Kamienista plaża

-Myślisz że rana Maxa jest poważna?
Popatrzałem spokojnie na Sethy
-Wyliże się

Nie odpowiedział dziewczynce tylko ją uważnie wysłuchał. Gdy znikła zdjął maskę i usiał na kamieniu.
- Nie jest tak źle. Lepiej być trochę ranny niż martwy.
Powiedzaił z powagą. Rana lewego ramienia był bardzie większym draśnięciem niż raną. Spojrzał się na resztę.

-Skoro mówicie że wyliże to dobrze.
Powiedziałam i siadłam sobie gdzieś głęboko oddychając
-A Tobie nic nie jest Saw?

-Chyba nie, ale jazda była!
Usiadłem na piasku i położyłem się z uśmiechem na twarzy.
-Było super

Max nic nie odpowiedział i patrzył się teraz w niebo.
- Jak Myślice co ona miał na myśli ?
Po chwili Max przemówił.
- Ona nas chyba sprawdzał. Jak by chciał nas poinformować to by nie robił tego cyrku. A wy jak sądzicie
Powiedzaił dalej gapiąc się w niebo

-Wredne małe coś
Powiedziałam zamykajac oczy. Chyba nie do końca lubiłam dzieci. To małe chyba jeszcze nim było. Otworzyłam oczy i spojrzałam na Max`a
-Tak chyba sprawdzało. To co robimy?
Zadałam od razu pytanie bo w końcu znów się będziemy nudzić.

- Nie wiem. Ja chyba jeszcze trochę tu posiedzę i pójdę młodego poszukać.
Powiedział i odmieni nóż w katanę. Spojrzał się na nią.
- Masz racje zaraz będzie nudno. Masz jakie pomysły ?
Zapał się ciekawy

-Dlaczego ja mam mieć pomysły?
Zapytałam nieco wkurzona
-Jestem tylko bibliotekarką.
Skrzyżowałam znów ręce na piersi.

- A czemu ja ? Jestem łowcą. Chyba się nie do gadamy.
Powiedzaił i zeskoczył z kamienia.
- Jak tak dalej pójdzie to będę zmuszony zaraz iść aby się tu nie zanudzić
Powiedzaił spokojnym głosem

-I zostawisz mnie samą ?
Spojrzałam na niego kocim wzrokiem. Nie chciałam być tutaj sama i się nudzić. Co prawda był Saw ale chyba się "wyłączył" po tym dziwnym spotkaniu.

- Nie chce cię zostawiać ale sama widzisz że panuje tu nuda. Ani ja ani ty nie mamy pomysłów. Samo przez się mów że muszę stąd pójść i szukać nowych przygód
Powiedzaił smutnym głosem

-No to ja idę z tobą
Powiedziałam wstając z piasku. Wyprostowałam się i uśmiechnęłam się szczerze
-No chyba że nie mogę
Spojrzałam pytająco.

- Możesz. Pozwolę ci wybrać miejsce bo ja tu nowy jestem
Powiedzaił i sięgnął po katanę.
- Panie pierwsze
Powiedzaił i ustąpił je miejsca


(Ja jeszcze jednego napisze i muszę spadać)

-No nad bajorko.
Powiedziałm wesoło. Bardzo polubiłam miejsca z wodą. Skierowałam się tam ciagnąc Maxa`a.

[ja tam napisze jak co pierwsza, Saw tez pozniej mozesz przyjśc]
[zt]

Ruszył za dziewczyną. Szedł wolnym krokiem patrzeć się na idąc przednim dziewczynę. Chwile potem ich już tu nie było

[zt]

Wstałem, otrzepałem się z piasku i wyruszyłem za Maxem i Sethy.
-Czekajcie!
Zawołałem chodź pewnie nie usłyszeli bo byli już daleko.



[z/t]

Noc była gwieździsta. Tagarija leciała już kolejną godzinę. Sea zdążyła się zdrzemnąć.
Właśnie przeciągała się rozkosznie, gdy usłyszała szum fal, a powietrze jakby dostało słonego zapachu.
Gryfica wylądowała na plaży. Sea zeszła z niej i zbadała wzrokiem okolice.
- No dobrze wydaje mi się że możemy tu zanoclegować. Może będziemy mieć też ogień jeśli znajdę w miarę suche drewno. - i ruszyła na poszukiwania.
Tagarija zaś zaczeła szybować nad powierzchnią wody, co jakiś czas zamaczając dziup.

