Cmentarz

[Dobra, zbyt wiele akcji mnie nie minęło :3]

Nareszcie. Poszukiwane duchy pojawiły się na cmentarzu. Byłem zajęty określaniem ich położenia, dlatego też nie paliłem się do rozmowy.
- Cóż, miło wam się rozmawiało to nie przerywałem...- mruknąłem. Gdyby nie ta maska, musiałbym wysilić się na uśmiech. No proszę, jak to życie ułatwia.
- Mów mi Raziel.- przedstawiłem się, nie wymieniając jednak uścisku dłoni. Nie chciałem marnować na to czasu, gdyż mój łatwy zarobek cały czas się przemieszczał...
- Panowie wybaczą na kilka minut, ale praca wzywa...- powiedziałem.
Przeszedłem do postaci pół-ducha.
- Kontynuujcie rozmowę.- dodałem, po czym zniknąłem w wymiarze spektralnym.

[nie wychodzę z tematu, ale śmiało możecie mnie pomijać]

Na twarzy Keia pojawił się delikatny uśmiech, który to jednak zauważalny był tylko w kąciku jego ust.
-Taki już jestem Sinikarze.
Rzekł, ponownie jakby nad wyraz wyniośle. W tej samej chwili skinął głową w kierunku Raziela, który właśnie mu się przedstawiał. Kiedy ten zniknął, Kei odezwał się do upadłego.
-O co mu chodziło z tą pracą?
Chciał dowiedzieć się czegoś o kosiarzu, który wydał mu się dość pokojowo nastawiony.

- Cóż... Duch się pojawił, pół duch znika... Powiedział z lekką ironią Sinikar patrząc jak Raziel zmienia się w pół ducha i idzie polować... - To nie dobrze... Musisz umieć rozmawiać z ludźmi... I nie tylko z ludźmi zresztą... O Raziela pytasz? A on zajmuje się zabijaniem duchów... Dostał od grabarza zlecenie na ducha który uprzykrza życie... Cóż jego rasa mu w tym pomaga... Ale nie lubię mówić o innych... Jak wróci spytasz go sam... Chociaż jak znam go to nie wróci prędko... I nie odpowiedziałeś na pytanie... Po co się schowałeś w tych krzakach? Czy my wyglądaliśmy tak jakbyśmy chcieli kogoś zabić? Spytał z lekką ironią znowu... - No może jak się bliżej przyjrzeć... Mrukną sarkastycznie znów się uśmiechając... Cóż... Jak na razie zmiana w upadłego dobrze robi jego poczuciu humoru... Lub czego tam innemu...

Lekki uśmieszek nie znikał z twarzy chłopaka.
-Chyba zauważyłeś, że prowadzimy rozmowę, Sinikarze.
Rzekł podchwytując ton rozmówcy i jakby mimo uszu puszczając historię życia Raziela.
-Tak więc widzisz, że niczego nie muszę się uczyć.
Ciągnął dalej, w międzyczasie zastanawiając się, co odpowiedzieć. Nadal tkwił w wyprostowanej pozycji, choć nieco ciążyła mu już ta postawa.
-Schowałem się w krzakach? A.. Chodzi ci o to, że odpoczywałem w ustronnym miejscu.
Nagle zaczął się dość niecierpliwie rozglądać.
-Nie myślisz chyba, że mógłbym spać na środku drogi jak choćby ta dziewczyna..
Tu wskazał na śpiącą niewiastę.
-Czy też tamten chłopak..
Spojrzał w stronę, gdzie jeszcze niedawno ktoś spał i dopiero teraz spostrzegł, że nikogo już tam nie ma.

I po sprawie. Cztery nierozgarnięte duchy mniej. Jedynym problemem było to, z jaką prędkością te bydlaki uciekały...
Z powrotem przeszedłem do świata materialnego i ludzkiej postaci. No i wróciłem do Sinka i Keia.
- Teraz tylko stawić się po wypłatę do tego starego pijaka.- powiedziałem, oczywiście mając na myśli grabarza.

No cóż na nieco oddalonej ławce obudziła się ta 'niewiasta', czy raczej po prostu ja. Podniosłam się do siadu i przetarłam jak zawsze oczy. Na razie się nie rozglądałam gdyż wciąż byłam nieco śpiąca.


