Restauracja

Do gospody wszedł młody mężczyzna z ogoloną głową. Mężczyzna wszedł cicho i niemal niezauważalnie po czym podszedł powoli do lady i spojrzał na barmana.
-Dzień dobry mógł bym prosić coś ciepłego do picia i jakiś posiłek?
Barman odwrócił się do mnicha i powiedział.
-Może być herbata? A i jedzenie już szykuję za chwile przyniosę panu.
Mnich kiwnął głową na znak, że zrozumiał i poszedł poszukać jakiegoś pierwszego wolnego stoliku po czym usiadł na krześle i wyciągnął za pasa jakiś woreczek z pieniędzmi.

- Rozumiem.
Powiedzaił opanowanym głosem i wrócił do jedzenie. Gdy skończył sałatkę spojrzał się na Raziela
- Eee....
Nie wiedział o czym ma z nim rozmawiać.

Młody Ward wszedł do restauracji, powoli otwierając drzwi. Na prawe ramie założony miał jakiś stary plecak, natomiast w lewej dłoni trzymał schowaną w pochwie katanę. Nieśpiesznie podszedł do barmana i cichym głosem powiedział:
-Szklanka wody.- błękitne źrenice wbiły nieco podejrzany wzrok w człowieka. Prawą dłonią poszperał w kieszeni i położył na blacie kilka monet. Wziął szklankę i odszedł do wolnego stolika gdzieś nieco dalej od obecnych. Jakoś nie widział sensu zakłócania ich spokoju. Siadł, zrzucił niedbale za siebie plecak i obok nogi położył broń. Przez jakiś czas wpatrywał się w swój napój, po czym 3 łykami pochłonął całą zawartość szklanki.

Coraz więcej osób zaczęło przychodzić do restauracji. A już myślałem, że będzie mi dane nacieszyć się chwilą spokoju i wytchnienia od tłumów. Ale cóż zrobić, na to nie miałem wpływu.
- Twoja aura wyraźnie wskazuje, że jesteś Vizardem. Zdajecie się być ciekawą rasą.- zacząłem mówić, nie zwracając uwagi, czy Max chce coś wtrącić. Ponownie upiłem nieco zawartości kufla.
- Ponoć potraficie się teleportować. To prawda?- spytałem.
Kiedyś, gdy starłem się z Kyojim, ten teleportował się. A w moim jakże śmiałym planie przydałby sie ktoś z taką zdolnością.

Spojrzał się zdziwiony na Raziela. Nie zwracał uwagi na innych, teraz jego uwagę przykuł chłopak i jego pytanie.
- A skąd wiesz o mojej rasie. Helivu
Powiedzaił to za chytrym uśmiechem. Odłożył teraz jedzenie i położył ręce na stole oraz się wyprostował.
- Mu się nie teleportujemy. Mu Vizardzi tak szybko się poruszamy to wygląda to na teleportacje. Ale i twoje rasa jet ciekawa. Zdolność do przechodzeni miedzy światem żywych i duchów, to bardzo przydatna zdolność z łowcy nawet takiego który nie poluje na duchy.
Rzekł miłym i spokojnym głosem.

- Mam swoje źródła, przyjacielu...
Miałem gdzieś, skąd on wiedział o moim jakże cudownym pochodzeniu. Wysłuchałem cierpliwie jego odpowiedzi.
- Cóż... Szkoda. Tylko to mnie interesowało.- powiedziałem, ze sztucznym, lecz naturalnie brzmiącym zawiedzeniem w głosie. Dopiłem resztę piwa z kufla. Po kolejną dolewkę nie zamierzałem już iść.

