Restauracja

-Szczerze mówiąc, nie mam pojęcia, ile zabójców "nie-ludzi", jak ich nazywasz, teraz istnieje.
Nigdy nie było mu potrzebne by to wiedzieć. Sam jest jednym z nich, nie obchodzi go konkurencja. Ma pieniądze na życie, więc po co ma go to obchodzić?
-Azezl, u nas jest to wybitnie denerwujące, zważywszy na to, że nie ma czegoś takiego jak wampir, co powtarzam już chyba trzeci raz tego wieczoru. Jest to mit o nas, stworzony by straszyć dzieci.
Zastanawiał się, czy się mu nie przedstawić, ale stwierdził, że jeszcze chwilę poczeka. Nie jest do końca pewny, czy Upadły mu nie zagraża.

Skineła jedynie głową i przysłuchiwała się rozmowie. W sumie była ciekawa, ilu takich ludzi jest chociażby na terenach Avalonu, to mogło się kiedyś przydać, choć jeszcze nie wiadomo do czego. Zoja obrociła się w końcu przodem do baru i poprosiła o kieliszek wina, tym razem bez wody. Podrzuciła od razu pieniądze za to, co zamówiła wcześniej. przysłuchiwała się rozmowie i jednocześnie zastanawiała ilu tutaj jest ludzi?

-A myślisz że baki że w niebie jest tak świetnie są prawdziwe? Nie byłbym upadłym jak by tak było.
Powiedział dalej uśmiechając się ale bez uczuć i wypił do końca swe piwo.
-A teraz do widzenia.
Powiedział i wstał wychodząc z izby. <NMM>

Nasi rozmówcy wdali się w ciekawą dośc rozmowę. Już się nie odzywałam tylko im przysłuchiwałam, chyba byłam lepszym słuchaczem niż rozmówcą. Tak to było dla mnie choć raczej dziwne, bo ponoć osoby które czytają dużo książek są bardzo mądre i wiele się odzywają. Z tym pierwszym po części można się zgodzić u mnie ale z tym drugim niekoniecznie. Teraz wzięłam swoje przysmaki oddając szklankę(kieliszki czy czym tam) po alkoholu wyciągnęłam ipodręczną książkę, która od razu zaczęłam czytać. NIe widać było tytułu gdyż zakryłam to dłonią ktora trzymałam książeczkę.

No i wyszedł. Dokąd, tego nie wiedzieli pewnie nawet najstarsi krasnoludowie. Klaran spojrzał na dziewczyny i zobaczył, że Seth czyta książkę.
-No chyba sobie żartujesz. Nie wiesz, że nie przystoi w towarzystwie czytać książkę?
Powiedział, po czym zabrał jej książkę, zamknął ją i położył na stole przytrzymując ręką, w razie jakby chciała ją odebrać.
-Teraz ja mam do ciebie parę pytań. Ty się czegoś dowiedziałaś o mnie, teraz moja kolej. Pierwsze pytanie: czym naprawdę jesteś? To znaczy, wiem, Helivem, ale co to jest? Wyjaśnij mi dokładnie.
Znowu dopadło go uczucie, że nie może być zwykłym nieumarłym, skoro tak podobał mu się zapach jej krwi. Kiedy o tym pomyślał, zwrócił oczy na Zoję, przypominając sobie, że jest człowiekiem. Ale opanował się szybko i patrzył dalej na Sethy.

Zoja obserwowała Klarana i Sethy. Zaraz, zaraz? Znam imię tego Granta? zastanawiała się, marszcząc lekko brwi. Nie, chyba się nie przedstawił.. hm. no coż
Zaciekawiły ją słowa mężczyzny, nie odzywała się wiec, sama ciekawa definicji tej rasy, o ktorej dotąd słyszała bardzo niewiele. Sączyła więc powoli wino, ciekawa opowieści. Być może krótkiej, ale jednak. Uśmiechnęła się znad kieliszka, mrużąc oczy, gdy Grant na nią spojrzał.

[moge trochę skręcać bo nie wszystko jest wyjasnione]
-Oj no nie ładnie tak wyrywać damie rzeczy
Powiedziałam niezadowolona. Przerywanie jej czytania to coś czego na prawde nie lubiłam choć po części musiałam się z nim zgodzić. Siedziałam w towarzystwie i dowiedziałam sie co nieco o nim tak jak chciałam.
-No więc Heliv to jest rasa pół-duchów.
Odpowiedziałam spokojnie
-Dzięki opanowaniu takiej formy Heliv może poruszać sie po świecie realny, czyli tym oraz świecie spektralnym, czyli duchów. Jakby was zaskoczyć w każdym miejscu znajdzie sie choć jeden duch. Do naszych obowiąków głownie nalezy wybijanie tych 'złych' duchów a używamy od tego naszych broni. Zazwyczaj sa to kosy.
Obróciłam sie od lady a w mojej dłoni pojawiła się moja kosa. Ale jak szybko się pojawiła tak szybko znikła. Nie przejmowałam się wzruszeniem barmana czy innych ludzi i nieludzi.
-Tak jak w moim wypadku, lub inne bronie. I chyba wszystko.
Spojrzałam na niego
-Jeszcze jakieś pytania? A moze chcesz zobaczyć jak smakuje moja krew?
Zapytałam i spróbowałam odebrac swoją książeczkę.