[no to teraz i ja się włączam ale w razie czego jak nie będę odpisywać to mnie pomijajcie]

- Fakt trochę nie uważny jestem... Za szybko mówię, za wolno myślę... Powiedział trochę humorystycznie... - Fakt nauki ci nie potrzeba... Ale od kiedy cmentarz to ustronne miejsce na odpoczynek? Zawsze myślałem że jak się szuka miejsca na odpoczynek to w lesie nie w środku miasta,na cmentarzu... Wiesz różne rzeczy widziałem to jakbyś się położył na kamieniu nagrobnym to bym się nie zdziwił... Powiedział znów się uśmiechając a w tym momencie właśnie wrócił Raziel... - Nie myślałeś o emeryturze? Spytał Sinikar z uśmiechem... - Oho chyba o wilku mowa a wilk się obudził... Tu spojrzał wymownie na rozglądającą się w koło Sethy...

[Keia chwilowo nie ma, więc pozwolę sobie pominąć jego kolejkę :3]

Prychnąłem niezbyt głośnym śmiechem.
- Emerytura? Ciekawe po co. Będę tępił niematerialne ścierwo do końca życia.- odpowiedziałem na sugestię Siniaka.
No proszę, dziewczyna się obudziła. Przez krótką chwilę się jej przyglądałem.
-A już myślałem, że jestem jedyny na tej cholernej wyspie...- mruknąłem.

[no to teraz chyba ja ^']

Wstałam z miejsca gdzie sobie spałam przez jakiś czas spokojnie. Kiedy stanęłam na nogach lekko się chwiałam z powodu lekkich zawrotów głowy. Jednak szybko to minęło. Gdy tak się stało rozejrzałam się od razu spostrzegłam Sinikara i kogoś obcego, którego skąd kojarzyłam, lub po prostu mi się tak zdawało. Nie wahając się ani trochę od razu do nich podeszłam.
-Witam
Uśmiechnęłam się.

- Po co od razu takie nerwy? Spytał jakby sztucznie oburzony słowami Raziela ale po chwili znów wrócił mu uśmiech na twarz... - Mam tłumaczyć kto jest kim czy sami to sobie powiecie? Spytał znów trochę humoru wklejając w swoją wypowiedź... Zauważył jak obydwoje się na siebie patrzył i odpowiedział sobie w myślach że nie trzeba tłumaczyć kto kim jest bo już chyba o tym wiedzą... Ot z nudów splótł dłonie za plecami i zaczął patrzeć na to na Sethy to na Raziela...

Spokojnym krokiem przyszedłem na cmentarz. Byłem ciekaw, czy o tej porze znajdę kogoś w takim miejscu. Po kilku minutach wędrówki nie pomyliłem się zauważając grupkę rozmawiających ludzi. Z rękoma w kieszeniach spodni podszedłem na kilka metrów siadając na czyimś nagrobku. Poki co nie chciało mi się podchodzić bliżej, chciałem tylko poobserwować.

- Jakie znowu nerwy? Przecież spokojnie, powoli powiedziałem.- powiedziałem do Sinka.
Zdjąłem maskę, ukazując swoją buźkę, przeciętą podłużną blizną.
- Jestem Raziel, łowca duchów. Miło poznać kogoś ze swoich...- przedstawiłem się, lekko uśmiechając się do Sethy. Odwróciłem się na pięcie.
- Poczekajcie chwilkę, tylko pójdę uzgodnić kwestię zapłaty z grabarzem.- rzuciłem do grupy przez ramię i ruszyłem w kierunku domku wyżej wymienionej osobistości.

[muszę spadać, nie bd blokował akcji]

-Milo mi. jestem Sethy.
Przedstawiłam się z lekkim uśmiechem choć chłopak i tak już po woli uciekł. Nie przyznałam się do swojego zawodu, bo po co?? I tak nie ma sensu jak się nie pytają. Haha Pomachałam Razielowi i odwróciłam się w stronę nowo przybyłego
-Cześć
Pomachałam Pomachałam i jemu.
-I nie trzeba mówić kto kim, to jest łatwe dla nas.
Odpowiedziałam Sinikar`owi.