Sea idąc tak wzdłuż plaży miała nadzieję, że przyjdzie jej okazja z kimś pogadać... Ale czy ktoś w ogóle się tu zjawi? Nie wiadomo

Z braku innego zajęcia Artemis spacerował do nikąd. Po pewnym czasie trafił na plażę i jak można było sie spodziewać stana tuż na granicy fal.
Artemisieee...odezwał się głos Richarda w jego głowie
-taaa?
Wypuścisz ty mnie? No wiesz chciałbym troche, jakby to określić...
pomordować
No właśnie tego słowa mi brakowało!- Artemis zignorował głos wewnątrz głowy i zasłuchał sie w dźwięki natury

- No tak jak myślałam - mówiła do siebie Sea wracając do gryficy - Nie ma nieczego co nadawało się do spalenia.
Na miejscu gryficy jeszcze nie było. Musiała wciąż łowić, co wskazywało na spory głud.
Stała tak wpatrując sie w morze nie świadoma, że nie jest sama.
W końcu odwruciła się i go zauważyła.
Mężczyzna był trochę dziwny - ciemna skóra, zaś białe włosy. Kontrast ten zwracał uwagę. Lecz Sea wyczuwała, że nie jest on sam.
- Witaj - powiedziała do niego lub nich.

Wyrwany z zamyślenia spojżał na nią swoimi błękitnymi koralikami (inaczej nie da się opisać jego oczu)
-Witaj nie zauważyłem cię
-Ech... jakie ona musie mieć wnętrze
myśle że dokładnie takie same jak każda rasa
wiesz psujesz całą zabawe... przestane się do ciebie odzywać
-NAprawde zrobisz to dla mnie?!?!- Zapytał nie panując całkowicie nad tym iż powiedział to głośno
-NIE!... tylko żartowałem
-gnida-warkna pod nosem całkowicie zapominając że przeciez nie jest tutaj sam n asam z Richardem

Faktycznie Sea była nieco zszokowana:
- Przepraszam, a gdzie twój towarzysz?? Ktoś tu jest z tobą. Wyczuwam to - i usiadła na piasku - A może mi się tylko wydaje - wyjeła z włosów czerwoną różę - oznakę miłości, płomień miłości - i wpatrywała sie w nią mówiąc dalej - Ostatanio wszystko wydaje mi się snem. Nawet to, że rzyję - i uśmiechneła się do niego - Jestem Sea.
Chwilę później dało się słyszeć skrzek lądującej Tagariji. Gryfica trzymała w dziobie kilka ryb. Żuciła je pod nogi dziewczyny i zaczeła się przyglądać przybyszowi:
- Cóż widzę, że Tagarija zadbała też i o mnie - i położyła delikatnie róże na piasku - [color:5c0b=violet"Aenye Minne" - wyszeptała, a z kwiatu buchnął ogień. Później dotkeneła włosów - "Blath" - i w miejsce starej róży wyrosła nowa.
Nadziała rybę na patyk leżący niedaleko i zaczeła ją opiekać nad ogniem:
- Może rybkę? - zaproponowała ironicznie.

-Nie jadamy ryb.- odparł w tępie- Itak nie jestem sam, a ten towarzysz. Nie wiem czy to coś można nazwać toważy...-urwał i chwycił się za głowe niemal padając na ziemię
-Mów za siebie Artemisie Ty nie jesz ryb- Mozna było zauważyć iż oczy drowa zmieniły barwe z błękitu na fioletowy.
-Jestem Richard duch mordercy żądnego mordu, władca ciemności, pan mroku, zabójca niemal doskonały- Richard wymieniał swoje tytuły jeszcze 10 minut- I współlokator ciała Artemisa
-