Zaśmiał się.
-Wiem, że nie ładnie. Jestem gentlemanem więc to jeszcze gorzej, ale przyznaj, że twoje zachowanie też było nie na miejscu?
Spojrzał na nią chytrym wzrokiem. Potem wysłuchał wszystkiego co ma do powiedzenia. Pół-duchy? To wiele wyjaśniało. Wiedział w takim razie, dlaczego tak podobała mu się jej krew. Była w połowie inną istotą, zapewne żyjącą.
-Pół-duch, mówisz. W takim razie, druga połowa to...?
Zadał pytanie. Jak teraz dowie się z jakiej istoty pochodzi druga połowa, będzie wszystko jasne. Gdy zaproponowała swoją krew, zaiskrzyły mu oczy.
-Hm. Ciekawa propozycja. Chętnie z niej skorzystam. Ale najpierw odpowiedz na pytanie, żebym ci krzywdy nie zrobił.
Mimo wszystko, nie chciał być dla niej niebezpieczny. Jak się okaże, że jego jad będzie dla niej zabójczy, jak dla niektórych ras, będzie kiepsko.

Nie chciała sie wtrącać, wolała słuchać, jednak sytuacja, co łatwo było zauważyć, zrobiła sie nieco intymna. Dopiła wiec w spokoju wino i czekała na rozwój sytuacji, nurtowało ją jednak pytanie o imię Granta, choć w sumie nie wiedziała do czego miałoby być ono jej potrzebne. mrużyła więc tylko jasnomiodowe oczy i obserwowała w ciszy.. jak na razie.

-Jednka tez nie chciałam Ci przeszkadzać w rozmowie z Zoją.
Bo tak miała na imię ta ludzka kobieta o ile dobrze pamiętałam a czasami przecież mogłam się pomylić.
-No cóż czym jest druga połowa to trudno stwierdzić, jednakże skłaniałabym się ku częsci ludzkiej. Ale Heliv w większości wykorzystuje swoje zdolności pół-ducha dla tego też nawet gdy jestem słaba nic mi się nie dzieje zwłaszca gdy jest roślinność wokół mnie.
Powiedziałam zaciekawiona jakby to było być ugryzioną.
-I czy mogę odzyskac książeczkę? Jest mi bardzo droga.
No tak norma, przeciez świat bez książek to już nie to samo dla mnie.
-A właśnie co do kultury, chyba się nie ptrzestawiłeś naszej towarzysce panie zapominalski.
Trąciłam go leko palcem w ramie.

-Och, ależ proszę się wtrącać. Im więcej osób w dyskusji tym lepiej.
Uśmiechnął się do niej, po czym łyknął sobie "trunku" z kieliszka. Rozmowa zmierzała w dziwnym kierunku. Ale olał to.
-Hah! Ludzka! A więc, jeśli chcesz się dowiedzieć jak to jest być ugryzionym i poczuć jad Granta we krwi, zgłoś się do mnie. Zrobię to z przyjemnością i gwarantuję, nie pozwolę byś umarła. Jeżeli twoja krew będzie naprawdę dobra, mogę cię doprowadzić do nieprzytomności, ale nie umrzesz.
Wyszczerzył kły znowu w chytrym uśmiechu. Bardzo chciał spróbować jej krwi. Zapach był naprawdę niesamowity. Gdy usłyszał pytanie o książce, ściągnął dłoń z książki i oddał ją właścicielce.
-Nie jestem zapominalski, specjalnie się nie przedstawiałem. Nie wiadomo, kim Pani Zoja jest i jak wykorzysta moje imię i nazwisko. Ale myślę, że jest godna zaufania. Spojrzał na Zoję. -Klaran Van'Khulev, miło mi.
Wyciągnął rękę z zamiarem ucałowania ręki Panny Zoji.

- Mówił ci ktoś kiedyś, czy takie ugryzienia bolą? - zapytała. W sumie.. specjalnie ją to nie ciekawiło, jednak.. hm, a może jednak ją ciekawiło?
- Lepiej późno niż wcale. - uśmiechnęła się i podała mu dłoń. Nie liczyła tutaj na mocny męski uscisk i nie przeliczyła się.
- Zoja Netheter. - odparła w odpowiedzi, bo i ona nie podawała swojego nazwiska. - W razie gdybym wykręciła jakiś nieciekawy numer to moje nazwisko też znasz. - mrugnęła do niego.