- Łatwo zauważyć że się rozpoznaliście... Powiedział i gdy zobaczył wreście facjatę Raziela uśmiechnął się... Poczekał aż pójdzie i zaśmiał się krótko... - A mi nigdy nie pokazał swojej facjaty... Powiedział jakby sztucznie zawiedzony zachowaniem Raziela... - Grunt że w końcu ją zobaczyłem... Ale cóż nie ma mu czego zadrościć... Chociaż myślałem że będzie gorzej wyglądał... Powiedział i wyczuł znajomą aurę... Demon... Jakoś nic sobie z tego nie zrobił a gdy koniec końców obrócił się by go zobaczyć... Cóż nie wygląda niezwykle ale kto wie?

Popatrzyłem w stronę dziewczyny która jako pierwsza mnie zauważyła. Podniosłem prawa rekę na powitanie, jednak coś mnie zaniepokoiło. Była to aura anioła, który upadł. Nie przejmowałem sie tym zbytnio, a mój wzrok powędrował na dziewczynę.
-Cześć..
Uśmiechnąłem się tylko nie ruszając się ze swojego miejsca.

-Może podejdziesz bliżej
Zaproponowałam spokojnie. Wiedziałam kim jest, jednak jakoś lubiłam towarzystwo wyróżniające się z tłumu, a jego zapewne można było do takich zaliczyć. Tak samo Sinikar`a.
-Mnie osobiście nie zdziwił aż tak bardzo jego widok
Taka była prawda, nie raz widziałam gorsze rzeczy. Sama miałam bliznę, jednak w porównaniu do koloru mojej skóry była blada i jakoś jej nie było widać. Położyłam prawda dłoń pod szyją gdzie miałam swoją bliznę jednak nic nie powiedziałam więcej.

Kei zbierał się właśnie do odpowiedzi na zaczepki Sinikara, lecz nagle pojawił się Raziel, który wprowadził do ich rozmowy trochę zamieszania. No i jeszcze ta dziewczyna.. Demona nie dostrzegł już, bo postanowił ulotnić się, widząc że zaczyna robić się tłoczno. Miał szacunek dla tłumów w podziemiach cmentarza, ale te naziemne nie zawsze zyskiwały jego przychylność. W swoim stylu, bezszelestnie opuścił cmentarz, nie narażając się na niczyje zainteresowanie i nie wzbudziwszy niczyjej, najmniejszej nawet uwagi.


z\t

Gdy usłyszał krótkie cześć od demona burknął coś pod nosem nie zrozumiałego... Nawet nie zauważył jak Kei znikną... " No mogłem się domyśleć..." Pomyślał Sinikar znów patrząc chłodnym spojrzeniem czarnych oczu na demona... - Mnie zdziwiło to że w ogóle zdjął maskę... Rzucił przez ramię do Sethy jednak czekał głównie na reakcję demona...

[Jak długo nie odpisuje to pomijajcie mnie...]

Prawa ręką odgarnąłem swoje białe włosy zatrzymując dłoń na tyle głowy. Od krzyża odepchnąłem się lekko i zacząłem iść w stronę grupki. Popatrzyłem na Anioła, a mój uśmiech byl szerszy.
-Rozchmurz sie biąły...
Powiedziałem dosyć wesołym głosem.
-Jestem Adachi... miło mi
Przedstawiłem się wedle zasad dobrego zachowania i oparłem sie o kolejny nagrobek, tym razem blisko pozostałych.

Przyszedłem z powrotem, z maską przypiętą do paska. No i ze zdjętym kapturem. Pracę skończyłem, więc mogłem zdjąć swój "mundur" :3
- O, witam nowego.- mruknąłem do nieznajomego typa. Wydzielał typową dla demonów aurę.
- Dużo mnie ominęło?- spytałem, patrząc to na Sethy, to na Sinka.

