Plaża

Znowu położył głowę na piasku. Stał się jakiś ciężki i nie mógł się podnieść, i coś zrobić. Chciał teraz odpocząć, po całym dniu zmęczenia i stresu. Te zajęcie wydawało się być spokojne.

-No nic to ja już będę szła.
Powiedziałam nachylając się nad nim. Już wyszłam z wody teraz było przyjemnie ale czas naglił i trzeba było się zbierać.
-Bye
Pomachałam mu z uśmiechem i odbiegłam.

[zt]

Gdy dziewczyna poszła, on momentalnie zasnął na plaży. Ale jak zawsze jego sen był spokojny i w każdej chwili był gotowy, żeby się obudzić. Wystarczy tylko mały szum i jest w gotowości bojowej do walki.

Wróciłam na plaże późnym popołudniem lub jak kto woli pod wieczór. Tym razem byłam przygotowana żeby się wykąpać. Gdy dotarłam zauważyłam na plaży śpiącego Al`a. Aby go nie zbudzić rozebrałam się po cichu do stroju i weszłam od razu do wody.

Spał jak nigdy. Śniło mu się, że stoi na wielkiej górze, z wielkim oddziałem Gwardii i próbują podpić fortecę. Nie wiedział co to za forteca, ponieważ nigdy nie widział jej na oczy. Wygłosił wielką przemowę i ruszył do boju. Z tej fortecy wylatywały dziwne stwory, a także coś podobnego do smoków, tylko byli całe czarne i mieli czarnych jeźdźców. Udało im się zając cały zamek i świętują zwycięstwo.

"No dobra co za dużo to niezdrowo"
Stwierdziłam w myślach i wyszłam z wody. Uważałam że zbyt długie leżenie może szkodzić dlatego postanowiłam go obudzić. Już miałam w głowie plan jak to zrobić. Podeszłam do chłopaka i przykucnęłam przy nim. Byłam całkowicie mokra dlatego gdy wystawiłam dłoń nad jego twarz kilka kropel wody zleciało w dół. Oczywiście można sobie wyobrazić co to powodowało.
-Pobudka
Dodałam cicho z uśmiechem szaleńca na twarzy.

W jego śnie, już był z swoją wielką armią u króla potworów. Był on wielki i miał gigantyczną zbroję. Wiedział, że nie poradzi sobie z nim jednym mieczem dlatego wyciągnął rodzinny miecz, który zwiększa jego moc o połowę. Jest zrobiony z specjalnego metali, który jest lekki. Zawarte są w nim także magiczne runy. Nagle zaczął padać deszcz. Wielkie krople wody spadały na nich, lecz Al się nie poddawał, czekał na pierwszy ruch władcy. W świecie rzeczywistym, jedyne co zrobił to przewrócił się na drugi bok i powiedział coś pod nosem.

-No dobra to teraz ulewa
rzekłam do siebie i wzięłam swoją bluzkę zamoczyłam w wodzie po czym wróciłam do chłopaka. Stanęłam nad nim i wykręciłam jak najmocniej umiałam.
-Może da rade
Zastanawiałam się czy go to chociaż obudzi

Wreszcie władca rzucił się na niego z wielkim mieczem. Odepchnął atak dwoma mieczami i zaczęła się walka. Mały deszczy zamienił się w wielką ulewę. Po minucie walki, demon wytrącił mu miecz z ręki i rzucił na ziemie. Gdy miał już pozycje przegraną, przypomniał sobie o swojej mocy. Skupił energie w mieczu rodzinnym i wystrzelił ją w władce. Piorun zrobił w nim wielką dziurę i posłał na drugi koniec zamku. Po tym zalał ich deszcz i wtedy się obudził. Spojrzał na Sethy, która nad nim stała cała mokra w stroju kąpielowym. Trzymała w rękach jakąś szmatę, którą polewała go wodą.
- Co... co się dzieje. - zapytał się cicho.

-No w końcu
Powiedziałam odwracając się i wytrzepując bluzkę. Była strasznie pogięta, no ale co się dziwić skoro skręcałam ją jak najmocniej umiem. W końcu mam bardzo wiele siły po treningach. Odwróciłam się do chłopaka.
-Koniec spania

Musiał się wyspać w końcu. Nie spał 3 bite dni. Nie ogarniał co się dzieje do o koła. Był jeszcze strasznie zmęczony.
- Pięć minut, mamo. - powiedział, skulając się i odwracając plecami do dziewczyny. Czasem wojownik musi spocząć.

"Nie no tego było dość" Pomyślałam i w końcu postanowiłam działaś normalnie. Nie miałam zamiar być delikatna. W końcu nie zawsze taką trzeba być. Nie zamartwiając co się stanie zaczęłam go szturchać nogą. Z początku delikatnie i coraz mocniej. (tak to mój realny sposób XD)

- Wojna... wojna... trzeba... walczyć... szkoła nie... potrzebna... mamo! - mówił przez sen. Nie chciał się budzić, ponieważ stał się bohaterem i pokonał zło, lecz trzeba kiedyś wrócić do realnego świata. Po kilku chwilach, podniósł się siadając. Miał twarz zaspanego starca. Rozejrzał się po jeziorze i dopiero po kilku chwilach zobaczył dziewczynę, która go obudziła.