-Nie zawsze wtrącanie się jest miłe i dziękuję.
Odparłam biorąc swoją książeczkę i chowajac ją tam skad wyciągnęłam. Jedną dłonią odgarnęłam szyjke i zapytałam
-Tu gryziecie?
Spojrzałam na Granta zaciekawiona jego rekcją po czym przeniosłam wzrok na Zojke.
-Oczywiście że nie wiem jak to jest byc ugryziona ale z chęcia się o tym przekonam skoro wiem że nic większego mi nie grozi
Nie takie rzeczy juz przechodziłam Dodałam w myślach znów patzrąc na Kalarana.
-Wystarczy by gdzies obok gdzie zamierzasz się hmm...pozywić - nie wiedziałam czy to dobre słowo a nie chciałam go znów urazić to poprawiłam się szybko- gdzie zamierzasz mnie ugryźć była jakaś roślinność, to nieco się orzeźwię jej energią.
Wyjaśniłam z uśmiechem i zaciekawieniem na twarzy.

Spojrzał na Zoję i zamyślił się chwilę.
-Nie wiem, nikt mi nie mówił. Ale raczej boli jak zwykłe ugryzienie. Czuje się pewnie tylko nacisk na skórę, a potem jej przebicie. Nie mam pojęcia szczerze mówiąc.
Po geście Seth zrobił dziwną minę, jakby zniesmaczoną.
-Szyja jako punkt ugryzienia jest wtedy, gdy nie ma się w co ugryźć. Ja zdecydowanie wolę ramię, to miejsce zawsze można zakryć.
Mówiąc to podciągnął rękaw Seth i pokazał w którym miejscu byłoby najlepiej ugryźć.
-Jesteś pewna, że tego chcesz? Jako, że jesteś pół-nieumarłym nie gwarantuję ci, że odczujesz to przyjemnie. Jeśli chcesz, możemy wyjść i iść do jakiegoś parku.
Obnażał kły właściwie nieświadomie. Już wiedział, że za chwilę spróbuje nowej krwi i jego odruchy niekontrolowane zaczęły działaś.

- No cóż, Sethy, to czekam na opowieść po wszystkim.. - uśmiechnęła sie do Heliv.
Zostało jej jeszcze pół sporego kielicha a czuła, że wino jest mocne. Upiła jeszcze kilka małych łyków, przesunęła się trochę i.. zaklnęła cicho pod nosem. Nie lubiła tego stanu jeszcze-nie-upicia, gdzie kręciło sie w głowie, a wszystko wydawalo się trochę za szybą. Opra się wiec stanowczo o blat i kilkoma większymi łykami dopiła wino. Wiedziała, ze to głupota, ale cóż.. Ostawiła kielich, barman już chciał nalewać, ale powstrzymała go gestem dłoni.
Uniosła wzrok na Klarana. Zastanawiała sie czy po niej widać?

-Och no cóz będziesz mógł ugryźć gdzie Ci będzie wygodniej, ale rzecyzwiście wolałabym w ustronniejszym miejscu bo jakoś nie chcę stracić całego doświadczenia poprzez zemdlenie czy co kolwiek innego.
Odpowiedziałam i spojrzałam na swoje ramię po ztm szybko na niego.
-A właśnie cyz ślad po ugryzieniu mi zostanie?
Zapytałam zaciekawiona i spojrzałam na Zojkę
-Tylko sie nie upij do końca to ci jeszcze powiem jak było
Puściłam do niej oczko smiało
-I tak już zdania nie zmienie. A poza tym widze że juz sie pomysł podoba Twoim kiełkom Grancie.
Rzekłam z przekorą i fascynacją w głosie.

Rashell z zaciekawieniem przysłuchiwała się całej rozmowie. Bardzo dużo dowiedziała się o swoich towarzyszach. Dziwne wyzwanie Klarana i Sethy jednak wytrąciło ją z równowagi. Zacisnęła mocniej dłoń na kieliszku. Poczuła w tej chwili ogromną niepewność. A jeśli Sethy źle zareaguje i stanie jej się krzywda? A może przez to będzie również niebezpieczeństwem dla innych? Obowiązkiem Anielicy było w końcu strzeżenie porządku w obu Królestwach, chciała więc widzieć cały przebieg akcji. Z drugiej strony jednak nie miała zamiaru zdradzać się, że należy do Królewskiej Gwardii. Zamoczyła usta w alkoholu, żeby zakryć zaniepokojony wyraz twarzy. Po chwili jednak odstawiła kieliszek, nic nie upijając i uśmiechnęła się serdecznie do zgromadzonych.

