim wybuchu złości połowa lasów na innej wyspie została zniszczona, a ziemia w tym miejscu nigdy nie powróciła do życia.
- Co do czarnych oczu zwanych też Furią Natury to się nie przejmuj, nie zobaczysz tego zbyt szybko. Staram się panować nad tym, ale... jeżeli zginie osoba bliska memu sercu ... - powiedziawszy to wstała i wdrapała na drzewo starając stłumić wspomnienia - Dlatego trzymam się z dala - powiedziała układając się wygodnie na gałęzi... z jej oczy popłynęło kilka łez. - Jak będziesz chciał to idź dalej. ja się chyba zdrzemnę

- Rozumiem... Ciężkie to uczucie stracić kogoś bliskiego prawda? Już to przeżyłem... Raz... Straciłem jedyną osobę dla której mogłem poświęcić wszystko... Doskonale pamiętał to... Ten ból... Stracone,złamane serce... Złość... Furia... Miasto w ogniu przez niego... Całe miasto zostało przez niego spopielone i zrównane z ziemią... Całe... - Nie rozpamiętujmy tego... Obydwoje... Musisz się nauczyć żyć między ludźmi... Wiecznie kryć się w lasach to też nie jest najlepszy pomysł... I mi się nigdzie nie spieszy... A z chęcią też poświęcę kilka chwil na sen... Mówiąc to jednym zwinnym skokiem skoczył nie mal na sam czubek drzewa na którym siedzi Star... - Nie pytaj gdzie się tego nauczyłem... Długa historia... Powiedział i ułożył się tak by mu było jak najwygodniej... Nie spał... Myślał... Dużo myślał... O czym? To wie tylko Rei... Gdy już Star zasnęła Rei po cichu zszedł z drzewa... " Niech śpi... Ja pójdę..." Pomyślał i ruszył w las... Nadal rozmyślając...
[z/t]

Po niedługim czasie Maya usłyszała niewyraźny szum wody.Im dalej szła w tym kierunku tym był wyraźniejszy. W końcu udało jej się przedrzeć przez jakieś dość gęste krzaki i jej oczom ukazał się wspaniały wodospad, który wpadał wprost do niewielkiego jeziorka.
-Cudowne - powiedziała z zachwytem.Zrzuciła torbę z ramienia i podeszła do brzegu jeziora.Przykucnęła i zanurzyła w nim dłoń.Woda była przyjemnie chłodna.Nie za ciepła, nie za zimna. Po prostu w sam raz.Jako że pogoda dopisywała Maya szybko ściągnęła buty, uniosła nieco do góry sukienkę i weszła do wody.

Szedł sobie właśnie kiedy zauważył znajomą dziewczynę. Nagle do głowy wpadł mu ciekawy pomysł. Zaczął się rozglądać. Byli sami. Ruszył jej kierunku.
- Co ja widzę. Woda ciepła ?
Powiedział zadowolony i się zatrzymał.
- Dawno się nie widzieliśmy. Maya
Uśmiechał się miło do niej.

nagle usłyszałam jakiś głos.odwróciłam szybko głowę w kierunku, z którego dochodził.A, że się wystraszyłam to wypusciłam z rąk podtrzymywany koniec sukienki, który wpadł do wody i się trochę zmoczył.Spojrzałam kto tu zawiał.
-O! Cześć Kyoji. - przywitałam się i uniosłam ponownie sukienką i zaczęłam wyciskać z niej wodę.
-Woda w sam raz.Ale jak chcesz to sam sprawdź - uśmiechnęłam się.

- Dzięki może później. Co tu robisz sama ?
Zapytał się z przyjaznym głosem
- Jak chcesz to mogę sobie pójść.
Mówiąc to ruszył w jej kierunku. Zatrzymał się dopiero kiedy poczuł wodę pod stopami.
- Rzeczywistość sam raz.
Spojrzał się w dół.

-Nie skądże.Możesz zostać jeśli mam ochotę na moje towarzystwo. - odpowiedziałam uśmiechając się do niego.
-Znajomy musi pozałatwiać parę swoich spraw.I tak jakoś wyszło, ze sama sobie wędruje.Trafiłam tu przypadkiem - dodałam.
-Boisz się wody? - spytałam widząc, że zatrzymał się na brzegu.Nachyliłam się i lekko go ochlapałam.Zaczęłam się śmiać.

- Rozumiem. To w takim razie to ja ci potowarzyszę.
Powiedział dalej się przyjaźnie uśmiechając. Kiedy dziewczyna go ochlapał stał jak wryty.
- Nie boje się, a ty chyba prosisz się o to abym ci oddał.
Rzekł i ruszył dalej. Kiedy był już przy niej spojrzał się jej prosto w oczy. Nagle uśmiechnął się tajemniczo i pchnął ja tak, aby wylądował w wodzie.
- Czy to ci wystarczy jako dowód ?
Po chwili wrócił na piasek. Zaczął ściągać górną cześć garderoby i miecze. Kiedy postał już tylko w dolnej części ruszył znowu do wody. Po chwili stał w tym samym miejscu. Teraz dziewczyna mogła zauważywszy jego umięśnione ciało.