-No w końcu!
Powiedziałam widząc jak się podnosi. Prawie że krzyknęłam właściwie. Jak można aż tak leniuchować, przecież to niedopuszczalne i do tego gadać przez sen. Ale po chwili się uspokoiłam
-Biedaczek, majaczyłeś przez sen.
Nie wiem co mnie dziś naszło ale miałam jakiś dziwny charakter, trochę taki zabójczy.

A on wygląda jak nie żywy. Ciągle się rozglądał i wstał. Przeszedł bardzo wolno dwa kroki i upadł na twarz, znowu zasypiając. Tym razem zaczął głośno chrapać. Nie był dzisiaj w formie. Obudził się tylko, ponieważ myślał, że wojna się zbliża, a jak nie to dalej może spać.

-Nie to nie
Powiedziałam do siebie i obróciłam się na pięcie. Odłożyłam bluzkę i znów weszłam do jeziorka. Od razu wypłynęłam do wody. Co ja będę się przejmować ludźmi których dopiero niedawno poznałam?

Jego chrapanie było rekordowe. Mógł by użyć tego jako rogu pod czas walki, a każdy by go usłyszał. Teraz śnił się jako król wielkiego zamku, który znajdował się na jakiejś górze. Był potężny. Siedzi w komnacie tronowej i słucha co mu ludzie mówią.

Miałam dość kąpieli na dziś. Wyszłam z wody i otarłam się ręcznikiem, który wcześniej oczywiście przyniosłam. Po tym ubrałam ciuchy i położyłam się na rozłożonym ręczniku opodal śpiącego chłopaka. Stwierdziłam że skoro i on śpi to ja też. Zasnęłam szybko, a jego chrapanie w ogóle mi nie przeszkadzało.

Po kilku chwila skończył się jego piękny sen z bycia królem i wstał z ziemi. Rozejrzał się do o koła i zauważył, że Sethy leżała na ręczniku. Podszedł do jeziora i przemył twarz. Po chwili wpatrywania się w wodę, podszedł pod jakieś drzewo i lęgnął się pod nim. Był tam przynajmniej jakiś cień. Koń usiadł koło niego i także spoglądał na jezioro.

[mendokuse boya ><]

Ja dalej sobie spałam spokojnie nie przejmując się niczym. Wolałam spać pod słońcem bo było gorąco a drzewo i tak by wyginęło przy mnie więc cóż to była by za różnica. Żadna, dlatego spałam dalej.


[ja mykam]

On już zaczął trochę ogarniać. Kojarzył już kilka faktów, a jeden z nich był taki, że jest cały mokry. Nie przeszkadzało to mu na razie, ponieważ musiał jeszcze dojść do siebie, a w tak spokojnym dniu było to trudne.

Obudziłam się w południe, a raczej już po. Jak zwykle zaspana przetarłam lekko oczy i podniosłam się do siadu. Rozejrzałam się przed siebie i postanowiłam przemyć twarz. Zazwyczaj pomagało mi to by się przebudzić. Podeszłam do jeziorka i weszłam nieco głębiej gdzie przykucnęłam tak by się nie pomoczyć (powiedzmy że w spódnicy moja postać jest). Nabrałam wody na złożone dłonie i zaczęłam obmywać twarz.

Tak zmęczony to on nigdy nie był, a raczej zaspany. Patrzał się ciągle w jeden punkt i o niczym nie myślał. Wyłączył wszystkie narządy. Jedyne co mógł robić to oddychać. Punkt na który się patrzał to był drugi koniec jeziora. Musiał odczekać swoje, żeby wziąć się w garść.

Wyszłam z wody i zbliżyłam się w miejsce gdzie siedział chłopak. Drzewo od razu zaczęło usychać ale ja się tym nie przejmowałam.
-Żyjesz??
Zapytałam spokojnie patrząc na Al`a. Był jakiś dziwny jego wzrok jakby zamarł w jednym punkcie ale obecnie stałam na przeciw niego.

Gdy zobaczył jakąś twarz przed sobą, trochę już otrzeźwiał. Spojrzał na nią i pokiwał głową, na znak, że tak. Nie był w formie. Musiał wziąć się w garść. Nie wiedział jak to zrobić. Bardzo dziwnie się czuł.

-Chyba jednak nie.
Stwierdziłam głośno widząc jego zachowanie. Co dziwne nie przejęłam się tym za bardzo. Nie miałam też zamiaru spędzać już tutaj więcej czasu, dlatego znów się okręciłam na pięcie i powiedziałam do chłopaka stojąc tyłem do niego.
-Idę gdzie indziej. Bye.
Pomachałam mu i zabrałam ręcznik po czym odbiegłam.

