Niebo - dzielnica militarna.

"Niebo", jako plan jest podzielone na kilka(-naście?) "dzielnic", pomniejszych planów.
Żeby się tu dostać trzeba albo umrzeć i zostać zbawionym przez Boga, albo zostać tu wprowadzonym przez jednego z Archaniołów. Każda z dzielnic ma swojego archanioła.

Dzielnica militarna jest pod dowództwem archanioła Kayle. Jak każdy plan niebiański sklepienie miało swoje własne słońce, którego promienie nie oślepiały tak jak na planie rzeczywistym, jeśli się podleciało odpowiednio wysoko można było podróżować między dzielnicami. Architektura dzielnicy militarnej jest sterylna, przeważają białe budynki bez dachów, lub ze sporymi dziurami. Tylko w tej dzielnicy tak jest, powodem jest wygoda i szybkość działania, którą to umożliwia i która jest priorytetem w tej dzielnicy. Jak każda dzielnica, tak i ta nie ma swoich granic. im bliżej "centrum", tym gęstsza zabudowa, ale im bardziej się oddalisz i miniesz większość domów - napotkasz tylko biel z niewyraźnie zaznaczonym horyzontem (podobnie jak w sali ćwiczeń z serii Dragon Ball).

---------------

Shila:

Gdy snop światła zniknął znalazłaś się w jakimś budynku. Chwila. Światło słoneczne w budynku?!

O, ogromna dziura w dachu.

Kayle zawołała po imieniu dwa anioły, które po szoku jaki wywołała osoba którą mieli się zająć, zabrały Thane'a do jakiejś sali.
- Moi medycy się nim teraz zajmą. - ton Kayle nie zdradzał żadnych negatywnych emocji. - Może udamy się do mojego biura i porozmawiamy?

Odprowadziła Thane'a wzrokiem, po czym rozejrzała się na szybko. Miejsce wyglądało interesująco.
Skinęła głową w milczeniu.
Powinna się bać? Ciągle nic nie czuła...

Nie od razu zajęła wskazane miejsce. To trochę tak, jakby mieli ją przykuć do krzesła i oślepić bardzo jasnym światłem. Usiadła dopiero po chwili.
- Co mam opowiadać? - zapytała. - Że zabijanie jest przyjemne?
Uśmiechnęła się kątem warg.

- Jestem... lub byłam, Arią - mówiła spokojnie. Splotła dłonie na kolanach i zaczerpnęła tlenu, by długo mówić. - O horrorach wiem bardzo mało. Pewien horror dręczył mnie od pewnego czasu, kiedy cała grupa pojawiła się w domu Thane'a, zwyczajnie sparaliżował mnie strach. Teraz nie rozumiem tego uczucia, ale wtedy byłam tak przerażona, że instynktownie zaczęłam szukać sposobu na przetrwanie. Więc zdecydowałam się zmienić strony.

Uśmiechnęła się blado. Sytuacja nie pozwalała jej na kpiący uśmieszek, na który miała teraz ochotę.
- Czy można udowodnić zmianę myślenia? Nie potrafię tego udowodnić. Nie potrafię nawet stwierdzić, czy na pewno wróciłam na waszą stronę. Jakby nie patrzeć, w ciągu dalszym nic nie czuję.

To było dobre pytanie.
Podciągnęła nogi i otoczyła je ramionami, oparła brodę o kolano, przymrużyła powieki. Pamiętała, że w tamtym momencie działała impulsywnie.
- Bo był słaby... przebywanie w pobliżu niego jest cudowne, nie chciałam, by zniknął. No i... mam wobec niego dług wdzięczności.

- Co mam powiedzieć? Nie jestem wcale dobrą osobą, kłamanie o moich cudownych intencjach wcale mi nie pomoże - powiedziała trochę głośniej, niż chciała. - Nie chcę być horrorem. Ma to swoje zalety, nieziemską rozkosz. Ale jak się pójdę pieprzyć, to też będzie rozkosz, nie? I nie muszę przy tym nikomu łamać nóg. Nie podoba mi się pozycja "zła absolutnego", płynący z tego obowiązek krzywdzenia i zabijania, znacznie szczęśliwsza czułam się jako ruda i piegowata tancerka ze slumsów.
Skończyła. Nie miała nic do dodania. Po chwili jednak zwiesiła wzrok.
- I wiem, że zasłużyłam na bolesną karę.

- Tak... to jest nie tylko wasz problem. Mi też nie uśmiecha się perspektywa tego, że niedługo skończy mi się źródło energii.
Uśmiechnęła się krzywo, patrząc na nią spod rzęs. Zasłoniła połowę twarzy kolanami.

