Posiadłość Lirena Kazume i szkoła walki

Nie. Jeśli chodzi o zioła ja nigdy nie żartuje, ale nie będziesz studiował tych ksiąg. Powiedział po czym przcioł dłonią powietrze tak że pojawiła się przejście wszedł w nie. Po chwili jednak wrócił a za nim leciały 2 tomicha.
Przestudjujesz te. Czerwoną zakładką masz zaznaczone co wykujesz na pamięć, z pozostałymi masz się tylko zapoznać. Miłej lektóry, bo chyba nie mslałeś że ci odpuszcze.- Uśmiechną się złowrogo tak że teraz wyglądał jak Richard tyle że inne oczy.

-A niech Cię.- zaklął pod nosem kiedy chłopak wrócił z dwoma tomiskami, które wylądowały przed nim.Trzeba było wybrać szachy.-pomyślał i otworzył pierwszą księgę. Czas mijał i mijał, on cały czas studiował książkę. Co chwilę jęcząc, że jest tego stanowczo za dużo i jak on może to wszystko znać na pamięć. Kiedy zamknął pierwszy opasły tom odchylił się na krześle i westchnął głęboko.
-Przerwa.-sapnął i zamknął oczy, wyglądał prawie jak nieżywy.

Masz złe podejście. Powinieneś się cieszyc bo masz do nauki tylko wybiurcze informacje ja umiem na pamięć wszystkie książki o zielarstwie wraz z przypisami.-wrócił do spisywania składników jakie były w sali.-Płatki jakiej róży trzeba zerwać by zrobić odtrutke na vexillifer?- zapytał z nienacka

Nie słuchał go prawie wcale. Dopiero kiedy usłyszał pytanie otworzył jedno oko i złota tęczówka spojrzał na drowa.Odtrutka na vexllifer? Łatwe.-pomyślał i ponownie zamknął oko.
-Róży stulistnej.-powiedział pewnym siebie choć zmęczonym głosem. Kto by dał wiarę, że czytanie książek tak męczy. Był pełen podziwu dla chłopaka za jego pamięć, on by chyba nie dał rady tyle spamiętać.

Uśmiechną się sam do siebie. Znów znikną w portalu wracając z całą chmarą flakoników i tacą z jakimiś ciastkami i cherbatą. Wręczył kubek Jace'owi.
-Masz zrób sobie przerwe. Herbata na wzmocnienie sił i ciaska korzenne na pobudzenie.-usiadł i zagłębił się w lekturze "467 zastosowań siemienia lnianego"

Wparowałą do posiadłości z wielkim impetem, można by pzypuszczać że nie wychamuje, ale to nie prawda staneła w miejscu jak wryta
-Nic nie rozwalili wygląda lepiej niz przed moją masakrą, szkielety malują ściany. To musi być sen zaraz się obudze w jaskini na twardej skale przykryta starym kocem i będzie gites.

Liren dobiegł do swojej posiadłości. Co go trochę zdziwiło zanim wszedł na nią to, to iż na posiadłości pracowali żywi ludzie. Jak oni tak szybko znaleźli tych ludzi? Lecz gdy wszedł do środka iluzja prysła a jego oczom pojawiły się zombi i szkielety które pracowały przy ogrodzie. Teraz szedł już spokojnie w stronę domu.

Dziewczyna wparowała do posiadłości. Nie zdziwił ją widok trupów pracujących w ogrodzi itp sama nie raz się nimi posługiwała, uroki czarnej magii. Ładna posiadłość. stwierdziła w myślach i uśmiechnęła się by po chwili podejść do Kenji. Wyczuwała tu dużo energii należącej do kogoś władającego czarną magią, on ja też zapewne wyczuł bowiem berło było teraz całkowicie odpieczętowane. Stanęła koło siostry wyprostowana i dumna jak zawsze, a także piękna mimo zbroi i broni.

Słysząc słowa drowa i czująca zapach ciastek korzennych automatycznie się podniósł i upił łyk herbaty,a następnie ugryzł ciastko.
-Dzięki, to jest pyszne.-powiedział i upił kolejny łyk napoju. Spojrzał na księgę w której zagłębił się Artemis. Jak on może to czytać., pomyślał, ale po chwili jego uwagę skupił jakiś hałas na dole.
-Słyszałeś? Ktoś przyszedł.-mruknął i wstał z krzesła. By po chwili zbiec po schodach na dół. To co zobaczył z lekka go zaskoczyło.
-O Liren, Kenji i..-szepnął zaskoczony spoglądając na mistrza, Kenji i nieznajomą. Niepokoiło go berło w jej dłoni i miecze przy pasie...