-Miło mi jestem Sethy
Przywitałam się wesoło do chłopaka i spojrzałam na Raza który znów wrócił, prawdopodobnie już odebrał nagrodę.
-Można w ogóle z tego tutaj się utrzymać ?
Zapytałam chłopaka zaciekawiona zapłata za prace

Gdy usłyszał słowa demona prychnął z dezaprobatą... "Ja mu zaraz pokaże białego... Jak będą mu latać białe mroczki przed oczami jak oberwie błyskawicą..." Pomyślał Sinikar i mimowolnie się uśmiechnął... - Ja jestem Sinikar ale nie sądzę by ci się ta informacja przydała... Powiedział z nutką nienawiści w głosie... Mimo wszystko i tak nie znosił towarzystwa czysto krwistego demona... Gdy usłyszał pytanie Raziela uśmiechnął się szemranie... - Póki co nie... Ale mogło by cię coś ominąć... A co to jeszcze nie wiem... Gdy usłyszał pytanie skierowane do Raziela zastanowił się sam przez chwilę... " Pewnie tak..." Pomyślał czekając na odpowiedź Raziela.

- Cóż, problemów finansowych nie mam, tym bardziej że uratowałem królewski tyłek Jej Wysokości. Zresztą, ilość zleceń zależy od miejsca.- odpowiedziałem. Ciągle pamiętałem tamtą boską akcję w labiryncie- od cholery agresywnych duchów i jeszcze więcej frajdy. Nie ma wątpliwości, mam o czym opowiadać ewentualnym dzieciom...
- Raziel.- mruknąłem do demona.

"Ojejku czy mi się zdaję że jest napięta sytuacja? No przynajmniej trochę"Stwierdziłam w myślach mimo to wciąż lekko uśmiechając się. Założyłam ręce z tyłu bo jakoś nie miałam co z nimi robić i spojrzałam znów na Raziela.
-No cóż to Ci dobrze się wiedzie.
Co prawda moja praca nie była wcale gorzej płatna, choć ja pilnowałam tylko królewskiego zbioru ksiąg.

Sinikar przez chwilę zastanawiał się o czymś... Po kilku chwilach pacną się dłonią w czoło i przejechał dłonią po twarzy... - Cholera zapomniałem zupełnie... Muszę iść... Do zobaczenia... Powiedział wszystkim i zaczął iść w kierunku wyjścia z cmentarza... Gdy odszedł już kawałek od reszty,skrzydła wysunęły się z pleców i Sinikar odleciał...
[z/t]

- A ty czym się zajmujesz?- spytałem, patrząc na nią.
Na obecność Adachi'ego przestałem zwracać uwagę. Siedział cicho, nie wtrącał się... Jakby stąd zniknął.
- Taa, na razie. - powiedziałem do odchodzącego Sinka. Trochę ciekawiło mnie, o czym mógł zapomnieć, choć starałem się tej ciekawości nie okazywać.
- A tak w ogóle to od dawna jesteś na tej wyspie? Wcześniej cię ani nie widziałem, ani nie wyczuwałem twojej energii.- zwróciłem się ponownie do Sethy.

-Jestem zwykła bibliotekarką.
Odpowiedziałam spokojnie. Nie było to do końca prawda jednak nie kłamałam też. Kiedy Sinikar odszedł po machałam mu i przyjrzałam się dokładnie jego skrzydła. Zawsze budziło we mnie zainteresowanie różności rasowe.
-Pa.
Dodałam tez i znów spojrzałam na 'swojego'.
-Nie. Przybyłam tutaj niedawno wiec to raczej niedziwne że mnie nie wyczułeś.
Znów odpowiedziałam spokojnym głosem.

- Ja bym nie wytrzymał pracy w bibliotece.- powiedziałem, całkowicie zgodnie z prawdą. Praca w bibliotece była dla mnie zbyt monotonna. Uganianie się za duchami dawało całe mnóstwo radochy, o łatwym zarobku nie mówiąc :3
- No i odebrałaś mi satysfakcję z wyróżniania się spośród ludzi.- dodałem z uśmiechem.
To nie było prawdą. Nie lubiłem wyróżniać się jako członek jakiejś niespotykanej rasy. Wiedziałem, co niektórzy potrafią zrobić z odmieńcami...

-Och ale praca w bibliotece wcale nie jest taka nudna.
W ogóle nie mijałam się z prawda mówiąc te słowa. Te wszystkie zdobywanie artefaktów, książek jest bardzo ciekawe, choć co prawda jeszcze nie miałam takiej misji gdzie bym musiała użyć swych prawdziwych mocy. Tęskniłam za tym uczuciem jako pół-duch ale nie mogłam wciąż się przełamać, po prostu nie mogłam.
-Proszę wybacz mi, ja na prawdę lubię przeszkadzać w takich rzeczach
Zaśmiałam się cicho z racji że wciąż byliśmy an cmentarzu. Niby taka ponura atmosfera a ja właśnie tutaj mogłam być w końcu radosna.