-Zdaje się więc, że za chwilę się rozstaniemy. Sethy, Klaranie....-przy drugim imieniu na chwilę się zatrzymała, przenikliwie świdrując wzrokiem Granta- Nie wiemy, czy się jeszcze kiedyś spotkamy, wiecie jak to jest w życiu, heh. Jesteście z któregoś z Królestw? Będę Was tam najwyżej szukała w jakimś barze.

Przy ostatnim zdaniu mrugnęła do nich przyjaźnie.

Przez chwilę pomyślał, że Sethy trochę wolno kojarzy fakty, ale może po prostu nie słuchała uważnie.
-Jak już mówiłem, nie lubię gryźć nikogo w szyję, ponieważ jest to widoczne miejsce, więc chyba to oczywiste, że choćbyś miała najlepszą moc regeneracji, blizna i tak zostanie. Dlatego myślę, że lepiej by było w ramię.
Gdy usłyszał uwagę o jego kłach, szybko je schował. Głupi, dał się ponieść fantazji. Musi się uspokoić. Dopił resztkę krwi z kieliszka. Od razu lepiej. Spojrzał na Rash i zobaczył jej niepewną minę. Gdy powiedziała, że się rozstaną, chyba już wiedział o co chodzi.
-Rashell, jeśli chcesz być pewna, że Seth nic się nie stanie, chodź z nami i w razie, jakbym stracił kontrolę po prostu mnie trzepniesz w łeb, żebym stracił przytomność. Co raczej na pewno się nie stanie, stworzyłem już wielu Grantów, umiem się hamować. Ale jeśli chcesz mieć pewność, chodź z nami. I tak, ja jestem z Sanvante.

- Och teraz nie chodziło o moc regeneracji, bo takowej nie mam. MOja poc polega na uzyskiwaniu energii nie szybkiej regeneracji. Choc co prawda po częśći te dwie sa ze sobą powiązane.
Poprawim Klarana i spojrzałam na Rashell
-Ja także jestem z Sanvante i podpowiem że często można mnie zastać w bibliotece.
Nie było to chyba dziwne dla nikogo kto znał moją pracę.
-No cóż może iśc z nami rzeczywiście, ale czy Zoja nie poczuje sie urażona że wszysycy ją zostawimy?
Zapytałam zastanawiając sie nad naszą koleżanką.
-A mi na pewno nic nie będzie.
Powiedziałam z uśmiechem, ale jak szybko się pojawił tak szybko on znikł. Przypomniałam sobie przeszłośc. Zawsze mówiłam że nic mi nie bedzie. Tamtego razu było podobnie. Swoją prawa dłoń przyłożyłam do miejsca gdzie miałam blizny. Całe przypomnienie trwało zaledwie sekunde lub dwie, gdyż szybko się zreflektowałam i powróciłam do radośniejszego stanu.

Z uwagą obserwowała Klarana, analizując jego zachowanie. Wreszcie odwróciła się do kieliszka i uśmiechnęła się pod nosem.

-Klarciu, to Wasza sprawa, co robicie z własnym życiem. Ja mam swoje kochane problemy i nie muszę się dodatkowo o Was niepokoić.

Spojrzała na ludzką dziewczynę i zamyśliła się się na chwilę, ale wreszcie się odezwała.

-Mogę z Zoją posiedzieć, chyba że sama jest ciekawa tego widoku. Ale to już jej decyzja, musi wziąć tylko pod uwagę fakt, iż ona w razie czego może być drugą ofiarą osobnika, z którego kłów będzie sączyła się krew- powiedziała całkiem beztrosko i spojrzała przez okno, myśląc: Sanvante. Al się ucieszy

Również spojrzał na Zoję.
-Ależ niech idzie, daję słowo, że nie tknę. Tu lekko skłonił głowę z uśmiechem. -A więc Sethy, skoro jesteś pewna, że chcesz się dowiedzieć jakie to uczucie, możemy już się stąd zabierać i iść gdzieś w jakiś park, czy gdzie ci się tam podoba. Nie gwarantuję jednak, że będzie to miłe i bezbolesne.
Chytry uśmiech znowu pojawił się na jego twarzy, jakby cieszyło go to, że sprawi za chwilę komuś ból.
-A więc Zoja, Rash? Idziecie z nami?
Spojrzał to na jedną, to na drugą kobietę. Zapłacił barmanowi, bo za chwilę będzie się stołował już gdzie indziej.

