Restauracja

spiorunowała go wzrokiem
-co racja to racja- stwierdziła zdejmując płaszcz odwiesiła go ukazując idealnie czarną zbroje w jasno błękitne znaki- moja zbroja jest w stanowczo lepszym stanie niż twoja. Co myslałam? Cuz stwierdziłam że możesz być ciekawym rozmówcą-

Zawiesił wzrok na zbroi Kenji, uniósł kącik ust. - Nie byłbym co do tego taki pewien, mimo że to nie jest mój najlepszy pancerz...

- Mógłbym być ciekawym rozmówcą, gdybym poznał Twoje imie... Może nawet postawiłbym Ci drinka. - powiedział patrząc Jej w oczy. Rozpoznał napięcie w Jej głosie, była czymś zdenerwowana... na szczęście takie "utrudnienia" były dla Thane zwykłą zabawą. Postanowił troche poigrać z nieznajomą.

-Kenji..-odparła siadając - i nie pije alkocholu pijam tylko wode i trucizny - irytowała ja jasność pomieszczenia więc przywołałą lekko mocny wietrzyk i zganiła podmuchem około połowy świec w pomieszczeniu
- Tak odrazu lepiej... a więc mój rozmówco powiec mi cos o sobie

*Trucizny... Ja poprostu nie spotykam normalnych ludzi...* uśmiechnął się do swoich myśli.

- Miło mi Cię poznać. Jeśli bardzo chcesz mogę załatwić trucizny... Kim jesteś, że pijasz takie rzeczy? - zapytał żywo zainteresowany odpowiedzią

- Jestem demonem. - uznał że wyczerpał temat, to Ona byłą ciekawszym tematem, do którego odrazu przeszedł - Widzę że wolisz cienie, a biorąc pod uwagę Twoją skłonność do trucizn wnioskuje że jesteś jakąś asasynką...

-Jestem szpiegiem, złodziejem w ostateczności mordercą i właśnie z tego powodu preferuje cinie- "wiecej nie musisz wiedzieć" tą myśla zakończyła. Wsypała do szklanki wody cyjanek potasu i upiła łyk

Widząc jak dosypuje sobie jakiś specyfik do wody zaśmiał się, podniósł swój kufel i rzucił - Na zdrowie - ze sporą dozą ironii, wypił łyk.

- Rozumiem, ja na przykład lubię poznawać nowe osoby. Zawsze jesteś tak lakoniczna?

-słyszałeś o tezie "milczenie jest złotem"? Tak zawsze jestem lakoniczna- Uniosła szklanke do góry i trąciła nia o kufel piwa
-Tobie by to na zdrowie nie wyszło-uśmiechneła się chytrze

- Milczenie może i być różnymi kosztownościami, ale jedynie odpowiednio dobrane słowa są bezcenne. - odpowiedział unosząc brew

- Zaufaj mi, ja również znam tysiące rzeczy, przy których trucizny to niewinne igraszki. Masz odwagę ich spróbować? - rzucił wyzywająco, patrząc w Jej oczy bez cienia zawahania. Znał zachowania kobiet, albo wykruszy się teraz pod pretekstem typu "odwal się", albo zafunduje sobie bilet na przejażdżkę, w której jeden nieuważny ruch będzie oznaczać śmierć. * Zobaczmy czy jesteś mocna tylko w słowach... *

uśmiechneła się tak jak tylko mogli się usmiechać gangsterzy bądź samobujcy. Jednym chaustem wypiła reszte. Obruciła szklanke w palcach i postawiła ją do gór dnem.
-Jestem otwarta na propozycje jeżeli...-tutaj przerwała i nagle powiało grozą- jeżeli obiecasz że będzie naprawde niebezpiecznie, BO JEŚLI NIE- jej wzrok mówił "zabije cię w najokrutniejszy z możliwych sposobów"

Spokojnie upił łyk. Spojrzał na Nią wzrokiem osoby, która widziała sytuacje tego typu wiele razy.

- Jesteś pewna? Mogę zabrać Cię do najniższego poziomu piekła, gdzie śmierć będzie dla Ciebie błogosławieństwem. Mógłbym zabrać Cię za rzekę Styks i zostawić w świecie umarłych. Mógłbym zabrać Cię do niebiańskiej rezydencji Apolla, lub niemal dowolnego innego boga... - powiedział spokojnym i pewnym siebie tonem. W rzeczywistości faktycznie mógł Ją tam zabrać, sprawa była tylko taka że dziewczyna nie wiedziała na co się pisze...

- "Lasciate ogni speranza voi ch’entrate"- zamkneła oczy-Nie patrz tak na mnie (gdyż Piekło jest we mnie, a na dnie otchłani Głębsza, ziejąca otchłań się otwiera Przy której piekło, gdzie cierpię, jest Niebem.) wiem na co sie porywam, jeśli zgine i tam zostane na samym dnie piekieł nikt nie będzie tęskił większość odetchnie z ulgą, a ja.... a ja sprawdze czy piekło jest gorsze od tego co przeszłam-

- Wydajesz się zbyt sympatyczną i pogodną osobą, żeby zabrać Cię w tak nieprzyjemne miejsce. - odpowiedział beztroskim tonem. Wypił zawartość swojego kufla do końca.