Równiez wyczuł energie na dole
- Kenji i ktoś jeszcze
Czuje potężne nagromadznie czarnej magi ale to tak w nawiasie
Zszedł na JAce'm na dół faktycznie satała tam Kenji i zaksztusił się powietrzem Księżniczka. Zmusił się do kroku podszedł i pokłonił się.
-My Lady- powiedział po czym się wyprostował

-Nie pozabijaliście się jestem z cebie dumna.-rozejżała się po pomieszczeniu
nie tak je zostawiłam-powiedziała z lekkim wyżutem ale i z podziwem.
poznajcie sie
siostra szef szef siostra
siostra Jace Jace siostra
siostra Artemis i Richard
utrapienia to moja siostra

Liren od razu zaczął się rozglądać po całym domu. Noo postarali się z tym sprzątaniem. Jest czyściej niż było i widzę, że dobudowali jeszcze te rzeczy które były dopiero narysowane w planie. Na twarzy pojawił się uśmiech i odwrócił się do Jace i Artemisa.
-No naprawdę zasłużyliście na gratulacje. Świetna robota chłopaki. Liren poszedł do kuchni i zaczął przyrządzać jakąś herbatę.

Sophia uśmiechnęła się lekko widząc, że drow jej się kłania uroki i zarazem przekleństwo bycia księżniczką.
-Witaj Artemisie i Richardzie. Nie ma potrzeby się kłaniać, przyjaciele mojej siostry to także moi przyjaciele. To tak jakbyś za każdym razem miał się kłaniać Kenji, w końcu też jest księżniczką.-odpowiedziała z uśmiechem. A następnie patrzyła po kolei na każdą osobę, która przedstawiała jej siostra.
-Zapomniałaś wspomnieć, że nazywam się Sophia. Bo Jace i Liren nie wiedzą jak mam na imię. W końcu nie są zobowiązani znać imię księżniczki innego królestwa.-poprawiła siostrę.

-Dzięki mistrzu.-powiedział z uśmiechem. domyślał się, że dobry humor Lirena zniknie kiedy tylko dowie się, że gmerali w pracowni z ziołami, ale trzeba korzystać puki jest dobrze.
I miło Cie poznać Sophii.-powiedział skłaniając się lekko bardziej z dobrych manier niż z wiedzy o jej pochodzeniu. Uśmiechnął się czarująco do Kenji.

Podniusł się a włąściwie Richard się podniusł zagwizdawszy na palcach wezwał swoje szkielety te natychmiast rozpadły się i pojawił się tron na którym usiadł.
Miło cie poznać ksieżniczko. Jestem czarnoksiężnik, pan mroku, władca ciemności i współlokator ciała Artemisa Richard, kidyś Richard morderca.-zkończył swój wywód
Dużo masz tych tytułów
zależy od ilości trupów.
piorunował Jace'a wzrokiem który mógłby zabic.

-Wsza wysokość Księżniczko Sophio jak już-warkneła na Jace'a
-Sophii to ja moge mówić-uśmiechneła się wrednie i mimowolnie spojżała na Richarda wiszącego na tronie. Bogowie litości

Richard mógł wyczuć jak w ich stronę zbliża się tak wielka ilość złowrogiej magi, czarnej magi. Ktoś wszedł na posiadłość Pana Lirena. Szedł tak powolnym i zarazem dumnym krokiem, a powietrze robiło się cięższe i ciężko się oddychało.
Gdy ktoś stanął przed drzwiami, nagle dwa wielkie potwory otworzyły drzwi i od razu po nich pojawiła się postać w czarnych szatach i z kapturem na głowie i w ciężkiej zbroi płytowej z kolcami. Za kaptura były widoczne tylko fioletowe oczy przepełnione czarną magią. Postać nagle się odezwała.
- A więc to tu się chowacie przed światem moje drogie siostry.

Zlękła się nienawidziłą gdy ktoś brał ją z zaskoczenia więc potraktowała go dokładnie tak samo jak kiedyś Richarda. Mianowicie z piąchy w nos,nie zdawałą sobie sprawy jakiej siły użyła więc był złąmany. Odwróciła się.
-Nie trzeba było brać mnie z zaskoczenia-skwitowała nie miała zamiaru przepraszać nie obchodziła ją polityka, mocarstwa i tak dalej więc nie miała pojęcia kogo właśnie walneła.