Po chwili wynurzyłam się z wody.Byłam cała przemoczona.Wrrr...Odgarnęłam włosy z twarzy.
-Z tym to chyba przesadziłeś, nie sądzisz? - spytałam lekko wkurzona bo wcale się tego nie spodziewałam.Gdy ponownie wszedł do wody i stanął podeszłam do niego bardzo blisko i spojrzałam na niego.
-To żaden dowód.Bo to ja jestem cała mokra a nie ty - powiedziałam kłując go palcem w pierś.
Hmm...no kto by pomyślał, że pod tymi jego łaszkami będzie takie ciało pomyślałam sobie po czym wyminęłam go ruszyłam do brzegu.
Po chwili wyszłam na piasek i nawet nie parząc co robi Kyoji,zaczęłam ściągać z siebie mokre ubranie aby się przebrać.

- Może i przesadziłem ale ty ty zaczęłaś. Ja ty tylko skończyłem
Powiedzaił zadowolony z siebie. Olał jej słowa i patrzył jak wychodzi z wody. Gdy zobaczył że się rozbiera zaciekawiło go to, ale niestety musiał się odwrócić bo już nie zamierzał wpakować się w jakieś kłopoty.
- Wybacz mi w ramach rekompensaty możesz wziąć sobie moją górną cześć ubrania. Nie bój się nie będę cię podglądał.
Powiedzaił odwrócony tyłem do niej.
- Mam pytanie. Wyglądasz mi na 19 lat, czy się mylę ?
Zapytał się nawet nie odwracając się.

Ściągnęłam mokrą sukienkę i rozłożyłam na ziemi aby wyschła na słońcu.
-Możesz patrzeć.Nie mam się czego wstydzić - rzuciłam po czym zostając w samej bieliźnie ruszyłam znów do wody.
-Z chęcią skorzystam, ale za chwilę - dodałam przechodząc obok niego.Po chwili zanurzyłam się w wodzie by wynurzyć się kawałek dalej.
-Skoro i tak jestem już mokra to sobie popływam - dodałam śmiejąc się.
-Może dołączysz,hm? - spytałam i położyłam się na plecach na wodzie.Patrzyłam się w niebo i pływałem niedaleko Kyoji'ego.
-Nie nie mydlisz się.Mam 19.A co? - spytałam dalej wpatrując się w niebo.

- Skoro się tech chcesz
Powiedział i spojrzał się na nią.Wyglądał sexy w samej mokrej bieliźnie. Uśmiechnął się chytrze, ale nagle poczuł dziwne nie ziemskie uczucie, takie jakie poczuł za pierwszym razem jak ją poznał.
- Widzę że nie należysz to dych grzecznych dziewczynek.
Rzekł i równierz się zanurzył. Po chwili był już obok niej.
- Czyli jednak mam dobre oko. twoje ciał cie zdradziło. Los cie za dobrze obdarzył jak na dziewczynę która by miał po niżej 18 lat. Maya nic mi osobie nie powiedziałaś jeszcze jak się nie mylę.
Powiedział tajemniczym głosem.
- Ech. Czemu nie masz 18 może 17 lat, wtedy kto wie może bym się nie pytał a sam bym chciał to odkryć.
Powiedzaił i popłynął do brzegu.

-Nigdy nie mówiłam, że jestem grzeczna - zaśmiałam się.
-Wiesz jakoś nie bardzo sprzyjająca była sytuacja kiedy się poznaliśmy abym ci miała coś o sobie mówić, jeśli mnie pamięć nie myli. - powiedziałam i wystawiłam mu język.
Popłynęłam za nim do brzegu.Gdy już byłam blisko stanęłam na nogi i wyszłam z wody na brzeg niczym jakaś lala ze słonecznego patrolu odgarniając przy tym włosy z twarzy.Położyłam się na plecach na piasku i zamknęłam oczy.Musiałam w końcu wyschnąć a przy okazji miałam nadzieję, że się opalę.
-18, 19, prawie na jedno wychodzi.Ja tam nie widzę różnicy - powiedziałam uśmiechając się do siebie.

- Fakt
Powiedział i zaczął się za czymś rozglądać. Gdy usłyszał jej słowa spojrzał się na nią.
- Rzeczywistość wtedy był bardzo nie miły. Więc przepraszam i proszę o wybaczenie
Powiedział i usiał obok niej .
- Może masz racje a może nie. Wiek to tylko złudzenie jakie ogranicza ludzi. Zakładam że nie jesteś człowiekiem. Mylę się ?
Powiedział patrząc się na nią. Podobało mu się to co się działo.