-Domyślam się, ale już nie jedno przeżyłam.
Powiedziałam uśmiechając się cwano. Ja również zapłaciłam za swoj posiłek. Ja w swoim znaczeniu też się pożywię ale nie jedzeniem i nie koniecznie dla smaku gdyż to będzie jedynie energia. Wiem że to mi pomoże gdy on mnie ugryzie. O dziwo sama świadomośc tego że to będzie bolała jakoś mnie nie przerażała.
-Tak, pójdźmy może z tym do parku. To będzie odpowiednie miejsce, choć zbytniego widowiska nie musimy mieć. Max ja, Ty, Zoja oraz Rash. O ile będziecie chciały
Dodalam patrząc na dziewczyny.

- Cóż.. mogłabym pójść z wami, jednak obowiązki wzywają - uśmiechnęła się odstawiając kieliszek. Mówiła wyraźnie, ale coś, może ciut mniejsza koordynacja ruchów, podpowiedziały wszystkim, że jest już lekko podpita. Odepchnęła się od lady i stanęła, poprawiając suknię i patrząc na resztę.
- To.. do zobaczenia. Kiedys. - uśmiechnęla się po raz kolejny i odeszła.
Trzasnęły zamykane drzwi.

[nmm]

Klaran więc wstał, rozejrzał się jeszcze po wszystkich i zaczął iść w kierunku wyjścia.
-Niedaleko stąd jest park, zaraz za rogiem praktycznie. Rash, skoro nie chcesz iść to załatwimy sprawę i za chwilę tu wrócę.
Podszedł do drzwi i je otworzył, czekając aż Sethy wyjdzie.
-No, zapraszam.
I wyszedł zaraz za nią.
[nmm] (zaczynasz ty w parku ;P)

-Pa i może do zobaczenia
Zaśmiaąłm się cicho żegnajac się z Rash po czym wstałam i wyszłam przed Klaranem

[zt]

Idąc Maya w końcu wyszła z Asault i jakoś trafiła do Laros - jak się dowiedziała później od jakiegoś przechodnia. Jako że była trochę zmęczona podróżą postanowiła usiąść i odpocząć trochę w gospodzie.Weszła i usiadła przy stoliku.Chwile później podeszła kelnerka.
-Witam! Co podać? - spytała grzecznie.
-Poproszę coś zimnego do picia.I może jakieś...ciasto.Obojętne jakie.Zdaje się na Panią - odpowiedziała Maya uśmiechając się.
Po paru chwilach Maya zajadała się przepyszną szarlotką i popijała sok bananowy.

Z rękoma w kieszeniach przybył do gospody. Był odrobinę zażeonwany sceną, w jakiej uczestniczył przy studni.

* Prędzej czy później, zawsze na drodze jest jakaś gospoda. *

Gdyby w jakikolwiek sposób próbował rozpoznawać rasy, wyczułby że usiadł tuż obok półbogini. Poczekał na kelnerke i poprosił o szklankę wody.

Dopiero po upiciu połowy zawrtości rozejrzał się po lokalu, uśmiechnął się do siedzącej obok dziewczyny.

Maya siedząc zauważyła, że do gospody wszedł nowy klient.Jednak jakoś nie zaprzątała sonie nim szczególnie głowy.Przejrzała się mu chwile po czym wróciła do szarlotki, która właściwie już kończyła.Po paru chwilach gdy znudzona przyglądała się będącej tu klienteli spostrzegła, ze ów nowo przybyły patrzy się na nią i delikatnie uśmiecha. Odwzajemniła więc uśmiech patrząc na przystojnego mężczyznę.
Lubiła poznawać nowych ludzi jednak jakoś nie specjalnie lubiła pierwsza zagadywać, a teraz tym bardziej. Siedziała więc popijając napój i myśląc o czekającej ja dość długiej podróży do domu. "A może przenocuję dziś tu a wrócę jutro?" zastanawiała się czy to by nie było lepsze rozwiązanie.

Po nie długiej chwili postanowił się odezwać jako pierwszy.

- Cześć, jestem Thane, znasz może jakieś miejsce gdzie dzieje się tu coś ciekawego? Niedawno tu przybyłem, nikogo nie znam...

* Co mi szkodzi... *

Czekając na odpowiedź upił kolejny łyk wody.

-Niestety ale chyba Ci nie pomogę.Jestem w zasadzie w podobnym położeniu do Twojego... Właśnie wracałam do domu kiedy postanowiłam zwiedzić to i owo aż dotarłam tu. I szczerze powiedziawszy to chyba tu przenocuję zanim udam się w podróż powrotną - odpowiedziała Maya.
-Też szukałam miejsca gdzie by się działo coś ciekawego, można by poznać ludzi... ale jakoś nie specjalnie mi to wyszło jak widać - dodała.

- Jak widać to Ci się akurat udało, choć w formacie jednostkowym.