- Lubię poznawać nowe, interesujące osoby. Wybranie się z nowopoznaną osobą do najniższego poziomu piekła jest równoznaczne z jej uśmierceniem, zrozum. - uśmiechnął się.

Otworzyła leniwie oko unosząc przy tym brew
-Za kogo ty mnie masz? Za Człowieka?-zapytała ironicznie

- Raczej nie, ale skoro uważasz swoje picie trucizn za ostrą jazdę to grzecznie tłumaczę że na mojej ostrej jeździe byś się wykoleiła. - wzruszył ramionami.

-Chyba się nie zrozumieliśmy, pije trucizny tak jak wode czy jak wolisz jak piwo...więc prosze nie rozśmieszj mnie. Wykoleić się chba w twoich sennych marzeniach bo to nie ten świat.-wstała i założyła spowrotem swój płaszcz-a skoro tak demonie to zapraszam do mojego świata tylko uważaj bo przy mojej ostrej jeździe możesz się wykoleić- uśmiechneła się złowrogo i udała w kierunku drzwi (nie jeszcze nie wyszła)

Wysłuchał Jej przemowy z pełnym uprzejmego zwątpienia uśmiechem. Gdy skończyła zostawił kilka złotych monet na stole i poszedł razem z Nią. Zatrzyma się przy Niej - Zaskocz mnie. - powiedział spokojnym tonem. Był szczerze ciekaw co zaprezentuje mu Kenji.

uniosła brew do góry
-nie demonie nie jestem tu poto by cię czymś zaskakiwać ani poto by ci coś udowadniać-ruszyła dalej nie racząc go nawet wzrokiem
-Auna no fairy-wyszeptała nagle jej zbroja całkowicie zmieniła wyglad teraz była o wiele lrzejsza po paru krokach skoczyła do przodu by po sekundzier zniknąć


z/t

Uniósł brew, nie skomentował zachowania drowki.

Powolnym krokiem ruszył w strone swojego nowego domu. Z niewiadomych przyczyn czuł że niedługo nastąpi coś bardzo złego.

[z/t]

Klaran wparował do sali jakby gonił kogoś ze wściekłości, ale on zmierzył w kierunku baru i usiadł na krześle. Był wyraźnie wkurzony, tylko jak na razie trzymał ręce (i zęby) przy sobie. Zamówił jak zwykle Chivas Regal z dwiema kostkami lodu i powoli popijał zaczynając się uspokajać. Nagle mocnym uderzeniem postawił szklankę na ladzie, lecz nie było to głośnie bo była zbyt mała wysokość.
-Szmaciarz...
Pod nosem tylko wyklinał skurczybyka, który go oszukał.

Z daleka było słychać już głośne uderzenia kopyt o ziemię, można było się domyślić że jedzie jakaś spora grupa jeźdźców. Po chwili konie się zatrzymały, a wraz z nimi czarna karoca. Wyszedł z niej dosyć sporej postury mężczyzna w zbroi. Wszedł do gospody i od razu powędrował w stronę lady.
- Jedno piwo i to zimne -Rzekł do barmana, a ten od razu mu podał to o co prosił. Ral odebrał swój trunek i upił kilka łyków po czym spojrzał na wszystkich którzy znajdowali się w gospodzie.

- Co poleca szef kuchni?
Wcisnęła się w kąt pomieszczenia, siedząc przy jednym ze stolików. Młody kelner potrzebował chwili, nim udzielił odpowiedzi. Najwyraźniej nie miał jeszcze obycia.
- Pieczony schab w sosie śliwkowym oraz...
- Świetnie. W takim razie poproszę lody~
Speszony kelner umknął do kuchni, zaś Shilah przyciągnęła wpatrzyła się znudzona w sklepienie.

Erytnul szukając informacji musiał trafić w miejsca gdzie ludziom już po jednym kielichu piwa rozwiązuje się język i łatwo jest zdobyć upragnione informacje. Tak więc drzwi od gospody uchyliły się otwierając do środka, a w nich ukazała się postać w szatach, których czas nie chciał oszczędzić. Nieumarły ściągnął kaptur z głowy iż nie wypadało w nim przebywać w pomieszczeniu. Osoby uwielbiające błyskotki od razu musiały dostrzec ogromny, pozłacany, ozdobiony topór znajdujący się na plecach tego szczuplejszego "człowieka". Postać rozglądnęła się po pomieszczeniu i przyglądając się człowiekowi siedzącemu przy barze rozpoznał go jednak jeszcze nie podszedł do niego. Następnie jego głowa przechyliła się w stronę gdzie siedziała pewna dama na której jego chłodny wzrok się zatrzymał. Co taka osóbka jak ta robiła w takim miejscu jak to? Szukała towarzystwa, czy może najzwyczajniej przyszła coś wszamać i się nach... napić porządnego trunku? Cóż by to nie było jego naturalna dobroć znajdująca się w jego serduszku kazała mu mieć oko na damę i osoby kręcące się obok niej.
Erytnul usiadł przy ladzie i nie spoglądając na Ralavandera zamówił coś do picia.
- Poproszę jedno piwo.- Rzekł licz wyjmując kilka złotych monet, które wylądowały na ladzie wydając dźwięk upadających pieniążków.
Barman wyciągając kufel spod lady nalał do niego trunek i postawił przed zamaskowaną postacią.
- Proszę o to i ono. - Zanim zdążył to powiedzieć i wydać resztę mężczyzna odszedł od niego zabierając piwo i usiadł przy jednym ze stolików. Barman trochę dziwnie patrząc się na nieznajomego wzruszył jedynie ramionami zabierając kasę i dalej zajmując się tym... No wiecie tym co barman powinien.