-Kenji nie żeby coś ale właśnie złamałaś nos starszemu bratu. Artemisie czy ja powinienem się pokłonić?Wiesz to twój władca nie mój więc..
Bogowie co ja takiego uczyniłem że mnie na niego skazaliście?
Urodziłeś się. A mnie to wystarczyło.

Kiedy Kenji go walnęła w nos to opadł mu kaptur i pojawił się mężczyzna z złamanym nosem... W chwili kiedy uderzyła go siostra dwa wielkie demony zaryczały tak głośno, że dookoła domu było słychać głośny ryk. I już miały zaszarżować na Kenji kiedy to Ralavander wystawił rękę a dwa demony się uspokoiły i cofnęły. W drugiej ręce pojawiła się fioletowa energia.
-Nic nie szkodzi Artemis to nic takiego. I w tej chwili złapał za swój nos i go nastawił uleczając go całkowicie.
-A więc to tak się wita rodzeństwo po tylu latach? Popatrzył na wszystkich tu zebranych i się uśmiechnął.
-A więc odnalazłaś ją Sophia. Doskonała robota teraz bez żadnego problemu będziesz mogła przejąć nasze królestwo. A i Artemis od kiedy posiadasz tak wielką ilość czarnej magi? Kończąc mówić spojrzał ponownie na Artemisa i Richarda.

Widząc tron z kości,a na nim Richarda uśmiechnęła się lekko i odrobinę złośliwie.
- Richardzie, czy Ty próbujesz zrobić na mnie wrażenie?- spytała rozbawiona, a następnie machnęła berłem i na koniec stuknąć jego końcem o podłogę. Broń zalśniła, a tron Richarda rozsypał się na drobne kosteczki, a tym samym on sam wylądował na ziemi.
- Mi również miło. Warto by wspomnieć, że nie tylko jestem księżniczką,a także Księżna Mroku i niejednokrotnie prowadziła zwycięskie wojny sama biorą w nich udział więc można by rzec, że jestem również Mistrzynią Miecza.- z jej twarzy nie znikał uśmiech. Po chwili obróciła się do Kenji.
- Ależ Kenji nie ma potrzeby zwracać się do mnie aż takimi tytułami, nie jestem ani w Królestwie, anie na żadnej delegacji czy wojnie więc Sophii stanowczo wystarczy.-to mówiąc uśmiechnęła się do jasnowłosego. Po chwili jednak wyczuła dużą ilość czarnej magii zbliżającej się w ich stronę.
-Ral.-mruknęła cicho i obróciła się w stronę drzwi w których po chwili się pokazał.
-Ralavanderze, co Ty tu robisz? Miałeś pilnować królestwa!-warknęła na niego i z nerwów zastukała berłem, a z jego końcówki posypały się iskry.-I nie ma zamiaru jeszcze wracać.-mruknęła.

-No widzisz Kenji?-mruknął do niej w odpowiedzi na słowa Kenji. Nim jeszcze przybył nowy gość Jace doszedł do wniosku, że jak dla niego jest tu stanowczo za tłoczno i pójdzie się przejść.
-Wybaczcie, ale jak dla mnie trochę tu za dużo ludzi.-skłonił się z lekkim uśmiechem i opuścił posiadłość tylnym wyjściem od strony ogrodu i tyle go było widać.
[zt]

Ral popatrzył na osoby znajdujące się w pokoju.
-Oczywiście udało mi się jakoś wymknąć z zamku bo już nie mogłem się doczekać spotkania z moimi siostrami których nie widziałem od małego. Nie martwcie się mną już wracam do tego zamczyska i poczekam se kolejne wieki aż wreszcie siostry zechcą przyjechać do swojego domu. Rozejrzał się jeszcze raz po mieszkaniu i założył kaptur na głowę.
-No to cześć Artemis i Richard. Na pewno się jeszcze kiedyś spotkamy.
Popatrzył jeszcze raz na wszystkich i wyszedł z domu, a wraz z nim jego dwa wielkie sługusy.

Oczywiście fakt że Księżniczka rozwaliła jego tron nic nie znaczyło bo zatrzymał sie tuż nad ziemią .
-cuż królu pewnie dlatego że nie jestem Artemis tylko Richard. No wiesz ten morderca co panoszył się tu i tam zanim twój dziad wpakował w niego kołczan strzał.-na twarzy zawitał psychopatyczny uśmiech. Po chwili przestłą się unosić nad ziemią i wstał.
Doprawdy księżniczko to było zbędne nawet nie śmiałbym się tobie popisywać.
Rysiuuuu...
Dobra dobra już cię wypuszczam tylko tak do mnie nie mów oczy wróciły do normalnego stanu (jeżeli 2 błękitne kólki można nazwaś stanem normalnym)
Przepraszam za niego czasami poprostu nie umie się zachować
I kto to mówi?