- Powiadasz że masz swoje źródło.
Uśmiechnął się tajemniczo.
- Wiesz nawet mi to nie przeszkadza. A co do twojego zainteresowani naszą szybkością, to muszę przyznać, że twoja rasa jest wolniejsza, ale za to nie musi się martwić o to ze w coś wpadanie pod czas pogoni.
Mówił z spokojem. Spojrzał się na jego kuf. Max po raz pierwszy miał dziwne uczucie równości z Razielem. Tak jak by obaj byli w jakiś sposób do sobie podobni. Był ciekaw czy i on czuje to samo.

Nie. Nie czułem tego samego. Z jakiego niby powodu miałbym go porównywać do siebie? Miałem na to zbyt wysoką samoocenę.
- Wolniejsza? Phh... Mam powody by twierdzić, że mój refleks jest szybszy od waszych ruchów.- powiedziałem. Ciekaw byłem, jak Max może zareagować na tę subtelną prowokację.

- Może twój tak, ale Sethy. Dziewiczy z twojej rasy ruch był wolniejsze, więc opierając się na tym co zauważył pozwolił sobie na taką ocenę. Może ty jesteś szybszy, może nie. Nie wiem i raczej się chyba nie do wiem.
Powiedzaił opanowanym głosem

Uśmiechnąłem się na wspomnienie imienia znajomej. "Pokrewieństwo" sprawiało, że jakoś bardziej ją lubiłem.
- A już myślałem, że będziesz chciał to przetestować... I przy okazji stracić jakąś zbędną kończynę.

Uśmiechnął się i lekko się zaśmiał.
- Chyba już wiem skąd wiesz nasz Vizardach. Spotkałaś pewnie dziwnie wyglądając, tchórzliwego chłopaka. Ah ten Kyoji. Dałeś mu w kość ?
Jego głos stał się nagle miły i przyjazny.
- Jak byś z nim gadał na tematu sprawdzić kto jest leszy to pewnie on wyszedł z tego całkiem z nie ciekawym stanie. On zawsze był narwany i nie odpowiedzialny
Mówił teraz cicho do siebie

- Dementuję te plotki.- powiedziałem oglądając jednocześnie sufit.
Kjodżu zwiał akurat wtedy, kiedy zaczynało się robić ciekawie. I te jego nieuzasadnione wybuchy agresji wobec wszystkiego co się rusza... Jak mały, wychowywany bezstresowo, rozpieszczony bachor.
Lubiłem przypominać sobie tamtą sytuację, głównie po to, by wywołać u siebie uśmiech rozbawienia.

Spojrzał się na jedzenie i postanowił je skończyć. Gdy tylko talerz był postu spojrzał się na chłopka.
- Masz ciekawy charakter. Samotnik, lubiący walczyć i wykonywać swoja prace. Pewnie jesteś perfekcjonistą w tym co robisz ?
Nadal mówił miłym i przyjaznym głosem. Spojrzał się na niego, a potem na jego duszę.


(Raziel ja już muszę iść. Jutro dokończymy to. Życzę miłej nocy. Narka)

- Samotnik- na pewno nie. No i myślę nad zmiana zawodu, bo w niszczeniu duchów brakuje mi tych kilku odrobin adrenaliny.
Doszedłem do pewnego wniosku. A mianowicie, Max był kiepskim psychologiem.
- Jeszcze jakieś teorie na temat mojej osoby?

Do mnicha podszedł barman z gorącom herbatą i dużym talerzem jedzenia, po czym położył mu to wszystko przed nosem.
-Proszę bardzo oto pana zamówienie. Smacznego.
Li spojrzał na barmana i odpowiedział wręczając mu pieniądze.
-A dziękuję i oto pieniądze za posiłek. Po wręczeniu pieniędzy barman odszedł, a chłopak zajął się jedzeniem posiłku i pomału wypijał herbatę.
Nie minęło kilka minut a talerz był już pusty, a mnich dopijał już swoją herbatę. Po zjedzeniu posiłku wstał i odniósł naczynia pozostawiając wszystko przy stoliku. Wierzył w uczciwość ludzi przebywających aktualnie w gospodzie. Po odłożeniu naczyń wrócił do stolika i usiadł na krześle chowając wszystkie swoje klamoty to plecaka, który natomiast zawiesił na plecy i rozejrzał się po gospodzie. Dużą uwagę chłopaka zwrócili dwaj mężczyźni rozmawiający ze sobą. Wydawali się być rozbawieni. Mnich wstał z krzesła i powoli podszedł do Maxa i Raziela.
-Przepraszam iż przeszkadzam wam w rozmowie, ale wyglądają panowie na takich którzy nie lubią siedzieć w miejscu i wędrują po świecie. I miał bym do panów kilka pytań. Nadal stał przed nimi. Nie miał zamiaru dosiadać się nie proszony do mężczyzn.