Czyżby to chłód nagle jakiś ogarnął gospodę, czy po prostu wchodząca osoba zrobiła przeciąg? W każdym razie Shilah skuliła się nieco i momentalnie odechciało jej się lodów.
- Poproszę jednak grzaną szarlotkę~ - uśmiechnęła się do kelnera, który niósł właśnie jej deser.
Biedak speszył się znów i zrezygnowany wrócił do kuchni.
Oparła policzek na dłoni, rozglądając się sennie po gościach lokalu.

Mężczyzna w masce nachylił się w stronę barmana wycierającego kufle i po cichu rzekł do niego.
- Panie ty na pewno będziesz wiedział dużo na temat horrorach. Zdradź jakieś informacje, a na pewno zostaniesz za to wynagrodzony.- Rzekł Erytnul chłodnym tonem głosu rozglądając się na boki.
Barman chcąc trochę zarobić przybliżył się do mężczyzny, a jako, że o horrorach było głośno w całym Avalonie to wiedział parę informacji.
- Panie skąd ty się zerwałeś, że nic nie wiesz o horrorach? Podobno to najgorsze z najgorszych demonów, które zostały wysłane aby zgładzić Avalon. Jednakże dzięki pomocy kilku śmiałków nie udało się to im. - Odpowiedział barman podkładając sobie pod tyłek jakiś taboret. Widać, że miał do opowiedzenia sporo i nie chciało mu się cały czas stać.
- Nagle te potwory zniknęły z naszego świata. Od tak. Niektóre z nich zostały zgładzone przez naszych obrońców, jednak ludzie gadają, że w naszym świecie zostawili kilku szpiegów, ale nie wiem czy to prawda. - Dokończył gadkę spoglądając na Eryka jak by na coś czekał.
- No dobra to już trochę o nich wiem, ale powiedz gdzie oni się pojawili. Gdzie odbyła się ta bitwa?- Powiedział nieumarły chcący zdobyć jak najwięcej informacji.
Barman chwilę myślał nad tym co kiedyś usłyszał od swych gości i nagle wstał z stolika uderzając dłonią o ladę.
- Mam przypomniało mi się! Podobno te horrory pojawiły się gdzieś w Laros zostawiając po sobie zgliszcza i śmierć niewinnych istot mieszkających tam. - Te słowa niemal wykrzyczał przez co dosyć spora grupka zaczęła się gapić na barmana i na nieznajomego. Dopiero po chwili dotarło do barmana co zrobił przez co usiadł ponownie na taborecie i się skulił.
Najemnikowi to wystarczało i za szaty wyciągnął brzęczący woreczek, który po chwili wylądował przed barmanem. Temu tylko zaświeciły się oczy ze szczęścia jak każdej pazernej osobie widząca dużo szmalu zdobytego niemal, że za nic. Złapał szybko za pieniądze i zaczął je przeliczać przez co z jego twarzy nie znikał uśmiech.
Nieumarły jedynie obrócił się na krześle spoglądając na wszystkich tu zebranych.

Gdy naprzeciwko niej pojawił się talerzyk z kawałkiem ciepłej szarlotki, Shilah nagrodziła dzielnego kelnera uśmiechem i leniwie zabrała się za konsumpcję deseru. Zanurzyła łyżeczkę w jabłkach.
W tym momencie usłyszała wyraźnie oświadczenie barmana.
Spojrzała w tamtym kierunku, nie ona jedyna zresztą. Horrory? Najwyraźniej tajemniczy przybysz zbierał informacje. Ciekawe, w jakim celu.
Oby nie miał żadnego super szóstego zmysłu.
Poprawiła swoją tunikę i wróciła do swojej szarlotki.

