Imię:Artemis
A ja jestem Richard!Nazwisko:Weeks
Wiek: 20
gdzieś koło 150 nie wiem przy 136 zaczołem się gubić*Rasa:Drow (tak)
Pochodzenie: -
Profesja/ranga: Medyk/ upadek niebios
Wygląd: Dlikatne niemal kobiece rysy twarzy. Czarna skóra. Białe włosy. błekitno zielone oczy
Broń: Magia i sztylet
Wygląd sztyletu: Wyglada jak miniaturowy miecz Nazgula należącego do Kenji. Rękojeść wykonana czarnej olch ze srebrnmi pierścieniami, zakończona głową węża.
Charakter: Jestem taką typową ciamajdą.
Ale ja nie jestem! To był Richard.Jestem Miły.
Słodki jak brzoskwinka, uroczy kochany. nieufny, obecnie ufam tylko osobom którym ufa Kenji.
Litości ja lubie tą laske ale Ludziu przeginasz! Jestem skryty,
a do tego jesteś maniakiem leków, ziółek, naparów itd.Znaki szczególne: Blizna na brzuchu.
Jeszcze ja. JA jestem znakiem szczegulnym. Jestem Richard i jestem mordercą żądnym mordu.! !^ ^" I jeszcze to coś w mojej głowie.
Nazwałeś mnie czymś?!?!Krótka historia:Dwadzieścia lat temu urodziło się pewne dziecko i niebyło by nic w tym dziwnego gdyby nie było tutaj tego ducha mordercy. Richard był najgorszym mordercą jaki chodził po tym świecie. Wiecie co słyszałem, że podobno zabijał całe rodziny. Niestety jedna z tych rodzin mieszkała właśnie w tym domu. Jako jedyny czułem obecność tego ducha w domu i te jęki jakie wydawał były okropne dlatego odrazu maleńki drow zaczął płakać. Wtedy to Richard popatrzył na Artemisa i powoli podszedł do dziecka, a ono jeszcze bardziej się rospłakało.
-Awięc ty mnie widzisz drogie dziecko? Tego okropnego głosu który powodował, że ciary przechodziły na całym ciele nigdy nie zapomnę. Właśnie wtedy to duch nachylił się nad moim ciałem i położył tą brudną łape na mojej klatce piersiowej.
Jaką brudną łapę? Myłem się przecierz niedawno... O cholera to ja już tyle czasu nie żyję?! Nie przeszkadzaj Richard przynajmniej teraz kiedy to opowiadam moje piękne życie. Hahahahaha piękne?! Richard! No dobra uspokuj się uspokuj już sę idę Nienawidzę Go, naczym skończyliśmy, a już wiem... Właśnie wtedy to duch nachylił się nad moim ciałem i położył tą swoją rękę na mojej klatce piersiowej co spowodowało, że powstała wielka, okropna blizna. A gdy zobaczyli to moi rodzice strasznie się przerazili i nie wiedzieli co się dzieje, a ja zacząłem się wykręcać z bulu w każdą możliwą stronę. Wtedy to otworzyłem oczy, a może raczej Richard który mnie własnie opętał. Oczy były całe czarne i nie posiadały źrenic. Moja matka zaczęła przeraźliwie krzyczeć i płakać. Natomiast ojciec stał jak zamurowany i niewiedział co się dzieje. Wtedy to opanowane przez Richarda moje ciało podniosło ręke i z niej wyleciał czarny promień który przebił sercę ojca.
Pamiętam to jeszcze. Jak twój ojciec padł na ziemie i zaczął się wykrwawiać, a matka podbiegło do niego i darła się jak opętana hahaha. Pamiętasz też to Artemis?! Taa trudno takie coś zapomnieć jakbyś niewiedział... Tylko się nie popłacz bekso hehehehe. A i już se idę nie krzycz na mnie. Właśnie to moja mama podbiegła do wykrwawiającego się ojca i zaczeła krzyczeć.
A mały Artemis zaczął iść na czworakach w stronę rodziców. Gdy matka mnie zobaczyła, że zbliżam się w jej stronę odrazu zaczęła się cofać. Widząc to wystawiłem ponownie rękę i wypuściłem przerażający czar który odrazu uśmiercił matkę. Jednak duch pewnej rzeczy nie przewidział był zasłaby aby muc przejąć nademną całkowitą kontrolę. Był na tyle słaby, że moja wola zwyciężyła i stracił nademną panowanie lecz mimo to nie udało mi się do końca go wypędzić z mojego ciała.
Na następny dzień do mojego domu przyszli jacyś ludzie. Kto to był nie mam pojęcia napewno jacyś wścibscy sąsiedzi którzy chcieli zobaczyć co tu się wczoraj działo.
Widząc iż tylko ja przeżyłem zabrali mnie gdzieś. Było to chyba jakieś labolatorium maga, no przynajmniej tak wyglądało. Niestety dalej nic niepamiętam co się zemną działo.
Dopiero po dziesięciu latach ten głos w mojej głowie się przebudził. Straszliwie się go przeraziłem i co dziwniejsza rozmawiałem z nim. Opowiedział mi co się działo kiedy się urodziłem i to jak pewien mag uciszył tego ducha siedzącego we mnie. Dziesięć lat siedział we mnie a ja otym nic nie wiedziałem. Jak dobrze pamiętam straszliwie mnie to zdenerwowało i niewiedziałem co mam zrobić. A nadodatek ten głos kazał mi zabić owego maga dlatego bo ukrywał przedemną cała prawdę.
Zabiłeś Go! ja go tylko walnołem w głowe Zaslepiony wściekłością walnołem go w głowe przypadkiem używając do tego magii...
I staruszek zszedł z tego świata...JUPII. A potem stałeś się maniakiem Mag umarł, a ja zaczołem się uczyć o ziołach i zastosowaniach magii. W taki sposób trafiłem do domu gdzie inni mnie prześladowali. Pewnego dnia Kenji się za mną wstawiła, później uciekła i prześladowania wróciły.
Więc uciekłeś Odeszłem z domu i tak znalazłem się tu gdzie jestem.
Jakież to było wzruszające Gdyby nie groziła mi śmieć zabiłbym cię JA też cię kocham
Za pomoc w pisaniu Historii dziękuje Norbiemu
. Wszystko jest ok, tylko może jakieś wyjaśnienia? Na fabule będziesz opisywał dwie osoby, tak? Siebie i tego ducha, Richarda?
Albo w operze zainstalować słownik polski.