Pokręciła tylko głową w wyrazie dezaprobaty. Zwróciła swe kroki w strone kuchni.
-Pomóc w czymś?-zapytała Lirena i nie czekając na odpowiedź zaczeła wsypywać liście herbaty do filiżanek jedną zostawiła póstą i po chwili wylądowała tam kawa.

Liren spojrzał na Kenji która się pytała czy może mu w czymś pomóc dlatego zaczął się rozglądać i już miał coś powiedzieć kiedy to dziewczyna zaczęła wsypywać liście herbaty do filiżanek. Po chwili podszedł z gorącą wodą i zaczął powoli wlewać ją do filiżanek. Lał na tyle powoli aby się nic nie wylało. Nie chciał przecież nikogo poparzyć.
-W sumie możesz mi pomóc zanieść to do salonu. Po czym sięgnął jeszcze po cukier i kilka łyżeczek.

Ral wyszedł z domu i rozejrzał się dookoła. Dosyć tu ładnie. Pomyślał i poszedł w kierunku trzypiętrowej budowli. Wszedł na parter i się rozglądnął zaczął zwiedzać każde piętro aż doszedł na dach. Po chwili stanął na samym środku, a jego dwa demony zostały odegnane. Po chwili podniósł ręce do góry i odezwał się w języku drowów i pojawił się na dachu jego wielki Drakolicz(kościsty smok) . Który jak się pojawił zaryczał i popatrzył na Rala.
-Na reszcie mogę rozprostować moje skrzydła. W czym mogę pomóc Mój Panie? Zapytał się Drakolicz rozmawiając z nim w myślach.
-Potrzebuję twojej pomocy muszę jak najszybciej dostać się do mojego zamku. W tej chwili smok się położył na dachu tak aby umożliwić wejście na siebie.
-A więc w drogę Mój Panie. Smok wstał rozłożył swoje wielkie kościste skrzydła i machnął nimi tak mocno, że aż wszystkie drzewa się wygięły. A powietrze uderzyło w drzwi i okna. A sam drakolicz podleciał do góry i pofrunął do królestwa Drowów.

[z/t]

Chwyciła tace w ręce i zaniosła ją do salonu.
-nee....i po co tyle herbaty pażyliśmy jak została nas cała 4.-zapytała cicho sama siebie. Prawe oko zrobiło jej sie czerwone z błękitna teńczówką (żyłka w oku jej pękła)

Widząc, że brat wychodzi pokręciła głową z dezaprobatą. Czy on kiedyś odpuści sobie przedstawienia - mało prawdopodobne. Odwróciła się i spojrzała na zebranych.
- Wybaczcie, ale muszę za nim pójść, mimo, że jest starszy czasem zachowuje się gorzej niż dziecko.- powiedziała z uśmiechnęła i westchnęła cicho. - Miło mi było was poznać i jestem niemal pewna, że jeszcze się spotkamy.- obdarzyła wszystkich ciepłym i czarującym uśmiechem,a następnie spojrzała na Kenji. A jej wzrok mówił - 'Jak tylko to załatwię, znajdę cię i pogadamy żeby nadrobić te lata.' Odwróciła się i opuściła rezydencję. Kiedy była na zewnątrz odpieczętowała całą moc berła i wezwała jednego ze swoich sługusów - czarnego konia, który zdawał się płonąć z błoniastymi skrzydłami. Dosiadła go i pognała za bratem. Koń początkowo zostawiał za sobą wypalone ślady kopyt,a następnie wzbił się w powietrze. Był szybki więc po chwil Sophia znikła z pola widzenia.
[zt]

Czując zapach herbaty podniusł głowę do góry.
-Armentin setsujio*-powiedział i wzią jeden z kubków upił łyk a następnie sięgną za płaszcz. Wyją małe pudełko w, którym znajdował się wachlarz i wreczył je Kenji.
Dziś masz 25 urodziny. Wszystkiego najlepszego. Oby twoje ostrze nigdy nie stępiało.

Wziął kubek herbaty i wszedł do salonu. Trochę się zdziwił bo Artemis zaczął wręczać prezent Kenji i powiedział, że dziś są jej urodziny. Liren upił łyk herbaty i zaczął się rozglądać położył kubek na stoliku i poszedł na górę. Zszedł na dół po jakiś dwóch minutach i podszedł do Kenji.
-Wszystkiego najlepszego Kenji. I wyciągnął za pleców dwie zdobione złote szpile do włosów. Są bardzo podobne to tych które nosi Kenji tylko że złote i zdobione. Bez żadnego sprzeciwu wręczył jej szpile do rąk.