(Nie lubię sam ze sobą pisać, ale jakoś musimy zacząć pisać dalej )

Gdy do gospody wszedł zamaskowany mężczyzna Ralavander od razu rozpoznał w nim tą złowrogą i zimną energię. Energię, która nie powinna istnieć, a mimo iż jest umarlakiem nadal można ją wyczuć. Jednakże Ral nie odwrócił się. Był ciekawy czy jego dawny znajomy się odezwie. A skąd mógł wiedzieć, że to Ralavander? Najemnik również dobrze znał "zapach" energii unoszący się wokół drowa. A po nagłym zniknięciu po przemianie Erytnul nie należał już do jego przyjaciół, a już na pewno nie do jego uczniów. Dopiero później dotarło to do niego, że ta plugawa istota najzwyczajniej go wykorzystała. No i nawet teraz gdy siedzi obok niego go olewa. Zachowuje się tak jakby go nie znał i po raz pierwszy się spotkali. Ral nie odwracając się w stronę przybyłego jedynie słuchał o co pytał się licz. Zaciekawiło go to trochę gdyż ta nazwa powtarzała się wśród ludzi od pewnego momentu. A właściwie to już od dawna. Pierwszy raz usłyszał ją jak przybyła do niego jego siostra, ale to inna historia...
Wreszcie gdy barman zajął się liczeniem zdobytych pieniędzy i obracając prawie dopite piwo do końca odezwał się do Erytnula.
- To tak się wita starych znajomych, którzy pomogli ci nie zdechnąć jak pies? Po prostu ich olewając?- Rzekł król drowów dopiero teraz zerkając na nieumarłego. Mówił to spokojnym tonem głosu, jednak ten rozszedł się niemal, że po całej restauracji.

Gdy wreszcie odezwał się Czarny Mag nieumarły jedynie zaśmiał się cicho kręcąc kuflem piwa stojącym na ladzie i nadal olewając go jak wcześniej wreszcie się odezwał.
- Gdyby nie ja to nadal nic nie wiedział byś na temat nieumarłych i wskrzeszania. Nadal był byś tym bucem bawiącym się zgniłymi ciałami leżącymi od stuleci na cmentarzach.- Powiedział Eryk i podsunął mu przed nos swój kielich piwa.
- Masz na zgodę. Upij się i zapomnijmy o dawnych sprzeczkach. Tylko uważaj później aby nikt cię nie okradł, bo każdy wie, że elfy mają słabą głowę do picia.- Dodał śmiejąc się z Ralavandera.
A jako, że był odwrócony w stronę stolików widział twarz drowa, która chowała się za kapturem.

- To jedno mnie zastanawia. Dlaczego przebywając na tym cmentarzu nie znalazłem twego gnijącego ciała?- Odpowiedział uśmiechając się lekko. A widząc przed sobą drugi kufel wziął go i zaczął pić. A słysząc o gadce na temat elfów trochę się wkurzył co na pewno dostrzegł jego dawny znajomy.
- Może i to prawda, a może i nie, ale nie zapominaj. Jak być jeszcze tego nie zauważył to bardzo daleko mi do elfów. I w odróżnieniu od tej rasy posiadamy mocniejszą budowę.- Odpowiedział, a te słowa zabrzmiały jak jakaś gadka wkurzonego naukowca. Upił kilka łyków piwa uspokajając się, po czym znów zwrócił się do Erytnula.
- A no i nie zapominaj, że ja wiem jak się zabić Eryku. Więc lepiej zważaj na swe słowa jeżeli nie chcesz trafić ponownie na ten cmentarz.- Rzekł Ral uśmiechając się szeroko do Erytnula. Wiedział, że te słowa go zdenerwują. Gdyż nieliczni wiedzieli jak go zabić, a właściwie tylko ci co go stworzyli. Po słowach wypowiedzianych do Licza wypił całą zawartość kufla i również odwrócił się w stronę stolików opierając o ladę.

Ralavander wiedział jak wkurzyć Erytnula i gdyby nie to, że znajdowali się w gospodzie drow mógł by wyłapać cios z pięści, który pogruchotał by mu kilka kości. Jednakże ciężko było mu się powstrzymać, ale się jakoś udało. Musiał się jakoś pozbyć tych osób, którzy wiedzą jak można zabić owego najemnika. Było to dość uciążliwe dla Eryka i musiał jak najszybciej pozbyć się tego ciężaru.
- Ral ale ciebie jest łatwiej zabić. Wystarczy, że odrąbię ci łeb i wtedy już nic ci nie pomoże i wiedz, że gdy to się stanie zrobię z ciebie pomiota, który będzie robił mi za tragarza. I nie wiem czy wiesz ale nie posiadam tego przedmiotu przy sobie więc teraz i tak byś mnie nie zabił, a najwyżej byś się zbłaźnił przy tylu osobach. Jak wtedy wyglądał by król mrocznych elfów dostający baty od nieznanego wędrowca?- Erytnul zaczął się śmiać i wystawił rękę do góry wskazując na Ralavandera i gestem dłoni zaczął go odganiać od siebie karząc mu już iść. Miał ważniejsze rzeczy na głowie nisz gadanie z jego osobistością.