Postawił szklankę na stole. Słyszał co nieco z ich rozmowy, ale niewiele rozumiał. W zasadzie co go to obchodziło? Jednak pokusa wzięła górę, nasłuchiwał dalej, patrząc się przy tym tępym wzrokiem w sufit. Niezbyt to grzeczne zachowanie, ale przecież nikt nie uważa go za wzór do naśladowania. W zasadzie to w tych okolicach prawie nikogo nie zna.

Do naszego stolika podszedł jakiś facet. Zmierzyłem go nawet przychylnym spojrzeniem.
- Może nawet odpowiem na parę z nich. Usiądź, przyjacielu.- powiedziałem, skinieniem głowy wskazując na ostatnie wolne krzesło przy stole.
Maxa nie pytałem o zdanie, ponieważ przypuszczałem, że Vizard także nie ma nic przeciwko dodatkowemu towarzyszowi.

Nagle Max usłyszał czyjś głos i spojrzał się w tamtym kierunku.
- Proszę.
Powiedzaił miłym głosem. Spojrzał się na Raziela i nagle mu się coś przypominało.
- Panowie musicie mi wybaczyć, ale muszę już iść bo mnie moje braterskie obowiązki wzywają.
Powiedzaił i powoli odsunął krzesło.
- Było mi miło. Mam nadziej że jeszcze kiedyś pogadamy Raziel.
Rzekł i ukłonił się na pożegnanie obojgu mężczyzną. Po chwili odszedł i wyszedł z restauracji.

[zt]

Mnich ukłonił się na pożegnanie Maxowi i usiadł na jednym z krzeseł.
-Nie będę długo panu zawracał głowy więc się będę streszczał. Uśmiechnął się lekko do Raziela.
-A więc wygląda mi pan ta taką osobę która już zwiedziła sporo miejsc w tych królestwach, a poszukuję pewnych miejsc w których mogły by się znajdować klasztory mnichów. Szukam już pewien czas i nic nie mogę znaleźć i postanowiłem się pana zapytać czy może widział gdzieś pan owy klasztor? Z plecaka wyjął jakąś mapę wszystkich królestw i terenów znajdujących się dookoła nich. Niektóre miejsca były już ponazywane, a nawet poza tymi krainami.

Wysłuchałem pytania, jednocześnie przyglądając się mapie. Domyślałem się, o jaki typ klasztoru chodzi temu gościowi, ale na wyspie chyba jeszcze żadnego takiego nie widziałem. O klasztorach, w których uczono sztuk walki wiedziałem tylko z opowieści.
- Niestety, niczego takiego nie spotkałem na tej wyspie. Chociaż, jeszcze całej jej nie zwiedziłem, nie byłem np. w górach.
Aż dziwne, że jeszcze nie naszła mnie chęć na wędrówkę po górach. A podobno było warto się tam wspiąć. Choćby dla samych widoków.
- Chyba jesteś zmuszony dokładnie przeszukać każdy skrawek tej wyspy...- dodałem po krótkiej chwili.