- Ty masz swoją opinię, ja mam swoją... I wszyscy zadowoleni. Chyba.- powiedziałem całkiem lekkim tonem. Nawet przyjemnie mi się z nią rozmawiało.
Dobry humor na cmentarzu? Nie ma co, nietypowe połączenie. Ale nie ukrywałem, że też byłem w raczej dobrym nastroju. Nagle do głowy przyszło mi jedno pytanie.
- Co robiłaś na cmentarzu, skoro nie bawisz się z umarłymi? Masz tu jakąś zmarłą rodzinę albo znajomych?

Słuchałem jedynie rozmowy dwójki, ale nie przypadli mi do gustu. anioł sobie odleciał, lecz to z korzyścią dla mnie, a te pól duchy nie robiły wielkiego wrażenia. Opierałem się tak o nagrobek i nie miałem nic ciekawszego do roboty, w końcu porozglądałem się po okolicy i zauważyłem niewielka kryptę. No cóż, można by rzec ze nic ciekawego jednak wstałem i podszedłem do niej otwierając drzwi i wsadzając głowę do środka.

-No prawda każdy ma swoje zdanie
Odrzekłam spokojnie i rozejrzałam się po cmentarzu.
-Nie ja po prostu lubię takie miejsca. Wiem że to dziwne ale być może nawet mniej niż ja.
Odpowiedziałam trochę zdawkowo. Mój wzrok poleciał za nieznajomym demonem.

Uśmiech aż sam się pakował na usta.
- Lubisz cmentarze? To chyba mamy w genach...- powiedziałem. Ja też lubiłem przebywać wśród grobów, tak samo mój starszy brat, który od kilku lat już nie żył. Więc moje zdanie nie było bezpodstawne.
Adachi w końcu ruszył się z miejsca. Właśnie wsadzał łeb do krypty.
- Nic ciekawego tam nie znajdziesz.- powiedziałem na tyle głośno, by demon usłyszał.

-Tak to chyba już w genach zapisane.
Odpowiedziałam znów się śmiejąc. Ja lubiłam to miejsce dla spokoju i braku roślinności której i tak nigdy nie widziałam pięknej, no chyba że pięknem nazwać to co ja widzę zazwyczaj.
-Zostaw go, może on ma ochotę tam iść.
Powiedziałam do Raza

A dla mnie to było najczęstsze miejsce pracy. I ten brak roślin był dla mnie bardziej wadą niż zaletą. Nie bardzo było jak uzupełnić siły. Ale nie dało się zaprzeczyć, cmentarz miał swój, osobliwy klimat.
- Przecież mu nie zabraniam. Tylko mówię, że tam nic nie ma. Złodzieje już objechali większość krypt, niektórzy nawet zwłoki zabierali.- to ostatnie wypowiedziałem z wyraźnym uśmiechem.

-Tak rozumiem. Chyba
Dodałam po chwili zastanowienia. Rozejrzałam się stwierdziłam w końcu że spędzam tutaj już wiele czasu.
-Och jak ja już długo tutaj jestem
Powiedziałam patrząc w niebo.

- Chyba?- powtórzyłem po niej, po czym krótko się zaśmiałem.
Fakt, dzień zleciał. Mi to nie przeszkadzało, nawet lubiłem włóczyć się po nocy. Wszystko nabierało fajnego klimatu.
- Jak chcesz możemy się gdzieś przenieść.- powiedziałem, zarzucając kaptur na głowę. Tak, o, bez powodu.

-Myślę że byłby to fajny pomysł przenieść się w inne miejsce.
O tak bardzo popierałam swój własny pomysł bo jakoś nie lubiałam za dużo spędzać czasu w jedyn miejscu.
-No to gdzie idziemy?
Zzapytałam patzrąc na Raz`a.