Mroczny elf jedynie prychnął rozglądając się.
- To jakim cudem ją wyczuwam? A przecież obaj wiemy, że ty jej nie posiadasz. No przynajmniej w tym ciele.- Odparł Ralavander zerkając na kilka osób siedzących przy stolikach (w tym na Kel ).
Niestety słowa wypowiedziane przez nieumarłego bardzo uraziły jego bardzo honorową królewską godność musiał jakoś zareagować. Nie mógł mu tego od tak odpuścić. Jednak wiedział, że coś jest w jego pogróżkach i niechętny był bójki w tak małym pomieszczeniu. Wolał walczyć na otwartym polu niż w zamkniętych pomieszczeniach. Bo wyglądało by to wtedy jak walka wojownika z łucznikiem do którego wystarczyło by podejść i zagrodzić drogę ucieczki zostawiając go bez jakichkolwiek szans na wygraną. Z czego drow był tutaj tym łucznikiem.
- To choć na zewnątrz zobaczymy czy naprawdę jesteś nieśmiertelny.- Powiedział Ral wstając od lady i wskazując drzwi. Jeżeli miał już walczyć to właśnie tam.

Nieumarły parsknął śmiechem słysząc jego słowa.
- Za dużo chyba wypiłeś Ral i alkohol stępił twe zmysły czarnoksiężnika. I teraz nigdzie się nie wybieram. Odpoczywam tu i jeżeli chcesz walczyć to tutaj i teraz. I nie zwalaj winy na ludzi przebywających w gospodzie bo obaj wiemy, że jest to nam obojętne czy ktoś przy okazji umrze.- Po tych słowach barman wstał i podszedł do lady opierając się o nią i przysuwając do rozmawiających osobników.
- Jeżeli macie zamiar się bić to na pewno nie w mojej gospodzie! - Rzekł poważnym tonem uderzając rękoma o blat. Większość gości zaczęła się także patrzeć na rozmawiających kręcąc głowami i szepcząc coś między sobą.
- Spokojnie panie. Nikt nie będzie się tutaj bił bo ten mężczyzna już sobie idzie.- Odparł barmanowi Erytnul uśmiechając się i patrząc się na drowa i na drzwi gospody.

( Sorka trochę się rozpędziłem... właśnie dlatego nie lubię pisać sam ze sobą )

(nie no, nie ma sprawy tylko, że ja nie mam pojęcia, co miałabym napisać)

- Oj panowie, panowie - odezwała się z wyraźnym westchnięciem, wgapiając się w plecy obu rozpędzonych samców. - Sprawy podobnej genezy załatwia się w bardziej ustronnych miejscach. Niektórym zepsuliście apetyt. No i mogliście przynajmniej rozmawiać szeptem.
Oparła policzek na zbitej pięści i pomemlała nieco w resztce swojej szarlotki. Ochłodziła się już.
Ostatecznie dziewczyna wsunęła resztkę deseru na łyżeczce do ust.
Podniosła się i odniosła talerzyk do baru. Miała na sobie długą, brązową suknię. Ładną, ale nie odkrywającą zbyt wiele. Podziękowała kelnerowi, na blacie zabrzęczało kilka monet.

(No ja też nie miałem jakoś pomysłu, ale widzę, że się w pewnym sensie udał bo Kel się odezwała )

Gdy za pleców Eryka dobiegł głos kobiety ten odwrócił się do niej i uważnie zlustrował atrakcyjne ciało nieznajomej.
- Oj proszę nam wybaczyć. Nikomu nie chcieliśmy psuć apetytu, a już na pewno nie takiej niewinnej duszyczce.- Odezwał się o dziwo życzliwy i jak nigdy nie podobny głos do poprzednich spod metalowej maski, a sam mężczyzna zniżył się w taki sposób aby wyglądało jakby żałował swych czynów.
Wszystko to wyglądało jak teatralna sztuka, a maska nadawała temu wszystkiemu jeszcze większą tajemniczość. Mężczyzna ponownie się wyprostował i zerkając za ramię na Ralavandera ponownie odezwał się.
- Czy może moglibyśmy wynagrodzić to jakoś Pani? Za nasze niegrzeczne zachowanie.- Dodał siadając przy ladzie i patrząc się cały czas na nieznajomą.



(Pozwolicie, że też na tym koncie opiszę poczynania Rala bo nie chce mi się trochę przelogowywać)

Ralavander stał cały czas obserwując co poczyna licz i założonymi rękoma spoglądał też na kobietę. Interesujące było to, że jako jedyna wtrąciła się w rozmowę uspokajając ich. A jeszcze ciekawsze, że jest to kobieta. Przez co teraz wzrok mrocznego króla parzył się jedynie na kobietę.
- J**** aktorzyna. Zawsze potrafił jedynie grać i oszukiwać.- Prychnął podirytowany zachowaniem Erytnula.
- Ja proponowałem wyjść na zewnątrz, a że z niego taki upierdliwy stwór to już nie moja wina.- Powiedział lekko podniesionym tonem głosu czekając aż będą mogli wyjść z gospody.