Mężczyzna wzruszył tylko ramionami i zaczął zwijać mapę.
-Ale i tak dziękuję panu, że poświęcił mi chwilę. I może nawet zacznę poszukiwania od tych gór. Wstał z krzesła, zwinął mapę i włożył ją do plecaka. Po czym ukłonił się nieznajomemu na pożegnanie.
-To do zobaczenia i jeszcze raz dziękuję. Odszedł powoli od stolika i wyszedł z gospody.

[z/t]

- Nie ma sprawy...- mruknąłem.
Trochę czasu już zmarnowałem w tym miejscu, więc chyba najwyższy czas, by zmienić swoją lokalizację. Podniosłem się z krzesła, podreptałem do lady zapłacić, a następnie wyszedłem z lokalu, lekko trzaskając za sobą drzwiami.

[z/t]

Większość osób wybyła, pora więc też na odejście Thuzada. Rozejrzał się tylko raz dookoła i cicho westchnął. Niewiele wynikło z jego podsłuchiwania. No, może dowiedział się gdzie MOŻLIWE jest miejsce istnienia jakiegoś klasztoru w tych okolicach. Góry... Wstał, ukłonił się lekko barmanowi na pożegnanie i wyszedł z restauracji.

<z/t>

Gdzieś przy drugim końcu lady, z dala od wszelkiego towarzystwa, siedziała Rashell. Widać było, że humor jej nie dopisywał, ponieważ nerwowo skrobała paznokciami blat i wlepiała wzrok w bliżej nieokreślony cel. Dziadek-barman zauważył wreszcie swoją ulubioną klientkę i wolnym krokiem zbliżył się do Anielicy.

-Rasiu, co z Tobą?- zagadnął dziwnie serdecznie, co było rzadkie u tego starego zgredka.

Rashell zgromiła go nieco mniej łaskawym spojrzeniem.

-Przynieś mi piwo człowieku- mruknęła, podpierając się łokciami i ukrywając twarz w dłoniach jak największy męczennik.

Dziadziuś krzywo się uśmiechnął.

-Gwardii nie udało się jeszcze nikogo złapać?

Rashell zerknęła na niego przez palce i warknęła przez zęby:

-Trochę ciszej z tą Gwardią. Wiesz przecież, że działam w ukryciu.

-Ach jasne, jasne. Słyszałaś co się zdarzyło u Kowa...?

-Słyszałam. Bez Ala nie podejmuję żadnego kroku- ucięła natychmiast Anielica- To przyniesiesz mi to piwo czy mam szukać innego lokalu?

Barman, trochę zdziwiony nagłą negatywną postawą wiecznie radosnej Rash, oddalił się natychmiastowo. Rashell przez palce dalej obserwowała towarzystwo zgromadzone w pomieszczeniu.

Po długiej podróży, w góry, wrócił wreszcie. Musiał odpocząć, a także popracować nad sobą. Od czasu gdy zapieczętował drugiego siebie, stanie się silniejszy pobierając od niego moc. Do tego potrzebna jest kontrola, a w górach nie ma żadnych ludzi. Uwielbia, spokój i ciszę. Przyszedł najpierw do restauracji, bo umierał z głodu. Usiadł przy swoim ulubionym stoliku, przy oknie gdzie ładnie padał czarny cień na niego. Nie zauważył Rash, żołądek mu na to nie pozwala.

(o matko jaka zmiana, nie wiem teraz jak pisać no dobra, edit)

Kątem oka zauważyła jakiegoś mężczyznę, który wydawał jej się znajomy. Zamyśliła się na chwilę, zastanawiając się, skąd owego człowieka zna. Barman doczłapał się do Rashell z piwem.

-Jemu też zanieś, na mój koszt- mruknęła Anielica i skinęła na Alucarda, nie wiedząc wprawdzie, że to on, ale wciąż bacznie mu się przyglądając

On obejrzał się tylko na okno i spoglądał, na lecącym księżyc na niebie. Był cały okrągły i świecił niesamowicie jasnym światłem. On jak zawsze myślał tylko o jednym. O nowych walkach i treningach. Ma to we krwi, jego rodzina była wielkimi wojownikami, więc on też taki jest. Chce dość do maksimum swoich umiejętności. Wie, że jeszcze dużo przed nim trenowania.