- Moja moc zmniejszy się w przeciągu dnia lub dwóch.

- Potrafię - odparła. - Ale to za mało. Thane jest... przeze mnie naznaczony. Dzięki temu moje "zyski" są o wiele większe.

Wzdrygnęła się i po chwili wahania naciągnęła podartą suknię aż do stóp.
- Nie, absolutnie nic...

- Nie rozumiem tego mechanizmu - fuknęła nieco podirytowana. - Wiem, że osoba naznaczona może być dręczona przez horrora, przez którego została naznaczona. Z takiej osoby można czerpać więcej energii, można ją torturować podszeptami, pojawiać się przy niej. Ale wiem też, że naznaczony może także wykorzystać taką więź. Nie wiem tylko, jak...

Zerknęła na nią ukradkiem.
- Nie liczę na litość i współczucie.

Otoczyła się rękami, patrząc na anioła spod rzęs. Operacja bez znieczulenia?
- Nie - burknęła. - Kompletnie nie rozumiem tego świra. Gdybym była na jego miejscu, zabiłabym Al'Silah jak tylko odzyskałabym trochę sił... a on zaufał mi i pomógł się wydostać. Lepiej nie będę się zastanawiać nad pobudkami, jakie nim kierują, bo jeszcze mi się mózg spali.

Popatrzyła na anielicę spod rudej grzywki.

Rzuciła okiem na aureolę nad swoją głową. Niezwykłe.
- Czy jest jakaś szansa... na to, żebym znalazła coś na przebranie... ?
Pokazała skrawek swojej bardzo zniszczonej sukni, brudnej od kurzu i krwi.

Podniosła się niepewnie.

Podniosła się i niepewnie podeszła do szafy, zajrzała do środka. Widziała sporo ozdobnych strojów, ale jej uwadze nie umknęło także kilka prostych sukienek. Zdjęła jedną z nich, białą i smukłą.
Rozejrzała się, popatrzyła na swoje ręce.
- Mogę się... umyć?

Zachowała resztki zmysłów, zaczęła wciągać się po barierce jak po linie, na górę. Na szczycie ruszyła do celu jak pijana, obijając się lewym ramieniem o ścianę.
Znalazła wskazane przez Kayle miejsce i napełniła ciepłą wodą coś w stylu wanny (nie pytaj, jak tego dokonała, ani jak to wygląda - nie chce mi się opisywać mechanizmu...). Zanurzyła się, mając nadzieję, że przez rozpraszające uczucie rozkoszy, przypadkiem się nie utopi. Właściwie to nie była pewna, czy może utonąć...

Potrząsnęła gwałtownie głową, zabrała się za doprowadzanie swojego ciała do właściwej czystości. Różne myśli biły jej w się w tym czasie w głowie, ale część z nich stosunkowo szybko odrzucała. Drażniła ją jej zależność od Thane'a.

Po wyjściu z wanny ubrała się w zwiewną białą sukienkę, którą zakosiła Kayle i zaczęła się przechadzać po otoczeniu. Zwiedzała.

Oglądało to wszystko z mieszanymi uczuciami. Z jednej strony widok był fascynujący, z drugiej jednak forma obrazu zniechęcała ją i odrzucała. To wszystko nie różniło się wcale dużo od zwykłego ziemskiego wojska, które odebrało jej bez reszty brata.
Starała się, by nie była aż tak zauważana.

Kiedy zorientowała się, że najwyraźniej miała do czynienia z jakąś nie codzienną sceną, zastanowiła się, o co mogło chodzić.

Powolnym krokiem podążyła na górę. Czuła na sobie niezliczone spojrzenia.

Poprowadzono ją do Thane'a, sama nie wiedziała, dlaczego. Kiedy go zobaczyła, wyglądał nieciekawie, ale na pewno lepiej niż wtedy, kiedy go zostawiała. Stanęła przy szybie.

Obserwowała to przez chwilę, ale potem odsunęła się od szyby i wsparła plecami o ścianę. Przeczesała włosy palcami.

- Przepraszam - odezwała się do jakiejś anielicy, która chyba miała tu coś do zrobienia. Kiedy już została zaszczycona spojrzeniem, skinęła głową. - Jak się wydostać z tego... nieba?
Chciała wrócić do siebie. Miała nadzieję, że życie w Avalonie ciągle było dla niej możliwe.

Skrzywiła się, ale udało jej się nieco zakamuflować niezadowolenie półuśmiechem. Weszła do środka. Miała nadzieję, że Thane jej nie zauważy, a przynajmniej nie od razu.
Od razu natomiast zauważyła ją Kayle.