- Nie potrzebuję rekompensaty, chłopcy. To była raczej taka rada na przyszłość.
Inni goście lokalu pozostali bierni, jakoś nie mieli ochoty wtrącać się do nieswoich spraw. Sama Shilah uczyniła to raczej z nudów niż czystej złości.
Zdziwiła się, gdy barman postawił przed nią drinka na koszt firmy. Oświadczył, że to dla stałych klientów. Prawda, ostatnio bywała tu dość często. Gdy zerknęła w bok zauważyła, że po chwili to samo uczynił dla innego, prawdopodobnie stałego bywalca, siedzącego w drugim końcu lady.
Sięgnęła po szklankę.

- Ja również napiję się czegoś- Powiedział nieumarły stukając palcami o blat i płacąc za drinka podniósł go do góry, a metalowa maska uchyliła usta przez które przedostał się chłodny trunek.
Erytnul odłożył drinka i westchnął cicho.
- Jak dawno nie piłem zimnego i orzeźwiającego picia.- Rzekł mężczyzna patrząc na trunek i przejeżdżając palcem po krawędziach kieliszka. Maska zaraz po tym ponownie zamknęła usta. Wyglądało to tak jakby żyła i była połączona z umysłem posiadacza. No cóż nie mógł przecież powiedzieć, że nie pił i nie jadł, nie oddychał przez mniej więcej 10 lat gdyż to nie jest mu potrzebne do życia. Nie chciał przestraszyć przecież nieznajomej więc lepiej było ukrywać swą prawdziwą naturę.
Najemnik przeniósł wzrok z trunku na dziewczynę, a maska się uśmiechnęła.
- Zwą mnie Erytnulem. A Ty pani jak masz na imię?- Powiedział mężczyzna obracając się w stronę kobiety. Zaciekawiła go jej osoba i chciał lepiej ją poznać. No cóż nawet nieumarli potrzebują trochę towarzystwa i rozrywki.

Zmierzyła ostrym spojrzeniem swoją szklankę, poruszyła nią trochę obserwując, jak kostki lodu przesuwają się i zderzają ze sobą. Upiła kilka łyków.
- Shilah - odparła bez zbętnych ozdobników, ani tłumaczeń.
Oparła jedną dłoń na barze, postukała paznokciami o blat.
- Długie ma pan imię, panie Erytnulu - odezwała się po chwili konsternacji. - Może istnieje jakaś sposobność skrócenia go?
Wsunęła się na krzesełko przy barze.

- A więc miło mi cię poznać Silah. Może w nie najlepszych okolicznościach, ale i tak miło.- rzekł Erytnul upijając kolejny łyk alkoholu. Kolejne słowa panienki Silah zmusiły go do pewnego rodzaju stanu zamyślenia, bądź chwili namysłu gdyż tak na prawdę posiadał tylko jedno imię i to którego się raczej nie skraca, ale w pewnym momencie przypomniał coś sobie. Skrawek urwanej rozmowy z dalekiej, bardzo dalekiej przeszłości.
- Właściwie to w dzieciństwie mówiono do mnie Eryku chcąc skrócić me imię.- odpowiedział dziewczynie po czym maska znów się uśmiechnęła.
- A jeżeli można spytać to co Cię Silah sprowadza do gospody? Jesteś z kimś tutaj umówiona, czy tylko przyszłaś skosztować szarlotki?- Tak Eryk przez dłuższy czas obserwował dziewczynę i widział co jadła i wnioskując, że się rozglądała to niewykluczona była by możliwość iż na kogoś czekała, więc stąd to pierwsze stwierdzenie. Cóż Erytnul był spostrzegawczy co pomagało mu w zbieraniu informacji. A życie go nauczyło, że te właśnie najdrobniejsze szczegóły często bywają najistotniejsze. Nawet samo jedzenie posiłku dużo zdradzało liczowi o kaście, czy pochodzeniu danej osoby, również sposób rozmawiania zdradzał pewne sekrety o nieznajomym. Cóż mógł teraz powiedzieć o tejże kobiecie?
No cóż mógł bym je teraz zdradzić, ależ po co jeżeli pewna tajemniczość może dobrze wpłynąć na ich rozmowę?

Spojrzał na szklankę postawioną przed nim przez barmana.
-Na koszt firmy kolego.- Avenam popatrzył na niego z uznaniem. Gospodarz dokładnie pamiętał co lubią jego stali klienci. Nie uszło jego uwadze, że chwilę wcześniej zrobił to samo dla kobiety siedzącej niedaleko. Znów popatrzył w tamtą stronę, gdy nagle usłyszał jej rozmowę z towarzyszami.
-Shilah.- powiedziała kobieta. Następnie usłyszał coś o Erytnulu. Nie znał go, lecz sama kobieta była jakże znajoma. Serce zabiło mu szybciej. Ciekawe czy mnie pozna? - pomyślał.