Na zapleczu pojawił się płonący heksagram, z którego w niewielkiej eksplozji płomieni wyszedł Thane. Kolor skóry powoli wracał z koloru ciemnego do normalnej barwy skóry. Otrzepał sobie ramiona z pyłu i wyszedł do karczmy, przechodząc koło baru rzucił złotą monetę barmanowi rzucając - Jedno ciemne piwo. - nie przerywając doszedł do stolika na uboczu i usiadł, poczekał z zamkniętymi oczami aż kolor skóry wróci mu do normalnego stanu.

Chwiejnym krokiem wszedłem do karczmy, podszedłem do baru. - Sztery butleki szpirytusu i łosiem win, Hic !. Mówiłem przepitym głosem. Obejrzałem się po karczmie. Zauważyłem jedną znajomą twarz. - To jednak żeść szpirytusów i ze tuzin win. Podałem plecak i sakiewke. - Reszty nie tszeba, hic!. Podszedłem do postaci sączącej ciemne piwo. - Thejn! Ło żesz ty kurefa! Chodziaj do mnie i Rasiela! Będze popijawa, chodź no. Nie daj sie prosić, ja stawiam.

- Hej. - Odpowiedział wyważonym tonem, po czym duszkiem wypił pół swojego kufla. - Podziękuje, wystarczy mi piwo. Widzę że dla Ciebie noc dziś jeszcze młoda, co?

Nie spodziewał się że Peri będzie pierwszą osobą którą spotka. Choć spotkanie Jego oznaczało poprawę humoru, a to było dość cenne. Odruchowo spojrzał na swoje przedramię, na którym było kilka świeżych blizn, zasłonił je rękawem.

- Jaka młoda! Mi w gardle zaschło! Roześmiałem się, po czym mówiłem już normalnie. - Tutejszy karczmarz jak widzi że jestem wcięty, nie da mi czegoś, co jest choćby lekko rozcieńczone. Szkoda że nie chcesz wpaść do nas. Kupiliśmy z Razielem dom, chcemy to opić. Więc się zastanów, bo tyle tego jest że na dwóch to przez dwa dni będziemy to trzaskać. Wstałem, poszedłem po plecak, wróciłem do Thane. - Dobra, wstawaj. Idziemy.

Dopił swoje piwo, przez krótką chwilę rozważał słowa Phiro. Taka zabawa byłaby dobrą odskocznią, choć najdrobniejsza rzecz która mogłaby go dziś rozzłościć mogłaby wywołać armageddon.

- Wiesz, z chęcią. Ale nie dziś. Muszę odreagować... Wybacz. - zostawił na stole złotą monetę, po czym uścisnął dłoń Phiro i nie czekając na Jego reakcję wyszedł z karczmy.

- Wpadnij kiedyś. Powiedziałem uciskając jego dłoń i wyszedłem za nim.
[z/t]

Przez chwilę w milczeniu obserwowała jeszcze dwóch meneli (jednego w gorszym stanie, fakt ), którzy się przetoczyli przez bar, aż wreszcie po stołkach przysunęła się do Alucarda.

-Bu!- przywitała się, mając nadzieję, że przy bliższym zapoznaniu i rozpoznaniu znajomych rysów twarzy, odgadnie z kim ma do czynienia.

Spojrzał dokładnie na dziewczynę, która do niego podeszła. Na początku jej nie poznał, bo tutaj bardzo dawno nie był, lecz po jej słowach od razu wiedział z kim ma do czynienia.
- Ras? - zapytał się jeszcze, żeby się upewnić. Być może tylko podobny charakter ma, lecz to nie możliwe, nikt tak dobrze nie umiał by udawać jej słów, a także gestów.