Sei nie podobała się ta przemiana, a gryfica wcześniej spokojna, teraz przyierała dziką postać, która jeszcze nie dawno chciała zabić swoją panią.
Dziewczyna nie wie działa kogo ma się bardzij bać. Richarda w ciele Artemisa czy Tagariji, która mogła się żucić na każdego.
Szczerze mówiąc mogłaby spróbować do prawdziwego Artemisa, zeby się ocknął. Trzeba by było tylko przebić się przez jego aurę.
Nie wiedziała też czy Richard nie wie o jej jakże coraz żadzej w cwyilizacji spotykanej rasie yersey. Mógłby żądać czego kolwiek. Oh czemu to ona musi mieć to swoje fatum.
Hmm.......... Lub mogła by...... tak to dobry pomysł, omamić Richarda. Z tego co wiedziała duchy nie są odporne, a i gryfy też.
Zamiast uciekać Sea wstała i spojarzała prosto w fioletowe oczy Richarda - nie błekitne, Artemisa.
Zaczeła śpiewać lecz aby utrzymać ich w transie musiała wciąż śpiewać podczas zabiegu.
Tak udało się. Obydwoje padli na piach.
Lady było żal zwierzęcia, bo być może chciało ją chronić lecz nie ważne.
Spojrzała na leżące u jej stóp, bezwładne ciało Artemisa.
Wciąż śpiewając uklękła przy nim i wyjeła wszystkie kwiaty z jej włosów:
- "Dearme bloede deark" - wyśpiewała by na jakiś czas uśpić ducha.
I przestała śpiewać. Gryfica bez problemu się przebudziła zaś Artemis leżał tak lecz jego oczy były otwarte... Niebieskie oczy.
Nie powinien tak długo przebywać w transie. Co jak co ale potrafi to być zabujcze. Może się udusić...
- Wybacz Artemisie - powiedziała - "Caerme A'baeth" - i złożyła na jego ustach lekki pocałunek - Błagam niech to pomoże - zwróciła się w górę

Gdy tylko wrócił do normalności w Artemisowskim pojęciu narmalny walną ją z główki. Niestety zbyt długie przebywanie w otoczeniu Kenji, Richarda i innych osób podobnego pokroju robi swoje.
-Ummm. Nigdy więcej tego nie rób! I sorka będziesz miał guza na czole. Co nie Richard?Richard? - zamilkł by nie wydzierać sobie stón głosowych i wertował umysł szukając choćby najmniejszego śladu po mordercy
-Richard ty se ze mnie jaj nie rób! Odezwij się! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !-wrzasną w myślach lecz i to nic nie dało. Przeniósł wzrok na dziewczyne
-C..co..coś Ty zrobiła?-zapytał robiąc pomiędzy słowani dość duże luki

- Uśpiłam go na kilka minut - odpowiedziała pocierając czoło - Będzie się czuł tak jakby wymiotował - dotkneła włosów i wymamrotała zaklęcie po czym wszystkie brakujące kwiaty wyrosły z jej włosów.
Tagarija spowrotem zasneł, a ze swojego ciała zrobiła dla Sei miękie oparcie:
- O właśnie się przebudza - powiedziała po 5 minutach.

Arty!! CO TO BYŁO?! JA już nie ce ja bedu grzeczny...
-Rysiu poprostu spałeś... chociaż sam nie wiem jak jest możliwe uśpić ducha dopowiedział zdanie w myślach. Usiadł na wielkim kamieniu i przyglądał się dziewczynie.

- Coś nie tak? - spytała, gdy tak się jej przyglądał.
"Trochę przesadziłaś" - mówiła w myślach - "Pewnie pomyśli, że jesteś chora umysłowa [] czy coś w tym stylu"
Przez to całe zamieszanie starciła apetyt więc żuciła rybę pod dziup gryficy, choć pewnie jak się obudzi nie będzie miała ochoty na opiekane mięso.

-Nie nic się niestało- uśmiechną się
-mów za siebie. Gdybym to ja był na wierzchu bys nieźle wymiotował. Artuś...są jakieś ziułka dla chorych duszków?
Nie Richardzie nie ma takich ziół, bynajmiej nic mi o nich nie wiadomo. Oj wybacz znów myśle na głos
Pogryze ją

- Przepraszam - wydukała wściekła na siebie - Chciałam tylko pomóc.
"Zawsze tak było. Chcesz dobrze, a wychodzi totalnie na odwrót... Czy ja kiedys w ogólę to zrozumiem i przestane robić innym "dobrze"?"
Zapadła długa cisza i raczej nikt nie miał ochoty jej przerywać. Obydwoje wpatrywali się w ogień, pogrążeni w głebokim zamyśleniu...