- Mnie także miło poznać. Skoro tak, mości panie, to pozwól, bym nazywała cię Erykiem. Moim zdaniem, brzmi to o wiele ładniej i przystępniej.
Zerknęła znów do swojej szklanki, słuchając go uważnie. Leciutko opierała się plecami o barek. Kostki lodu uderzały o siebie.
Obserwował ją? Wiedział, kim była? A może przez cały ten czas wydawało jej się tylko, że pozostała nieodkryta. I to wszystko przez jakąś nędzną szarlotkę, która nawet nie zaliczała się do najsmaczniejszych, kosztowanych przez nią deserów.
Zapatrzyła się na drzwi po przeciwległej stronie lokalu. Nie przyglądała się innym gościom, nie zwróciła więc uwagi na swojego znajomego.
- Wpadłam tylko na deser.

(Rozbawił mnie twój post Kel )

- Naprawdę? Nigdy nie zwracałem większej uwagi na me imię.- Powiedział nieumarły także spoglądając w stronę gdzie dziewczyna zawiesiła swój wzrok.
- A jeżeli można się spytać to Silah to także jakiegoś rodzaju zdrobnienie, czy to całe imię?- Zapytał się licz. Musiał jakoś utrzymać rozmowę bo przecież nie chciał aby dziewczyna sobie poszła. Jeszcze nie wiedział kim tak na prawdę jest Silah, ale jego wrodzona ciekawość nie pozwalała na to aby pozwolić od tak odejść kobiecie.
- Erytnul nie chcę przerywać wam tej jakże milutkiej rozmowy, ale może skoncentrował byś się na zadaniu i chyba o czymś zapomniałeś... JESTEM GŁODNY! - Odezwał się głos do niego w myślach na sam koniec wydzierając się do Eryka.
- Oj tam, oj tam. Czasu przecież mamy dużo, a no i jak już mówiłem najesz się... i to bardzo bo mam nawet dla ciebie ofiarę.- Odpowiedział w myślach Krwawemu Berserkerowi rozglądając się dookoła upijając kolejny łyk lodowatego drinka. Dostrzegł jak jeden mężczyzna siedzący niedaleko nich patrzy się w ich stronę. Ale prawdopodobnie patrzył się na Silah czemu prawdę mówiąc wcale się nie dziwił... gdyż dziewczyna przyciągała wzrok kilku bywalców gospody.


// Ral //

Ralowi znudziło się już takie sterczenie przy rozmawiających więc postanowił usiąść przy jednym ze stolików nieopodal drzwi do gospody. Cały czas czekał na Erytnula, który ośmieszył jego osobę. Widać było, że bez walki się nie obejdzie i jak na razie obaj mężczyźni byli aż nadto spokojni.

(jako, że Avciowi za bardzo się nie spieszy, pozwolę sobie wbić się w kolejkę )

Uniosła lekko kąciki warg w rozbawionym półuśmiechu. Nie zwykła opowiadać o genezie swojego imienia, ale skoro on już powiedział co nieco, wypadało odpłacić tym samym.
- Mam na imię Kel - oświadczyła. - Shilah to zdrobnienie mojego nazwiska. Nie lubię "Keli".
Odprowadziła wzrokiem jednego z towarzyszy.
- Zdaje się, że macie poważniej do pogadania.

- Silah to Twoje nazwisko? Dość nietypowe jest to, że ktoś woli gdy zwracają się po nazwisku, a nie po imieniu. No i dlaczego Panience się ono nie podoba? Przecież ładne jest. Kel Silah. Jak dla mnie to pasuje.- Maska znów się uśmiechnęła, a spod maski wydostał się cichy śmiech. Na kolejne słowa dziewczyny Erytnul spojrzał w stronę drzwi i wzruszył ramionami.
- A postoi sobie na dworze, pomarznie i mu się odwidzi rozmowa, a jeżeli nie no to trudno... Gorzej na tym wyjdzie. Ojjj Panno Silah dlaczego do niektórych nie może dotrzeć to, że czasami lepiej sobie odpuścić niż niepotrzebnie nabijać sobie guza.- Rzekł Eryk potrząsając lekko głową w geście bezsilności.
- A skąd jesteś Kel?- Zapytał się mężczyzna zmieniając temat rozmowy na przyjemniejszy. Nie chciał mówić o Ralavanderze, którego znał i wiedział, że za nic sobie nie odpuści. Wiedział, że i wym przypadku walka jest konieczna gdyż ani jedna, ani druga strona nigdy nie odpuści.

Kel Al'Silah. Cóż. Niepotrzebne mu było jej pełne nazwisko.
- Miło słyszeć - mruknęła. Zbliżyła do ust krawędź szklanki. Upiła z zastanowieniem małego łyczka. - Skoro tak, twoja wola. Może być Kel. Choć dla mnie brzmi... nudno.
Słysząc pytanie o pochodzenie, postanowiła nieco zboczyć z tematu. Nie, żeby jej pochodzenie było owiane tajemnicą, ale dopóki pytania były jeszcze niewinne, powinna odbiec od swojej osoby.
- Stąd jestem - uśmiechnęła się. - Powiedz mi, co takiego skrywa twoja maska? Jesteś taki zniewalająco przystojny, że musisz się ukrywać, by nie zwracać na siebie uwagi~?
Ukazała ostre kiełki.