Potarła się po ramieniu, biegając wzrokiem po ścianach.

- Witaj. Spodziewałam się tu Ciebie przede mną. Pasuje Ci ta sukienka.
Podeszła do Ciebie, przyjrzała się jak na Tobie leży już Twój ciuch.
- Hej horrorze. Mam nadzieję, że naładowałem Ci bateryjki. - demon powiedział cicho tonem, który możnaby uznać za zabawny gdyby nie to, jak był cichy.

Owinęła się wpół jedną ręką, a w dłoni drugiej gniotła materiał przy dekolcie. Uśmiechnęła się niewesoło, słysząc komplement.
- Skłamałabym, gdybym powiedziała, że to dlatego, że nie mogłam tu trafić. Thane'wi należy się... przerwa ode mnie.

Nie podeszła do niego bliżej.

Kayle odwróciła się do demona i rzuciła najprawdopodobniej pytające spojrzenie.
- Mnie nie pytaj, ja tu tylko zdycham.
Anielica odwróciła się do Ciebie.
- Nie rozumiem co masz na myśli. Możesz wyjaśnić?

Uniosła brwi, nie kryjąc zaskoczenia. Po chwili przewróciła oczami teatralnie.
- To wymaga wyjaśnienia? Spójrz na niego - skinęła głową w stronę demona. - Przyznam bardzo nieskromnie, że to mi w pewnym stopniu zawdzięcza swój wygląd. Na jego miejscu miałabyś ochotę mnie oglądać?

- A ty też nie myśl, tylko śpij.

Drgnęła.
- O czym ty mówisz? Jak niby miałabym to zrobić...?
Spojrzała w jego stronę. Zasnął. Dobrze. Przynajmniej w tym czasie nie stanowiła dla niego żadnego zagrożenia.

Fuknęła i spojrzała gdzieś w bok.
- Uświadomiłam sobie po prostu, że pewne moje decyzje były więcej niż głupie. Zabiłam Cormyra...
Ostatnie wypowiedziała z pewną nutą smutku. Nie zamierzała się jednak rozczulać.
- No nic, mam nadzieję, że Thane szybko wyliże swoje rany oraz będzie żył długo i szczęśliwie. Ja bym chciała wrócić na ziemię. Chcę sprawdzić, czy mogę ciągle żyć z moimi rodzicami.

- Dziękuję. I do widzenia. Pozdrów go, jak się obudzi.
I już jej nie było.

(z/t)
- fuks, jest z Ashilut

Obejrzałem się dookoła. Przestało mi się w tym momencie podobać. Wstałem. A przynajmniej starałem Się wstać.
- Gdzie ja ku**a jestem? - powiedziałem sam do siebie. Wróciły mi wspomnienia, wszystkie. Pamiętałem co zrobiłem. Wtedy poczułem dopiero jak zły jestem. Lecz i tak nie wiedziałem co mam począć. Zacząłem iść gdzieś...

-Dzięki - wymamrotałem. Po czym zacząłem myśleć nad tym co ja zrobiłem. Do czego doprowadziło mnie pragnienie i wola mocy. Ale chciałem wiedzieć, gdzie jestem.

- Peri'an z rodu Phiro. Pół elf pół horror, w gruncie rzeczy nie wiem co. Zabity przez Thane'a Solus'a. Gdybyś mogła mi powiedzieć gdzie jestem i dlaczego mnie wskrzeszaż byłbym wdzięczy. I jeżeli mógłbym TU zostać było by mi bardzo miło. Póki co nie chce wracać tam skąd przybyłem. Chce przemyśleć całe moje życie
W prawdzie gdybym mógł zafajdać gacie, zrobił bym to. Ale nawet zwieracze wystraszyły się postaci i miecza, a to psikus....

- Pół horrorem, a nie hororem. To zaiste różnica. Cóż, najprościej mówiąc gołymi rękoma mnie rozerwał i połamał w wielu miejscach. Chyba zacznę bać się demonów, to nie było miłe, a szczególnie złamanie mojej szczęki. W sumie to mogła byś mi odpowiedzieć na jedno pytanie ? Czy ktoś taki jak ja może się odkupić i odpokutować swoje grzechy? Bo nie wiem czy mam jakąkolwiek szanse by jakoś naprawić to co zrobiłem? Na mych dłoniach jest tyle krwi, że nie wiem co może ją zmyć. Odpowiedziałem na jej pytanie. Zacząłem się zastanawiać, w końcu spytałem się anielicy.
- Jak tam jest? Na górze?