- Ja podrzuciłem pomysł przeniesienia. Teraz twoja kolej na wysiłek umysłowy.- powiedziałem, starając się brzmieć w miarę poważnie.
Rozejrzałem się dookoła. Żadnej żywej duszy, no nie wliczając stojącego nieopodal Adachi'ego. Nie rozumiałem, dlaczego ludzie bali się przychodzić po zmroku na cmentarz. Przecież wtedy było tu najładniej.

-No to może choćmy do gospody albo w góry
O tak Secia bardzo lubiła posiedzieć sobie wśród tłumu albo na odwrót wybrać się w podróż gdzie nie znajdzie ludzi gdzie będzie cisza. Bardzo lubiła podróże a ostatnio zaczęłą znów podróżować, tylko w innym celu niż kiedyś.
-Które lepsze?

Moja odpowiedź była wręcz oczywista.
- To pierwsze. Zdecydowanie nie chce mi się łazić teraz po górach.
No i miałem ochotę się czegoś napić. Niby nie potrzebowałem tego do życia, ale to nie stanowiło większej przeszkody.
Odwróciłem się na pięcie i powoli ruszyłem do bramy wyjściowej.
- Rusz się, bo cię duchy zagryzą.- rzuciłem do niej przez ramię.
Niespiesznym tempem opuściłem cmentarz, uważając, żeby nie zgubić po drodze Sethy.

[z/t]

-Już się boję
Powiedziałam ze śmiechem na jego docinkę o duhach i pobiegłam truchtem za chłopakiem.

[zt]

Spokojnie wsadziłem rękę do krypty i wyciągnąłem czaszkę. Stojąc w pozycji wyprostowanej trzymałem ja w reku i bawiłem udawajac że gada. No cóż, nudziło mi się. Nawet nie mrugnąłem a już wszyscy poszli tak wiec i ja nie będę tutaj siedział. Czaszkę wziąłem ze sobą tak dla zabawy.

z.t

Przyszła tu nie wiadomo dlaczego. Po prostu ciągnęło ją do takich miejsc jak to. Mrocznych miejsc. Jade rozejrzała się dookoła i poczuła się jak w domu. Ciemne nagrobki i zapach śmierci unoszący się w powietrzu to był raj dla niej. Przeszła się kilka metrów w głąb cmentarza i usiadła na marmurowym grobie. Po chwili z jej pleców jakby wyrosły czarne skrzydła, które rozprostowała. Dawno nie była w swojej 'prawidłowej' postaci.

Po jakimś czasie, sama nie wiem dokładnie ile nam to zeszło, dotarliśmy do naszego celu.Zatrzymałam się na chwilę przed wielką, zardzewiałą bramą i spojrzałam w ciemność.Nie dało się za dużo zobaczyć, nie licząc konturów wszelkich drzew, nagrobków i innych "budowli". Jakoś nigdy nie przepadałam za takimi miejscami...Choć w dzień to jeszcze by uszło, ale w nocy...Cały czas wydawało mi się, że zaraz coś, gdzieś wyskoczy by mnie zaatakować lub zwyczajnie przestraszyć.Po chwili ruszyłam za Raz'kiem w niewielkiej od niego odległości.Przeszliśmy przez bramę.Szłam ostrożnie i po cichu rozglądając się cały dokoła.Gdy tylko minęliśmy bramę o kilka metrów usłyszałam jakiś hałas podobny do skrzypienia.. całej tej wszechogarniającej nas, jeszcze przed sekunda, ciszy dźwięk ten wydawał się całkiem donośny. Wzdrygnęłam się po czym podbiegłam do Raziel'a i chwyciłam go za ramie.Spojrzałam przez ramie, próbując zlokalizować źródło owego dźwięku.
-Co to było? - szepnęłam niemal bezgłośnie, jakby w obawie, że przez to ktoś odkryje, że się tu znajdujemy.