-Arty to miło że zawsze pamietasz-gdy otwarła pódełko miała minę w stylu "ty se chyba jaja ze mnie stroisz". Wzieła tace i zdzieliła mu solidnie w łeb.
-Czy ja wyglądam ci na osobe która używa wachlaży?!?!-zapytała unosząc brew do góry. Lecz gdy tylko zobaczyła szpile do włosów oczy zaczeł jej sie świecić jak jażeniówki.
-No to ma przynajmiej jakieś zastosowanie-powiedziała po czym rzuciła obie w manekina. Wbiły się w głowę.

Stał trochę zaszokowany tym co zrobiła Kenji. Mogła powiedzieć, że prezent się nie spodobał, a nie próbować od razu mnie zabijać. Pomyślał tak Liren kiedy dwie złote szpile przeleciały mu koło głowy.

-Wybacz-powiedziała zdźebko rozproszona do Lirena. Właśnie zauważyła że szpila drasneła mu ucho.-przepraszam i dziękuje są cudowne -uśmiechnełą sie promiennie -nic-podrapała się w tył głowy - spadam dopuki ci całej chty nie rozwaliłam i przeproś Arty'ego odemnie jak się obudzi




z/t

Liren pożegnał się z Kenji i podszedł do Artemisa, podniósł go z ziemi i położył na łóżku. Odwrócił się w stronę schodów i wszedł na górę. Tam zauważył otwartą szafeczkę alchemiczną i pokręcił lekko głową uśmiechając się sam do siebie. Szedł dalej w stronę drabiny prowadzącej na strych domu. Gdy już wszedł na górę podszedł do pewnej skrzyni i ją otworzył. W skrzyni znajdowało się jego ubranie które wyróżniało się z pośród innych szat. Te było już poszarzałe i potargane jednak mimo stanu ubrania Liren jeszcze szerzej się uśmiechnął.
Potrzebuję odpoczynku, chwili spokoju i małego treningu. Muszę przypomnieć se co nieco. - Pomyślał Liren wyciągając ubranie z pudła. Powoli się przebierał zakładając ubranie łowcy. Przypominało ono również strój łotrzyka specjalizującego się zarówno w skradaniu jak i w tropieniu zwierzyny. Lekkie, ciemnozielone ubranie było idealnym strojem na takie chwile. Gdy pan domu już się ubrał ponownie włożył rękę do skrzyni i wyciągnął coś podłużnego zawiniętego w czarny materiał. Rozwinął go i ujrzał miecz z czarną rękojeścią i jelcem. Złapał za rękojeść i machnął mieczem do góry, a ten z błyskawiczną prędkością przeciął powietrze oddając jedynie głośny podmuch powietrza. A jednak mój trening okazał się skuteczny. Dźwiganie tego złomu i walczenie nim jedną ręką naprawdę się opłaciło. Teraz w ogóle już nie czuję tego miecza jest on tak lekki i mały iż nie czuję, że trzymam go w ręce. Pomyślał Liren trzymając w dłoni "Dar Nieba".
Obrócił nim jeszcze dwa razy i schował do pochwy, a następnie przyczepił miecz u pasa. Podniósł się i zamknął skrzynię wrzucając swoje szaty. Zszedł na dół, łapiąc jeszcze po drodze po jakąś czystą kartkę i coś do pisania. Usiadł przy stole i dopijając pozostałe zrobione herbaty napisał jakąś wiadomość, którą zostawił na stole stawiając na niej pusty kubek po herbacie. Wstał od stołu i rozejrzał się jeszcze raz po domu, i wyszedł.

List: Kochani potrzebuję odrobiny spokoju i dawno już tak na poważnie nie trenowałem. Zostawiam Wam Jace, Artemis no i Kenji mój dom w waszych rękach. Mam nadzieję, że gdy wrócę będzie nadal tutaj stać. Pozdrawiam Liren Kazume.