(A może rozmowie - Artemis)

Na plaże wkroczyła drobna, niewysoka osoba. Miała długie faliste czarne włosy które lekko powiewały na lekkim wiaterku. Kiedy stanęła blisko brzegu weszła na dość spory kamień i rozejrzała się wokoło robiąc mały piruet.
-Jak dawno mnie tu nie było
Powiedziała nagle i usiadła na kamieniu na którym wcześniej siedziała. Wzrok skierowała na morze.

Sea powoli zaczeła zasypiać. Buzujący ogień i spokojny oddech gryficy działały jak kołysanka.
Lecz, gdy już zamykała powieki zauważyła dziewczyne.
Jednak nie wyglądała na jakąś niebezpieczną istotę:
- "Neen dearme" - powiedziała wyjmując niebieski kwiat.
Przy towarzystwie nie wypadało spać.

Kiedy usłyszałam dźwięk odwróciłam się w jego stronę. Ujrzałam ładną dziewczynę która cos do mnie rzekła. Mimo swych częstych podróży nie miałam okazji usłyszeć tego języka, jednak domyśliłam się że było to przywitanie.
-Witam
Powiedziałam z uśmiechem

Znudzony jak zwykle, przychodzę. Widząc ludzi, niczym się nie przejmuję. Znajduję kamień i siadam na nim. Patrzę na dziewczynę, która stoi na kamieniu.

Pomiędzy czekaniem na odpowiedź czy jakikolwiek ruch od strony dziewczyny spojrzałam w bok. Od razu zauważyłam że ktoś nowy zjawił się w tym miejscu. Przyjrzałam się mu chwilkę po czym delikatnie pomachałam z małym uśmiechem.

Sea uśmiechneła się do siebie:
- Witajcie - rzekła - A Neen derame to zaklęcie, żeby nie spać [].
Później pokazała jeszcze wolne miejsca przy ognisku:
- Siadajcie.

[czyżbym teraz znów ja ech chyba coś kręcę z kolejką ^' gome]

-Och dziękuję.
Powiedziałam ochoczo wstając równocześnie na kamieniu. Szybko zeskoczyłam i podeszłam do ogniska gdzie przysiadłam na kolanach. Osobiście ni było mi teraz zimno, to chyba przez to że odczuwałam ciepło trochę inaczej niż inni ludzie w końcu moje własne ciało miało około 10 stopni.

Słysząc słowa drugiej dziewczyny, wstaję i podchodzę do ogniska. Jak do tej pory, nic nie mówię. Czekam, aż inni się wypowiedzą.

Siedząc przy ognisku zwrócona twarzą w stronę morza zamyśliłam się na chwilkę. Delikatny wiaterek lekko rozwiewał moje czarne włoski. Bardzo to lubiłam. Po chwili namysłu odwróciłam się do tych co siedzieli obok.
-Jak się nazywacie? Ja jestem Sethy.
Przedstawiłam się.

- Mi na imię Sea. - usłyszała, że zwierz sie oburzyl bo nie został przedstawiony - A ta potęzna gryfica to Tagarija.

Patrząc w niebo, nic nie zrobiłem. Lekkim szeptem powiedziałem: -Me imię brzmi Alex... - A po tych słowach spojrzałem na morze z miną marzyciela.

-Hmmm
Wydałam z siebie zadziwiający dźwięk po czym szeroko się uśmiechnęłam patrząc na tych co siedzieli ze mną.
-Bardzo mi miło wa poznać..

Ogień już przygasał, a słońce powoli i leniwie zaczeło wschodzić.
Sea obserwując to zjawisko przeciagneła się leniwie. Uśmiechneła się z satysfakcją. W domu dostałaby karę za tekie zachowanie.
Później wstała i zanurzyła stopy w chłodnej wodzie. Zamkneła oczy i przypomniała sobie zabawy z dziecięcych lat. Nagle poczuła bół w sercu.
Ile razy widziała matki piastujące swe córki? Ile razy płakała z powodu braku tak ważnej osoby w życiu każdego?!
Spojrzała się pokolei na Sethy, Alexa i Artemisa. W jej oczach kryła się zazdrość:
- Jacy byli wasi rodzice? - spytała

Mierząc wzrokiem Seę, myślałem o dzieciństwie.
- Nie wiem jacy byli moi rodzice, gdyż nie żyją. W wieku 5 lat ich straciłem. - z zasmuconą miną powiedziałem do Dziewczyny. Wstałem i lekko się otrzepałem. Podszedłem do wody i napiłem się trochę.