Osuszył swoją szklankę i podniósł się powoli od stolika. Postanowił podejść do swojej znajomej nie bacząc na jej towarzystwo. Szedł powoli a gwar w gospodzie zagłuszał dźwięk jego kroków, dlatego zwrócili na niego uwagę gdy stanął obok nich.
-Witaj Shilah. - Popatrzał na jej towarzysza. Twarz miał przykrytą maską. -Witaj. Nazywam się Avenam. - Wyciągnął rękę do nieznajomego i czekał na reakcję.

Wypił całą zawartość drinka słuchając odpowiedzi Silah i uśmiechnął się tylko. Wtedy padło pytanie o jego maskę przez co zamyślił się na chwilkę, a maska się uśmiechnęła nie to co jej właściciel.
- Nie to raczej nie to. To brzydkie blizny są powodem noszenia tej maski.- No cóż niby skłamał, ale była w tym odrobina prawdy. Jego głos był spokojny i nie zdradzał żadnych emocji.
Gdy skończył swoją kwestię, a do baru podszedł jakiś mężczyzna, który najwidoczniej znał kobietę bo wiedział jak się do niej zwracać. A widząc jak Avenam się przedstawia i podaje mu rękę to kiwnął głową na powitanie i uścisnął jego dłoń.
- Miło mi poznać jestem Eryt... Eryk.- Poprawił się zanim dokończył wymawiać swe prawdziwe imię. A wymawiając nowe spojrzał na Kel i uśmiechnął się, a raczej jego maska.

Blizny. Cóż... cokolwiek to nie było, musiało być nieprzyjemne, postanowiła jednak nie wnikać.
W momencie, gdy zbliżył się do nich ktoś inny, zmierzyła tego kogoś spojrzeniem i natychmiast uśmiechnęła się szeroko. W dodatku Eryk przedstawił się w nowy sposób. Sympatycznie~
- Avciu! - zachichotała. - Witaj, przyjacielu. Długo tu siedzisz, nie zwróciłam na ciebie uwagi, wybacz.
Popatrzyła na niego przepraszająco.

Eryk? Bardziej niż na jego imię zwrócił uwagę na zająknięcie się przed nim. Eryt... Erytnul. Gdzieś słyszał te imię. Tylko gdzie?
-Nic się nie stało Shilah. Ja też niemal Cię przeoczyłem. - uśmiechnął się. -Mogę się dosiąść? - pytanie bardziej skierował do Eryka niż Shilah. Nie wiedział jaki miał stosunek do niego. Wolał nie wchodzić w zwadę z kimś, kogo jeszcze nie poznał. Spojrzał na Shilah. Była piękna jak zawsze.

- Ależ poco się pytasz. Śmiało siadaj. Przyjaciele Silah są moimi przyjaciółmi.- Odpowiedział Erytnul wskazując ręką krzesło po drugiej stronie dziewczyny. A więc Avenam kojarzył najemnika? Dosyć ciekawe nie myślał nawet, że aż tak szybko jego imię będzie znane w Avalonie. Przyglądał się uważnie mężczyźnie z pokerowym wyrazem twarzy, który nie zdradzał żadnych emocji. Spojrzał przez ramię na barmana i powiedział do niego.
- Panie trzy drinki dla każdego z nas. Ja stawiam.- Powiedział zamaskowany mężczyzna i płacąc za swe zamówienie wziął jeden z drinków i podnosząc go trochę wyżej odezwał się do znajomych.
- No to Wasze zdrowie.- Powiedział Eryk uśmiechając się szeroko, co również uczyniła i jego maska, która po chwili ponownie uchyliła usta aby trunek mógł wlecieć do paszczy licza.

Zajrzała do swojej szklaneczki.
- Ja poproszę sok, zamiast tego drinka - mrugnęła wesoło do barmana. - Dość już dziś wypiłam.
Toast wzniosła resztą poprzedniego trunku, po czym dobrała się do swojego soczku. Mryyy, pycha. Zagniotła w dłoni skrawek długiego rękawa.
Zaśmiała się nagle.
- Szybko zostałam nazwana przyjaciółką. Pochlebia mi to, jakby nie patrzeć.

Uśmiechnął się słysząc słowa Shilah. No cóż, miała ona dziwny wpływ na ludzi. On sam, kiedy ledwo ją znał zwierzył się jej ze swej historii. Przynajmniej dzięki temu ona opowiedziała mu o sobie. Cóż, chyba zostali w końcu przyjaciółmi? Osuszył swoją szklankę i zamówił następną kolejkę.
-Tym razem to ja stawiam. Shilah, drink czy soczek? - znów się uśmiechnął. Spojrzał na Eryka. -Mogę zapytać czym się zajmujesz? - Zastanawiający był ten mężczyzna.


[Przy okazji - fajny avatar Shilah ]