Z/T

Obódził się z dość sporym bólem głowy
-Ee..?-
Długo spałeś i zostałęś sam BAKA!
-Richardzie błagam nie mam sił się z toba kłucić- powiedział i odczytał list Lirena
-okej to my się zwijemy i nie bedziem nikogo zabijać Rysiu

Po tak długiej podróży dotarł do swojego mieszkania. Gdy zauważył w jakim stanie jest dom uśmiechnął się do siebie. Mógł powiedzieć tylko jedno "Dawno nikt tutaj nie był" Dom był cały zarośnięty, trawa tak wysoka jak jakieś pole no i ta cisza panująca w posiadłości... Też nigdy nie było tutaj tak cicho. Nie zdziwił by się gdyby w domu zamieszkało stado zwierzątek no i hordy pająków. Bo te lubią takie opuszczone miejsca jak to. Wszedł na posiadłości i mógł poczuć trawę bo była tak wysoka, że aż sięgała mu do rąk. Powolnym krokiem, poturbowany i chwiejący się we wszystkie strony doszedł do drzwi. Otworzył je i dostrzegł pokój gościnny który był cały w pajęczynie. Czyżby to tutaj przeprowadziła się Aranea... Wyciągnął miecz i zaczął robić sobie przejście do górnych pokoi. Na szczęście nie ma arachnofobii więc bez problemu przedzierał się dalej. Doszedł do swojego pokoju gdzie był stół alchemiczny i szafeczka nad nim. Otworzył szafkę i wyjął z niej pewną miksturkę którą od razu wypił. Następnie rzucając ją w kąt spowodował iż roztrzaskała się na malutkie kawałki. Zaczął coś szperać w szufladzie z której wyjął pewną kamienną miseczkę i kilka składników takich jak bandaże i zioła. Zaczął z nimi coś majstrować jednak po chwili się zatrzymał i zaczął coś szukać na stole alchemicznym. Podniósł jakąś starą i zakurzoną księgę w którą dmuchnął i kurz rozniósł się po całym pomieszczeniu. Liren zaczął kaszleć i już po chwili ponownie powrócił do czytania księgi. Otworzył ją na pewnej stronie i od razu zaczął dokańczać maść leczniczą. Chwila minęła zanim ją skończył jednak był zadowolony z siebie kiedy ją nakładał na rany. To powinno pomóc i uśmierzyć ból. Opatrzył jeszcze wszystkie rany i zabandażował je. Teraz mógł iść na górę się przebrać. Te pocięte i zakrwawione ciuszki już go denerwowały. Zaczął wchodzić po schodach i stanął przed drzwiami. wyciągnął z kieszeni kluczyk i otworzył drzwi. Wszedł na strych i stanął przed tą samą skrzynią co wcześniej jednak tym razem zdejmując z siebie pocięte ubranie rzucił pod nogi nie chowając je do skrzyni, a z niej wyciągnął swoją zbroję i miecz wykonany przez jednego z synów Hefajstosa. Przez dłuższy czas ubierał zbroję. Cóż ta była dosyć ciężka i też rany jakie posiadał czarnowłosy wcale mu w tym nie pomagały. Jednak udało się i zadowolony półbóg zszedł na dół i położył się na wersalce by trochę odpocząć.

Śmierć On wyczuwał na kilka kilometrów, a Liren Kazume był cały nasiąknięty w jej woni. Przelatywał właśnie nad okolicą Ashilut i wyczuł ten smród. Wylądował pomału na swoim drakoliczu. Kościany smok najczęściej robił za transport jedynemu prawdziwemu nekromancie i władcy mrocznych elfów. Zszedł z smoka i zaczął iść w stronę drzwi. Trawa strasznie mu w tym przeszkadzała więc czarny pan wyciągnął rękę ku górze, a z ziemi wychodziły trupy. Cóż najczęściej potrzebował do przywołania tak ogromnej ilości nieumarłych cmentarzyska, ale przecież można powiedzieć, że owe znajdowało się na posiadłości półboga. Po masakrze jaką zrobiła tutaj jego młodsza siostrzyczka to to miejsce nazwano przeklętym. Więc Ral nie martwił się o to. Z ziemi wychodziły trupy które jak nigdy nic kładły się pod nogami mrocznego elfa tworząc mu ścieżkę po której szedł. Tak długą, aż nie stanął przed drzwiami budynku. Otworzył je i zauważył osobnika płci męskiej który najwidoczniej odpoczywał po ciężkiej bitwie. Cóż nie było trudno tego zgadnąć bo półbóg był cały obandażowany i jak trup leżał na tej wersalce. Ralavander podszedł do czarnowłosego i przyjrzał mu się. Hmmm widział już go gdzieś... a no tak to przecież przyjaciel jego sióstr i Artemisa. Cóż mógł zrobić mężczyzna spał, a mu i tak się nudziło. Podniósł tym razem dwie ręce do góry i po krótkiej przemowie w języku mrocznych zamiast wersali pokazał się ołtarz, a raczej stół na którym leżał ranny. Dookoła nich pojawiły się świece które paliły się na ciemno fioletowo. Co jeszcze dziwniejsze świece nie dawały większego światła i się unosiły nad ziemią. Tak więc Ralavander rozpoczął to co miał zamiar zrobić... Odwrócił się do jednej z świec i zabrał z niej płomień który utrzymywał się w ręce mrocznego elfa. Cóż czarna magia naprawdę była niesamowita, a tym bardziej imponująca. Drwow zaczął naprawiać zerwane mięśnie w prawej ręce półboga i tak robił z każdą kończyną zabierając na każdą inną jeden płomień z świecy...
//Ciąg dalszy już niedługo... bo teraz już spadam.