-Jacy byli moi rodzice?
Powtórzyłam z namysłem pytanie dziewczyny.
- Nie znam i nie pamiętam swych prawdziwych rodziców. Ja osobiście zostałam wychowana przez dwoje obcych mi ludzi. Jednak z czasem stali się dla mnie rodziną, którą pokochałam. Ale szybko się rozstałam już w wieku 3 lat i ich utraciłam.
Powiedziałam wspominając tamte czasy. Na mojej twarzy można było zauważyć lekki grymas. Jakoś n ie przepadałam za zdarzeniami które zdarzyły się nieco później.

- Widać jesteśmy w pewnym sensie sobie bliscy. Matki nie znałam, a ojciec wciąż wierny swojej pracy nie poświecął mi żadnej uwagi. Dopiero do 17 roku życia.
Gryfica staneła, a Sea podeszła do niej. Pogłaskała Tageriję po dziobie.
Nie miała pomysłu jak rozruszać towarzystwo.

- Jakie jest wasze życiowe motto? Ja szczególnie nigdy nie idę według swoich zasad... - Powiedziałem do nich. Usiadłem na piasku, wziąłem piasek w ręce i przepuszczałem je przez palce.

Przesłałam dziewczynie miłych uśmiech po czym lekko się odchyliłam do tyłu opierając się na swych dłoniach.
-Motto życiowe?
Powtórzyłam jak to miałam ostatnio w zwyczaju is szeroko otworzyłam oczy. Podniosłam się do siadu i spojrzałam na chłopaka.
-Chyba nie posiadam czegoś takiego jak motto, i nigdy nie żyłam według swoich zasad. A przynajmniej prawie nigdy, bo aż do teraz.
Nie do końca sama ze sobą się mogłam teraz zgodzić ale uważałam że te słowa będą raczej odpowiednie na odpowiedź.
Skierowałam się ku Se`i [nie wiem czy dobrze napisałam] i jej zwierzakowi.
-Czy ta Gryfica jest miła dla obcych?
Zapytałam z ciekawości wyciągając z kieszeni [nie ważne jakiej hehe ^'] drobny notes i kawałek węgla, wpisując coś w owy notes.
-Czy mogę wam zadać jedno raczej osobiste pytanie?
Co prawda to zdanie też było pytaniem, jednak nie o te mi chodziło. Jak zawsze byłam chętna nowej wiedzy.

- Nie mam motta. Moje życie wciąż się zmienia. - zaśmiała się Sea - Jeszcze wczoraj byłam panną młodą.
Później spojrzała się na gryfice, która jak widać nie denerwowała się że ktoś dołączył do ich otoczenia. Widać nie podejrzewała ich o coś starsznego. Nawet patrzyła się sympatycznie na Sethy. Cóż musiała mieć dobry dzień:
- Zależy - wzruszyła ramionami - A co do pytań to zależy...

Nawet nie zareagowałem na słowa Sethy i Sei. Wziąłem głęboki i podszedłem trochę bliżej wody. Zacząłem patrzeć na piękne słońce. Myśląc sobie co by było, gdyby linia życia najbliższej osoby została rozerwana na pół. Zacząłem wypełniać swoje ciało pozytywną energią. Usiadłem i zacząłem medytować.

Stojąc przed gryficą wyciągnęłam dłoń w stronę jej głowy, mając zamiar ją pogłaskać czy choć dotknąć. Nie często miałam okazję spotkać to stworzenie.
-Jakiej rasy jesteście?
Zapytałam w prost. Moja ciekawość, prawdopodobnie nie znała granic. Spojrzałam też kątem oka na chłopaka, który ewidentnie nas ignorował.
-Miło
Mruknęłam pod nosem, choć ciekawiło mnie co i dlaczego on robi.