Na krótką chwilę umilkł - Nie dosłyszałem Twojego imienia.. Skoro oboje szukamy rozrywki, to może połączymy siły?

Dopił wodę do końca, odstawił szklankę na stół. - Swoją drogą, robisz coś z włosami, że mają taki kolor?

Przyprowadziła swojego nowego znajomego pod same drzwi gospody.
- To tutaj - rzekła, zatrzymując się pod wejściem. - Chyba nie jestem ci już potrzebna.
Została jeszcze chwilę, by się upewnić.

Oglądnął okolice, wyciągnął z kieszeni jedną sakiewkę. - Nie ma na tym świecie nic za darmo, dziękuje za pomoc. Przyjmij ten skromny podarunek. Wyciągnął dłoń z sakiewką w stronę Loary - Nawet nie próbuj odmawiać.

Capnęła sakiewkę.
- Nie mam zamiaru - zachichotała. - Miło było cię poznać, Peri'anie. Do zobaczenia... już niebawem.
Po tej tajemniczej odpowiedzi, zniknęła gdzieś pomiędzy pobliskimi drzewami.

[z/t]

Obróciłem się po czym otworzyłem zamaszyście drzwi, rzuciłem drugą sakiewkę w stronę karczmarza - Kolejka dla wszystkich !. Gdy wrzawa ucichła, zacząłem grać na lutni, Czas rozkręcić ten lokal, bójka nie zaszkodzi.

---

---

Czekał aż wszyscy będą lekko wstawiani, zaczął na lutni grać coś, co by wszystkich rozjuszyło, tak jak czerwona płachta byka. Czekał aż posypią się pierwsze uderzenia. Gdy bójka rozgorzała na dobre, Peri schował lutnie do futerału, go zaś do plecaka. Plecak szybko położył za ladą, i powiedział do karczmarza - Ma pozostać w takim stanie jakim jest, poza tym, mów mi Peri. Zrzucił płaszcz, na wierzchu były sztylety i noże do rzucania. Stanął na ladzie. - No panowie,który zawalczy z Elfem ?! Jeden z "wojowników" zaczął biec w jego stronę. Zgrabny wyskok, uderzenie piętami w tył głowy następnie o kant lady. Wynik rozcięty łuk brwiowy, wstrząs mózgu. Następy nie dobiegł, nóż do rzucania utkwił głęboko w udzie i barku. Gdy wstał Herszt miejscowych bandytów, wszyscy cofnęli się kilka kroków w tył. Czekał aż zaatakuje, gdy zaczął szarże z tasakiem w dłoni Peri szybko opracował taktykę. Nóż musi polecieć w brzuch, szybkie bieg w jego stronę, skok, odbić się od barków, salto zakończone uderzeniem jednej pięty o środkową część kręgosłupa, lądowanie. Następnie obrót i wyciągnięcie sztyletów. Wbicie pod łopatki. Zaczął wykonywać plan, wszytko poszło by zgodnie z planem gdyby nie herszt pacnął go ręką gdy wylądował. Miał dość siły, przez co Peri nie wbił dwóch sztyletów pod łopatki,lecz w piersi. A sam dostał w twarz z pięści. - Cholera, moja szczęka skur****nu!. W złości kopnął go tak, że żuchwa pękła w pół. Herszt osunął się trupem a Peri wyjął noże z jednego z bandyty.

---

---

Znów wskoczył na lade, nastawił szczękę i wypluł krew. - Każdy kto będzie wszczynał tutaj bójki może się liczyć że skończy tak jak ten na podłodze, Prawda? - spojrzał na karczmarza, który ze strachu tylko potrząsł głową. - Jak widzicie karczmarz się ze mną zgadza, więc od teraz jego słowo jest święte, zrozumiano? Po usłyszeniu pozytywnej odpowiedzi Peri dał Karczmarzowi kilka wskazówek, jak ma prowadzić karczmę. Tyczyło się to głównie trzech rzeczy, Wina, Traktowania Kobiet i Gości. Gdy miał pewność że będzie tu najlepsze wino w całym Avalonie, Kobiety będą traktowane godnie królowej a goście będą dobrze spijani mógł wziąć kieskę od Trupa i dać ją karczmarzowi. - Weź za pokój, za resztę postaw kolejkę wszystkim. Wypijcie Wasze zdrowie i moje. Wziął klucz do pokoju i plecak. Wszedł, rozebrał się, położył się. Po chwili rozległy się toasty. - Za Elfa! Za Dzbana, by się smażył w piekle! Za Avalon!. Zasnął w przekonaniu że poranek będzie nad wyraz dobry.