Ciemność... Ciemność... Wszędzie jest ciemność. Słychać lekki szum wody i tam... daleko przede mną jest jakieś światełko. Czy to?!... Nie to nie możliwe! Przecież ja jeszcze nie umarłem!
A może jednak? Gdy spałem... może ktoś wtedy mnie zabił?! Ale przecież mam tak dużo do zrobienia. No i muszę jeszcze wygrać z Mordekaiserem!
Nie! Ja nie mogłem zginąć od tak. Mam jeszcze za dużo rzeczy do zrobienia na tamtym świecie! I to światło... ono staje się coraz większe i jest bliżej, a szum wody coraz głośniejszy.
Co się dzieje?! gdzie ja jestem?! Błysk oślepiającego światła!
Co?! Wodospad? I to... I to miejsce. Czy to właśnie jest Raj? Tutaj jest tak pięknie... a ja? Ja nadal spadam... Gdzie lecę? Tego nie wiem. Ale szumu wody już nie ma, a zamiast tego zrobiło się tak gorąco. Czuję się jak mięso w piekarniku... Tutaj jest tak gorąco!
Co?! Kolejne światło... tym razem te jest czerwone. No i kolejny oślepiający błysk!
To... to miejsce... Wszędzie jest ogień... lawa i te... Te diabły! ODEJDŹCIE ODE MNIE!
Czarnowłosy tnie wszystkie diabły i demony
To dziwne! Czuję się większy... i... i silniejszy. Moja siła wzrasta wraz z każdym zabitym demonem. To miejsce... jest niczym wieczny wyścig. Kto najwięcej zabije... ten zwycięża. A ja? Jestem na samym dnie tego piekła. Niczym bezwartościowe gówno... Tak nie może być! Nie ja! Ja nie mam prawa być na samym dnie... Muszę zwyciężyć... Po prostu MUSZĘ!
No i kolejny błysk!
Co?! Znowu jestem w ciemności? Wszystkie głosy i dźwięki ustały... Jest tak spokojnie i cicho... Nie! Zaraz ta muzyka... Ona mnie woła! Każe wracać?! Ale jak? Dokąd? Nie... kolejne światło to tym razem jest fioletowe! O co w tym wszystkim chodzi? Zaraz... Chyba wiem... A nawet jestem tego pewien... NO I KOLEJNY WIELKI BŁYSK!

Nagle półbóg zerwał się ze snu i usiadł cały mokry i spocony. Wpatrywał się w mężczyznę. Ta twarz! Kiedyś już go widział. Przecież to brat jego przyjaciółki. Ral! Tak Ralavander!
-Ralavander co Ty tutaj robisz? Co się dzieje? Gdzie ja jestem?- Zasypał pytaniami swojego znajomego i spojrzał na swoje ręce. Mógł normalnie zacisnąć pięść... nie czół już tego bólu. Był pełen sił i witalności. On go uleczył? Czarny Pan... Mistrz Czarnej Magii? Ale dlaczego? No i kolejne pytania zadręczały Lirena.