Uśmiechnęła się- Alucard. Intuicja na szczęście rzadko kiedy ją zawodziła. Poza tym nikt nie miał tak poważnego i dostojnego głosu jak szanowny vi Britannia.

-A i owszem. Z tym że ja się tak nie zmieniłam jak Ty. Skąd taka metamorfoza nagle?

Na początku nie wiedział o co jej chodzi. Zmienił się? Może to przez ten strój. Spojrzał na swoje białe włosy i dotknął twarzy, i sobie przypomniał o tym.
- Aaa... to... pod czas wyprawy mi się zrobiło. - druga połowa pokazała swoje pazurki. Zmienił się przez to, że zapieczętował go, akurat tą, zakazaną pieczęciom. Zrobił to troch źle i dlatego teraz się trochę zmienił.

-Podczas wyprawy?- powtórzyła, marszcząc brwi- A gdzie, do cholery, Ciebie poniosło? Przecież wiesz, że mamy trudną sytuację. Ataki się nasilają, ostatnio głośno było o napadzie na Kowala. Nie ingerowałam w tą sprawę. Czekałam na Ciebie- wypowiedź zakończyła z lekkim wyrzutem, nie podnosząc jednak za bardzo głosu.

Może Anielica i była trochę za bardzo "nabuzowana", ale odkąd dołączyła do Gwardii, przejmowała się wszystkim, nawet aż za bardzo. Niestety prawdą było też to, że ich grupie za bardzo się teraz nie układało. Nie dość, że nie mogli zagwarantować stabilizacji Królowej i jej królestwom, to nawet w samej Gwardii panował chaos. Rashell nie miała siły działać sama.

Czekał tylko na jego jedzenie. Gdy ktoś tam podał mu talerz, złapał za widelec i nóż. Następnie zaczął powoli jeść.
- Wysłałaś ludzi na zwiad? Dowiedziałaś się coś o napastniku? Chcę wiedzieć z czym mamy do czynienia. Czy to jest jeden osobnik, czy cała organizacja. - Powiedział spokojnie dalej spożywając posiłek. Był głodny jak wilk.

Westchnęła wymownie. Jak zwykle Al ją zbywał- zero konkretów. To powoli stawało się denerwujące...Przez chwilę nic nie mówiła, żeby vi Britannia zaspokoił pierwszy głód- fizjologiczny . Zamówiła gorącą czekoladę i rozejrzała się po lokalu. Wreszcie powróciła do konwersacji.

-Kilku naszych kręciło się wokół warsztatu, jednak wszelkie wiadomości otrzymywali od klientów. Podobno było kilku napastników, którzy mieli zdolności magiczne. Wszyscy z jednego Królestwa. Dobrze wiesz, że więcej powie nam sam Gray. Niestety ostatnio słuch o nim zaginął, nie pojawia się w warsztacie.

Mówiła to wszystko ze spokojem, jednak wewnątrz czuła duży niepokój. Kowal z Laros bardzo wspomagał Armię Królewską, również Gwardię. Poza tym był bardzo sympatycznym człowiekiem. Jeżeli coś by się z nim stało- byłaby to duża strata dla wszystkich.

Posiadali moce magiczne? Nie doszli magowie, albo czarnoksiężnicy. Nie, oni w taki sposób nie działając.
- Trzeba skontaktować się z kręgiem maginów, którzy dadzą nam listę magów. Będą to magowie, którzy dopuścili się ciężkich czynów, a także praktykują czarną magie. Wyślij zwiad do wszystkich miast, żeby sprawdzić czy pojawił się tam nasz kowal. Musimy go odnaleźć, jeżeli w ogóle żyje. - powiedział spokojnie kończąc posiłek i odstawiając talerz na bok.

Uśmiechnęła się, widząc nagłe poruszenie Alucarda. Nareszcie doszedł do siebie i będzie można zacząć działać.