---

---

Obudził się rano, kilka godzin przed południem. Ubrał się, zebrał swoje rzeczy i zszedł na dół. W karczmie było dość czysto, pożegnał się z karczmarzem i wyszedł.
[z/t]

-Jestem Maya - powiedziała dziewczyna wyciągając rękę na powitanie. - I tak w zasadzie to udało mi się poznać parę osób... - przerwała wypowiedź bo nagle w karczmie rozgorzała jakaś bójka.Nie chcąc brać w niej udziału albo , nie daj Boże, przypadkiem dostać wstała od stołu.
-Chodź -powiedziała do Thane po czym zwinnie i szybko przecisnęła się między bijącymi i poprosiła od karczmarza klucz do jakiegoś pokoju na piętrze.
Po chwili już otwierała drzwi do pokoju tym samym czekając aż chłopak do niej dołączy i będą mogli w spokoju porozmawiać.Weszła do pokoju zostawiając uchylone drzwi. Rozejrzała się.Był yo skromy pokoik z łóżkiem, jakąś niewielką komodą i stolikiem z dwoma krzesłami. Podeszła do okna i przyglądała się drzewom oraz zachodzącemu słońcu...

Delikatnie uścisnął dłoń Mayi, pozwolił Jej przejść przez tłum. Bacznie przyglądał się czy ktoś nie zasłuży sobie na małe barbeque wchodząc Mayi w drogę, na szczęście nikt nic Jej nie zrobił.

Przez kilka powolnych uderzeń serca Thane został przy stole rozważając spalenie całej gospody ognistą solówką na gitarze. * Musiałbym pierw wyprowadzić moją nową znajomą.. no trudno. *

Leniwie wstał z miejsca, rzucił spojrzenie na grę Phiro, na twarzy zagościł mu cień uśmiechu. * Będzie z kim pograć... * Powoli ruszył przez sam środek bójki, całkowicie ignorując uczestników zadymy, których bez trudu roztrącał ramionami, gdy stawali na drodze.

Kilka chwil przekroczył próg pokoju, w którym czekała Maya.
- Nie przepadasz za przemocą.. Jakiś uraz, czy przekonania? Przemoc może i jest prymitywna, ale w odpowiednich rękach może być użyteczna. Nie wiem czy zauważyłaś, ale ta bójka sama się nie zaczęła.

Kolorowa ciżba na ulicach ciągle ją potrącała. Wokół roznosił się zapach uryny i zwietrzałego alkoholu. Miasto na dłuższą metę zawsze było męczące. Dwie przepiórki nadal zwisały smętnie z ramienia Torcanny, która delikatnie pchnęła drzwi prowadzące do karczmy. Powitała skinieniem człowieka za ladą i zamówiła kwartę korzennego piwa. Po tym jak zrealizowano jej zamówienie usiadła przy ciemnym stoliku w kącie lokalu. Sączyła piwo obserwując ludzi, którzy przebywali w karczmie. Po chwili poprawiła się. Nie wszyscy byli ludźmi. To były istoty, albo stwory. Każdy inny, każdy obdarzony mocą dzięki której nikt go nie zaczepiał w obawie, że dostanie niezłego kopa w rzyć.

Wszedł wolnym i nie pewnym krokiem. Zaczął się rozglądać za wolnym stolikiem. Gdy taki odnalazł udał, się do niego chowając ranną dłoń wewnątrz koszuli. Po chwili jak by nic usiadał i zamówił danie dnia. Szybko schował ranną dłoń pod stołem rozglądaj, się czy ktoś to zauważył. Gdy już otrzymał obiad zaczął go jeść dalej ukrywaj dłoń.

Kiedy skończył jeść. Zapłacił a gdy nikt na niego nie patrzył spojrzał się na ranną dłoń. Opatrunek wyglądał na porządnie zrobiony, mimo to był widać dużą plamę w miejscu gdzie był rozcięcie. Po jakimś czasie wstał i ruszył do wyjścia już nie chowając dłoni. Po chwili już go tu nie było.


[zt]

Mała zeszła na dół bo była głodna. W brzuchu jej już głośno burczało. Weszła do restauracji nie przejmując się wzrokiem ciekawskich ludzi i mężczyzn, którzy przyglądali się jej ciekawsko. Usiada przy ladzie i zamówiła coś do jedzenia. Kiedy dostała posiłek, podziękowała i jadła wraz ze swoją zabawką.