Drown po kolei leczył każdą kończynę, każdą część ciała która wymagała natychmiastowej pomocy. Cóż może Ral powinien też udoskonalić swoje umiejętności związane z białą magią. Magią z której pomocą będzie mógł od razu uleczyć rannego? Nie nie wolno Mu. Ta dziedzina magii jest zabroniona dla każdego mrocznego elfa.
Ral zakończył leczenie prawej nogi Lirena więc zabrał się za lewą nogę zabierając kolejny płomyk z świecy i lecząc kolejną kończynę. Tak samo postąpił i z prawą ręką która to była paskudnie poraniona. Mięśnie trzymały się niemal na samej skórze i kilku wiązadłach. Sam nie wiedział czy ktoś z takimi umiejętnościami medycznymi jak jego uda się ta operacja. Ale jednak zmobilizował całą czarną magię jaką tylko mógł aby odbudować wszystkie mięśnie, a nawet je podładować nieczystą energią. Nagle Liren się przebudził i zalał drowna pytaniami. Ten się zaśmiał i zaczął go uspokajać.
-Spokojnie, spokojnie. Jesteś u siebie w domu, a ja przelatując nad Ashilut poczułem woń śmierci, więc musiałem to sprawdzić. Co dziwniejsze zapach doprowadził mnie do Ciebie. Ale teraz już wiem czemu. Twoje rany były tak poważne i śmiertelnie groźne. Zrobiłem co w mojej mocy by Ci pomóc i odbudować mięśnie w rękach i nogach. Na szczęście operacja się udała pomyślnie, a nawet się przyznam, że znakomicie! -Powiedział Ralavander uspakajając półboga i bandażując mu ręce które były dopiero co po operacji. Jedno go zmartwiło. Ta blizna, a raczej znamię... Tego dziadostwa nie mógł się pozbyć.
-Wszystko jest dobrze... Nie możesz się ruszać przez parę godzin, No przynajmniej nie powinieneś. A i jedyne co nie udało mi się uleczyć to ta blizna na twarzy- Mimo wszystko uśmiechnął się ten który nie odczuwa uczuć. Zakończył leczenie Lirena i usiadł na fotelu. Musiał odpocząć... To było bardzo wyczerpujące. Aż się zrobił senny. Oj musiał, musiał odpocząć.

Liren cały czas siedział na stole i przyglądał się temu co robił mroczny elf. Cóż to było niesamowite uczucie gdy mógł ponownie ruszać każdą kończyną i jeszcze ta siła której wcześniej nie było. Cały czas współpracował z Ralavanderem dając mu się bandażować.
-Ta siła... Co zrobiłeś, że czuję się jeszcze silniejszy niż kiedykolwiek?- Powiedział czarnowłosy i zacisnął pięść. Ta siła mógł by już wrócić do willi i stawić czoła Mordekaiserowi. Wreszcie trzeba go zniszczyć. Jednak Ral kazał mu odpoczywać jeszcze przynajmniej przez godzinę. Ale poco? Czół się doskonale... ale jak mus to mus. Nie będzie teraz się jeszcze kłócić z kimś kto właśnie go uleczył.
-Dziękuję Ci za pomoc. Powinieneś odpocząć bo nie najlepiej wyglądasz.-Powiedział Kazume i uśmiechnął się do niego. Położył się na plecach i przymknął oczy aby odpocząć. Ale zrobi im niespodziankę gdy zjawi się tam za jakiś czas cały uleczony i pełen siły, a nawet z dodatkową jej ilością.

Leżąc na krześle podniósł jedną powiekę do góry aby móc spojrzeć na Lirena
-Gdy operowałem twoje rany miałeś poprzerywane mięśnie u nóg i rąk. I musiałem je naprawić za pomocą czarnej magii. Przyznam, że nie wiem co z tego wyszło, ale słysząc to co mówisz twierdzę, że wszystko jest dobrze. Twoje wiązania zostały wzmocnione moją magią aby nie dało się ich tak łatwo rozerwać. A więc twoje mięśnie mają na sobie kleistą i elastyczną powłokę która chroni je przed wszelkimi rodzajami ataków. Od tych ciętych, szarpanych, a nawet niektórych magicznych.- Powiedział mroczny elf podnosząc się do siadu.
-Prawdę mówiąc dodałem także kilka rzeczy.-Mówiąc to uśmiechnął się półgębkiem.
-Powiedzmy, że twoje kości są twarde niczym diament, a ostre niczym stal. Więc uważaj aby nie zrobić nikomu krzywdy gdy będziesz chciał go pouczyć. No chyba, że kogoś chcesz zatłuc gołymi pięściami. - Po krótkiej przemowie wstał z krzesła i rozciągnął się. Ehhh za długo już tutaj siedzi, a musi jeszcze przed świtem wrócić do zamku inaczej ta stara banda doradców zjedzie go jak psa... Spojrzał więc przez okno i widząc, że już czas się zbierać nałożył na głowę kaptur i skierował się do wyjścia.
-To do zobaczenia Liren... i uważaj na siebie!- Gdy zakończył zdanie już go nie było w domu. Wsiadł na swojego smoka i odleciał w siną dal...

Z/T