Max Wolfwhite (Tomoshibi)

Rasa pochodząca od zwykłych ludzi, którzy przypadkiem znaleźli się w Vallanimii (łac. Vallis Animorum, "Dolina Dusz") i po kilku stuleciach zaadaptowali się do panujących tam warunków, tworząc między oskrzelami wyrostek, w którym znajduje się skrystalizowana dusza zwierzęcia (stawonoga, kręgowca, bądź niekiedy mitycznego zwierzęcia), będąca źródłem ich mocy - nazywa się to po prostu "Duszą". Daje im ona możliwość przemiany w "zwierzołaka", używania jednego z "talentów Duszy" oraz z po-przemiennej mocy (towarzyszy temu zmiana wyglądu). Wspólną dla każdego umiejętnością jest technika szybkiego poruszania się, polegająca na wyrzuceniu ze stóp Duszy w celu przemieszczenia się robiąc zaledwie jeden krok (przeważnie śr. 5 do max. 10m). Każdy Vanijczyk podczas narodzin staje się panem jednej ze zwierzęcych dusz, która "budzi się" w wieku dojrzewania. Vanijczycy dojrzewają jak normalni ludzie, lecz starzeją się o wiele wolniej (dożywając nawet 200 lat). Poza tym szybciej się regenerują, są bardziej wytrzymali oraz mają bardziej wyostrzone od nich zmysły.

Max, jak każdy dojrzały Vanijczyk potrafi przejść przemianę w tzw. "zwierzołaka". W jego przypadku jest to wilkołak, wysoki na prawie 4 metry (dokładnie 3,95m), o srebrzystej sierści, śnieżnobiałej grzywie ciągnącej się od potylicy aż po łopatki oraz jasnobłękitnych ślepiach.
Podczas drugiego etapu przemiany cała jego sierść staje się śnieżnobiała, niekiedy wydaje się wręcz świecić. Uszy się nieco wydłużają, zamiast jednego ma trzy, przypominające puszysty włosień pędzla ogony oraz, przede wszystkim, pojawiają się ostrza, ciągnące się wzdłuż kości łokciowej oraz wzdłuż podeszwy stopy (wyglądem przypominają nieco płetwę grzbietową rekina). Ostrza te, kły, pazury oraz układ pokarmowy do odcinka żołądkowego są zbudowane z utwardzonej Duszy (koloru białego), powodując, że są nie do złamania. Jedyną osobą będącą w stanie to zrobić jest sam Max.

Max, jak każdy Vanijczyk, posiada "talent Duszy". Jest on zdolny do przyspieszania swoich ruchów (całego ciała), robiąc to w ten sam sposób, jak każdy w przypadku techniki szybkiego poruszania się. Uderzenia za pomocą tej techniki stają się praktycznie niezauważalne i przede wszystkim silniejsze, jednak kładą większy nacisk na organizm użytkownika (dzięki jego wytrzymałości tylko najsilniejsze techniki mają skutki uboczne).
Jego po-przemienną mocą jest wydzielanie Duszy w postaci srebrzystego światła, jaskrawej aury, bądź świetlistych drobinek (przypomina pył). Ma on w zanadrzu kilka technik, które są bardzo potężne, lecz towarzyszą im efekty uboczne.

Tak jak u większości Vanijczyków, u Maksa również można dostrzec pewne aspekty zwierzęcej (wilczej) natury. Są to przede wszystkim takie cechy jak: częściowo samotniczy tryb życia, nieufność wobec obcych, a szacunek i oddanie względem bliskich oraz prawie bezwzględna odwaga.