Kiedy dziewczynka skończyła jeść otarła się chusteczką która podał jej barman. Podziękowała za jedzenia którym nasyciła swój brzuszek. Wiedziała że zaraz nastąpi sytuacja na którą mała będzie musiała użyć swojego wdzięku, choć nie wiedziała czy zadziała. I tak się stało. Barman podszedł do niej i powiedział kilka słów:
-Czy możesz zapłacić od razu?
Mała spojrzała swoimi dużymi oczkami na barmana.
-Nie mogę zapłacić. Nie mam pieniędzy.
Ten zaskoczony jej odpowiedzią wzburzył się nieco. Zjadła całe danie, nasyciła się a teraz mówi że nie chce zapłacić. Już chciał na nią wykrzyczeć ale spojrzał jej oczka. Były prześliczne. Może i była mała, ale w jej krwi płynęła krew Wili, która uwodziła swym wdziękiem. Tak samo było z tą dziewczynką. Uwiodła kolejnego mężczyznę.
-Nic się nie stało dziewczynko. Dania masz za darmo w tym barze.
Mała uśmiechnęła się i wychyliła się do mężczyzny, całując go w policzek.
-Dziękuje bardzo.
Powiedziała i wyszła z baru ciągnąc za sobą Królisia z którym rozmawiała nad tym jaki ten barman jest miły.

[zt]

Od dobrej godziny siedziałem w tym lokalu, niespiesznie męcząc trzeci już kufel piwa. Był wieczór- moja ulubiona pora na przesiadywanie w gospodzie. Wtedy to miejsce nabierało takiego osobliwego klimatu.
Zajmowałem stolik przy oknie, gdyż obserwacja miasta była niezwykle zajmującym zajęciem. I jakoś lepiej się przy tym myślało.
A myślałem nad tym planowanym włamaniem do pałacu. I nad tym, jakie sumy mogą znajdować się w skarbcu :3

Gdy Maya zeszła do restauracji aby się posilić przed podróżą zauważyła, iż mimo tak wczesnej pory było już kilku gości.Spokojnym rokiem podeszła do baru i usiadła przy nim.Zamówiła śniadanie.
Gdy skończyła jeść zapłaciła i podziękowała karczmarzowi.Skierowała się ku wyjściu.Wyszła i ruszyła w stronę gór Tobven.

Wszedł do restauracji gdyż myśl że tu będzie jego brat. Niestety nie było go tu, ale za to Max poczuł głód wież zamówił sobie sałatkę i pierś z kurczak. Gdy otrzymał zamówienie, zapłacił i ruszył do jakiegoś wolnego stolika

Z braku lepszego zajęcia, skoncentrowałem się na kolesiu, który przed chwilą wszedł do lokalu. Biła od niego znajoma w pewnym stopniu energia. Coś, jakbym kiedyś spotkał jego krewnego...
Dopiłem piwo, po czym ruszyłem ku ladzie po dolewkę. Jednak ten typ jakoś nie dawał mi spokoju.
- Raziel, zazwyczaj tyle nie pijesz...- powiedział do mnie barman, nalewając złotego trunku do kufla.
- A co, przeszkadza ci możliwość zarobku?- odparłem z lekkim uśmiechem, po czym zawróciłem z powrotem do swojego stolika. Coś mnie jednak natchnęło po drodze...
Zatrzymałem się przy stoliku owego nieznajomego ze znajomą aurą.
- Czy my się czasem nie znamy?- spytałem.

Nagle ucztę Maxa przerwał nieznajomy mężczyzna. Spojrzał się na niego.
- Raczej nie. Jestem Maksymilian, ale możesz mi mówić Max
Powiedzaił miłym głosem i wyciągał do nieznajomego dłoń. Kątem oka spojrzał się na dusze nie znajomego. Już wiedział z jakiej jest rasy. Postanowił na razie zachować to dla siebie.

Kacet sprawiał wrażenie dość sympatycznego. Ale kto go tam wie, różnie psychole się kręcą w okolicy. Uścisnąłem mu rękę.
- Wolne, nie?- tu skinąłem na drugie krzesło przy stoliku. Nie czekając na odpowiedź, dosiadłem się.
Maksymilian... Czemu rodzice ukarali go takim imieniem...- pomyślałem. Wychyliłem nieco zawartości kufla.
- Cóż, mogłem cię z kimś pomylić. Nieważne. Raziel Morthin, łowca duchów, do usług.- przedstawiłem się, przy okazji dając drobną autoreklamę.

- Możliwe. Proszę
Odpowiedział spokojnym i miłym głosem. Spojrzał się na niego, już nie na dusze lecz ciało.
- Ja też jestem łowcą, lecz nie mam jednego celu. A jak walczysz jeżeli można wiedzieć ?
Zapytał się bo to go zaciekawiło.

- A po cóż ci ta wiedza, hm? Narazisz się to zobaczysz.
Nie miałem w zwyczaju opowiadać o swoim stylu walki. Szczerze mówiąc, nie bardzo umiałem ubrać to w słowa.
Zacząłem lekko bujać się na tylnych nogach krzesła.