-Oczywiście, wyślę listy tam, gdzie trzeba. Co do tych magów...Wydaje mi się, że to nie byli jacyś specjalni mistrzowie w swoich dziedzinach. Prawdopodobnie część tego rozkosznego towarzystwa poległa w boju. Dobrze by jednak było rozejrzeć się po samym warsztacie. Gray zapewne nie byłby zachwycony buszowaniem po jego lokalu, ale drobna rewizja by się przydała, nie sądzisz?

Wstał z krzesła, po czym podszedł do Rashell.
- Tak więc chodźmy do tego warsztatu. - chyba od nie dawna, można zauważyć, że Rash, zależy na jakimś śledztwie. To było bardzo dziwne, ponieważ zawsze to lubiła się śmiać i wygłupiać. Interesowało go, co tak ją zmieniło. Dla czego teraz się tym przejmuje i czy zmieniła się tak na stałe.

Dopiła swoją czekoladę i powoli wstała z krzesła. Zerknęła niepewnie na Alucarda.

-Mamy czym się obronić w razie, gdyby ktoś nas przyłapał "na gorącym uczynku"? Od razu Ci odpowiadam, że nie zamierzam publicznie paradować w płaszczu Gwardii.

Przy okazji przypomniała jej się inna sprawa, ale zamierzała ją poruszyć z Alucardem po dotarciu do wyznaczonego miejsca.

- Tak więc prowadź. A kto niby miałby nas przyłapać? Jestem w imieniu Królowej i rady najwyższej. Ja mam płaszcz swój. - powiedział spokojnie, po czym wstał i zapłacił za obiad. Nareszcie się najadł i może wrócić do pracy. Czekał tylko aż dziewczyna wyjdzie z gospody, a on pójdzie za nią, do warsztatu kowala, żeby się tam rozejrzeć.

Przez chwilę jeszcze analizowała całą sytuację, po czym skinęła głową na znak zgody. Zapłaciła za napoje staruszkowi:

-Nas tu nie było, oczywiście- mrugnęła porozumiewawczo do barmana, po czym okręciła się na pięcie i skierowała się w stronę warsztatu kowalskiego.

[z/t]

Wielki miecz, schował za pelerynę na plecach, po czym wyszedł razem z dziewczyną z gospody i ruszył w stronę kowala. Jego peleryna była o dużo cięższa niż poprzednia, ta waży trzydzieści kilogramów. Ciągle chce trenować, dlatego nosi takie ciężary. Jest to zrobione ze specjalnego materiału.

[z/t]

Spacerował rozmyślając i planując następne posunięcia odnośnie swojej nowej rezydencji. Nie ściągnął nawet swojej czarno czerwonej zbroi... mistrzowskie wykonanie i najlepsze materiały sprawiał że była bardzo wygodna.

Nie zwrócił nawet większej uwagi na to, że siedział w gospodzie, a przed nim stał do połowy pusty kufel piwa.

Weszła było po niej widać że jest pożądnie wpieniona. Szłą szybkim krokiem stukając przy tym obcasami. Z pod jej długiego szarego płaszcza wystawały tylko czubki jej muszkieterek (bóty).
-moge się dosiąść?- zapytała usilając się na miły ton co niezbyt jej to wyszło

Przeniósł nieprzytomny wzrok na Kenji, mrugnął zmywając z oczu nieprzytomne spojrzenie. Natychmiast przejechał wzrokiem po całym ciele Kenji. - Jasne, z przyjemnością...

Upił łyk z kufla. Powoli jego myśli wróciły do spraw teraźniejszych, zauważył ciekawy kostrast między ubiorem nieznajomej, eleganckim.. a swoim, pełną zbroją płytową (bez hełmu).

- Jestem Thane... co miała na myśli tak schludnie ubrana dziewczyna wybierając kogoś wyglądającego jak ja na osobę, koło której chce usiąść?