-Nie.Znów się nie mylisz.To znaczy nie do końca.Jestem pół boginią - powiedziałam po czym podniosłam się lekko i oparłam z tyłu na rękach.
-Wybaczę.Ale co z tego będę miała? - spytałam z cwaniackim uśmieszkiem zbliżając sie do jego twarzy.Zatrzymałamsie bardzo, bardzo blisko jego ust i wpatrywałam się w jego oczy..

Uśmiechnął się tajemniczo i kusząco.
- A więc pół-bogini. To dlatego miał to dziwne uczucie. Bóg na boga inaczej działa.
Powiedzaił i spojrzał się jej w oczy.
- A co byś chciał ? Dziewczynko nie bądź tak niegrzeczna bo będzie trzeba ci ukarać klapsem lub czymś innym
Powiedzaił żartobliwym głosem z tym samym wyrazem twarzy. Położył się teraz na piachu przez co ich twarz znowu się oddaliły.
- Nie zadzieraj z ogniem, bo możesz się poparzyć.
Dalej patrzył się jej w oczy.

-Czy ty mi grozisz? - spytałam gdy zaczął mówić o klapsach i tym podobnych rzeczach.Gdy się położył spojrzałam na niego uważnie po czym podniosłam się i usiadłam na nim okrakiem.
-A tym ogniem to masz niby być ty? - spytałam nachylając się nad nim.
-Nie wydaje mi się - powiedziałam śmiejąc się i wyprostowałam się.Palcem zaczęłam kreślić na jego klacie jakieś wzorki.

- Nie to było ostrzeżenie
Powiedzaił i uśmiechnął się zaciekawiony gdy dziewczyna na nim siadła.
- Tak. Jestem ogniem który przyciąga nie grzeczne pół-boginie. Co to piszesz. Jakąś klątwę mi nakładasz a możesz chcesz mnie unieruchomić ? Reszto rób co tam wolisz i tak wyjdzie na moje
Rzekł tajemniczo i położył dłonie na jej nogach. Po chwili przewrócił ją tak że że teraz ona leżał a jego dłonie był obok je głowy. Przyblirzył twarz to je twarzy i spojrzał się w oczy.
- Teraz twój ruch niegrzeczna księżniczko.
Uśmiechnął się chytrze i zadziornie

-I kto tu jest niegrzeczny, hmm? - spytałam zadziornie.
-I nie zamierzam cie uruchamiać żadna klątwą,kochany.Taki mi się do niczego nie przydasz - dodałam kiedy już znalazłam się pod nim.
Po chwili uniosłam głowę do góry i tak zwyczajnie w świecie go pocałowałam.Ale nie tak zwyczajnie, o nie.To był bardzo namiętny pocałunek.Po paru chwilach oderwałam się od jego ust.
-I co teraz? - spytałam zadziornie.

-A czy ja mówiłem że jestem grzeczny.
Powiedzaił rozbawiony. Położył teraz jedną dłoń ja je udzie a drugą na brzuchu. Teraz to on ja pocałował namiętnie. Przerwał teraz pocałunek i zaczął całować szyje kierując się do ucha.
- Teraz będzie to co będziesz chciał.
Powiedzaił chytrze i zaczął dalej całować je szyję. Dłoni masował jej skórę. Spodobało mu się że dziewczyn wie czego chce i nie boi się tego wziąć. Na razie się nie spieszył, chciał zobaczyć na ile może sobie pozwolić.

Gdy zaczął całować moją szyję i dotykać mego ciała spodobało mi się.Przeszedł mi po plecach lekki dreszcz.
Zapowiada się ciekawie pomyślałam po czym odchyliłam głowę do tyłu aby miał większe pole do popisu.Oplotłam go prawa nogą w pasie.Rękami zaczęłam błądzić po jego torsie a w końcu zatrzymałam sie na jego brzuchu.
-A co jeśli nie będziesz mi w stanie dać czego chce? - spytałam szeptem.

Przerwał całowanie szyj
- To dam ci coś innego.
Powiedzaił i ruszył dłoni z brzucha do kończą jej górnej garderoby. Uśmiechnął się zachęcająco do niej. Druga rękom zapał jej oba nadgarstki i uniósł nad je głową. Spojrzał sie jej w oczy.
- Twój ruch.

-Nie wiedziałam, że my tu w coś gramy - powiedziałam próbując się wyrwać jednak bezskutecznie.
-Trzymając mnie tak mam ograniczone ruchy - powiedziałam wkurzona.

- Nie gramy, ale tak mi się powiedziało. Oj już cię puszczam
Powiedzaił i pościł je nadgarstki. Znowu ją pocałował, lecz tym razem postanowił w końcu zrobić jakiś ruch. Przerwał pocałunek i wstał, po czym usiał w tym samy miejscu. Załapał Maye za biodra i podniósł po czym usadził ja na swoich kolanach. Pocałował ją namiętnie, masuję teraz jej plecy od góry aż do dołu.