Jak mnie tu dawno nie było... Stęskniłem się za tym ponurym, nieco przytłaczającym klimatem. Ciekawe czy tutejsze duchy wciąż mnie pamiętają.
W przeciwieństwie do mnie, Maya była bliska zawału. Nawet to rozumiałem, ta cała gra świateł i cieni naprawdę potrafiła człowieka przerazić. Cóż, cały czas pamiętałem swoją pierwszą nocna robótkę tutaj. Mało się ze strachu nie posrałem... Ehh, to były czasy- pomyślałem, zerkając na dziewczynę, drepczącą obok.
W pewnym momencie Maya coś usłyszała. nie ma co, słuch mi się przytępił, bo mnie ten dźwięk ominął.
- Spokojnie, to twoja wyobraźnia zaczęła pracować. Chyba rzadko bywasz tu o tej porze, co?- spytałem uśmiechając się.
Przy okazji objąłem ją przyjaźnie ramieniem. Tak dla otuchy.
- Żeby nie było, idziesz ze mną dobrowolnie. Wcale cię nie zmuszałem.- dodałem jeszcze.

-E no co ty.Jak na to wpadłeś?Co mnie takiego zdradziło, że tu rzadko bywam nocą? - zaśmiałam się.
-Jasne, że tu nie bywam o tej porze.W zasadzie to chyba nigdy nie byłam nocą na cmentarzu.Nawet za dnia jakoś nie mam potrzeby tu chodzić. - odpowiedziałam czując się już nieco lepiej gdy mnie objął ramieniem.Mimo to cały czas oglądałam się dokoła, bo przecież nigdy nic nie wiadomo.
-Mam nadzieję, że wszystko co tu usłyszę czy zobaczę to będzie tylko i wyłącznie moja wyobraźnia - dodałam w sumie ani to do niego , ani do siebie.
-No, jasne.Przecież nie mówiłam, że mnie tu siłą zaciągnąłeś.W każdej chwili mogę stąd zwiać - uśmiechnęłam się po czym szliśmy chwile w ciszy w głąb cmentarza.
-A w zasadzie to......co my tu zamierzamy robić?Chodzić całą noc miedzy grobami? - spojrzałam na niego pytająco zatrzymując się na chwilkę.

Nagle poczuła zapach czegoś innego. Dwóch istot. Wstała i podeszła do nagrobka. Wychyliła się zza niego i spojrzała na dwójkę idącą główną alejką cmentarza. Uśmiechnęła się i wyszła na alejkę. Ustała kilka metrów od nich. Jej czarne skrzydła jakby błyszczały w świetle księżyca, wychylającego się zza chmur. Uśmiechnęła się i zmierzyła ich wzrokiem.
- Czy aby nie za późno na spacery po cmentarzu? - zapytała i uniosła brwi ku górze.

Parsknąłem śmiechem. Nie ma to jak odrobina ironii w takich sytuacjach. To zdecydowanie pomaga w walce z ponurą atmosferą.
- Najpewniej tak. Nic zbyt groźnego nie czai się w okolicy. A w razie czego masz mnie.- powiedziałem, patrząc przed siebie.
Na kolejne pytanie odpowiedziałem wzruszeniem ramion. Bo czy taki wieczorny spacerek musi mieć jakiś cel? Z mojego punktu widzenia- nie.
- A bo ja wiem, może złożymy jakieś niewinne zwierzątko w ofierze ku czci jakiegoś demonicznego pomiotu?- zaśmiałem się, rozglądając się dookoła.
Usłyszałem bowiem stukot butów o podłoże. Kilka sekund później przed nami stanęła jakaś postać. Drobna, młoda dziewczyna. Nie wyglądała na jakieś specjalne zagrożenie. Ale pozory mogą mylić...
- To samo pytanie mógłbym zadać tobie, kotku...- odburknąłem, kątem oka zerkając na Mayę. Ciekawe jak ona zareaguje na wtrącenie się nieznajomej.

Gdy nagle przed nami na ścieżce pojawiła się jakaś postać, zatrzymałam się odruchowo.Niby wszystko by było ok, bo wyglądała na młodą dziewczynę, jednak w ciemnościach dostrzegłam jej czarne skrzydła.Nie spodobało mi się to.Zatrzymałam się więc za Razielem i postanowiłam zobaczyć jak się rozwinie sytuacja.
-Mam nadzieje, że wiesz czym ona jet i........dasz sobie z nią rade w razie potrzeby? - spytałam bardzo, bardzo cicho spoglądając przez ułamek sekundy na niego.Wcale nie wydawał się jakoś specjalnie zaskoczony czy tez wystraszony.Zachowywał się jakby to była dla niego codzienność.Wzięłam głęboki oddech i czekałam...