[zt :P]

Gdy już doszedł do siebie, doszedł do wniosku, że można by było trochę potrenować. Nie wolno z formy wychodzić, a do tego przy jego stanowisku. Wstał i poszedł na środek plaży. Wyjął miecz, który ma na plecach, po czym zaczyna nim machać i trenować uderzenia na drzewach. Wszystko musi być dobrze zaplanowane. Na razie trenuje mieczem, żeby ręce przypomniały sobie siłę, a później będzie trening magii.

Po chwili na brzeg jeziora wyszła wysoka dziewczyna o długich,jasnych włosach i czarnych oczach.Ubrana była w kremowa suknię i zarzucony na nią brązowy płaszcz,który tu i ówdzie był rozdarty przez chaszcze i tego typu rzeczy.Początkowo nie dostrzegła nieznajomego,jednak zaalarmowały ją odgłosy miecza uderzającego o drzewa.Jako osoba unikająca ludzi zapragnęła się schować.Usiłując to zrobić cofnęła się o krok do tyłu co poskutkowało upadkiem na piasek i zwróceniem na siebie uwagi.Amadea zaklęła w myślach,a wolną rękę położyła na rękojeści jednego ze sztyletów.Było to jednak z pozycji nieznajomego nie zauważalne.W ciszy i skupieniu czekała na jego reakcję.

Gdy usłyszał jakikolwiek szelest, wziął mocniej miecz w rękę i rozejrzał się szybko. Jest pod działaniem dużej adrenaliny. Zauważył dziewczynę, która upadła na ziemię. Nie było tutaj żadnego zagrożenia, a trening nie mógł czekać. Skupił w ręce dużą ilość energii i wypuścił ją w stronę jeziora. Wpadając do wody zrobiła się bardzo duża fala. Odetchnął z ulgą i podszedł do dziewczyny.
- Nic ci nie jest? - zapytał się spokojnie ciągle trzymając, swój królewski miecz w ręce.

Z uwaga obserwowała każdy ruch chłopaka.Jej źrenice zmniejszyły się,choć było to nie widoczne z powodu koloru jej oczu.Kiedy nieznajomy podszedł bliżej mocniej zacisnęła dłoń na sztylecie.Jednak słysząc jego spokojny głos opanowała się i puściła broń.Mimo to nadal pozostawała czujna,bowiem chłopak wciąż trzymał w ręku miecz.Podniosła się powoli,a jej czarne oczy wpatrywały się w niego nie ufnie.
-Nie wszystko w porządku.Ale zdaje się,że Ci przeszkodziłam.
Zauważyła cicho.Jej głos był spokojny i opanowany,ale nie wyrażał żadnych uczuć.Mówiąc wskazała ręką w stronę broni spoczywającej w jego ręku.

- Aaa, nie. - powiedział spokojnie podrzucając miecz wysoko. Ciągle na nią spoglądając, pochylił się w bok, a miecz idealnie spadł do pochwy, którą ma na plecach. Uczył się tego przez kilka dobrych lat. Nie było łatwo opanować tą technikę. Trzeba dobrze wiedzieć jak rzucać mieczem.

Dziewczyna ponownie mu się przyjrzała.Kiedy schował miecz do pochwy stała się zupełnie spokojna,a nawet pozwoliła sobie na lekki uśmiech.Sam sposób odłożenia broni nie zrobił na niej większego wrażenia.Nie raz widziała jak jej dawni oprawcy używali tej techniki,sama jednak nigdy nie czuła potrzeby żeby się jej uczyć,po prostu broń wolała trzymać przy pasie,a nie na plecach.Jej wzrok powędrował ku drzewom,na których ćwiczył wcześniej chłopak.Teraz kiedy była spokojniejsza,a on stała blisko mogła ze stuprocentową pewnością stwierdzić,że należy do rasy vi Britannia.
-Trenowałeś,prawda?
To mówiąc szybkim ruchem wyjęła jeden ze sztyletów z pochwy i rzuciła nim we wcześniej wspomniane drzewo.Ostrze zatopiło się w jednym ze śladów po mieczu,a dziewczyna uśmiechnęła się lekko.

Drzewa byłe nieźle porozwalane, miał teraz nadzieje, że strażniczka lasu go znowu nie przyłapie. Ostatnim razem, prawie doszło do rozlewu krwi. Gdy zobaczył jak dziewczyna wbiła sztylet w drzewo uśmiechnął się.
- No nieźle, lecz sztylety dla mnie za małe są. - powiedział spokojnie stając tam gdzie stał. Nie bał się nikogo na tym świecie, co od razu było wiadomo z jego rangi.

-Cóż dawno nie ćwiczyłam.A tak poza tym preferuje zupełnie inny styl walki.
Powiedziała z tajemniczym uśmiechem.Mówiąc inny styl walki miała oczywiście na myśli walkę jako tygrys,ale tego już nie wspomniała na głos.Choć to było raczej najwygodniejsze opanowane miała również inne style.Jak właśnie walka sztyletami,czy nawet mieczem.
-Mogę wiedzieć jak Cię zwą?
Spytała,o dziwo chłopak wydawał jej się znajomy.Mówiąc minęła go i ruszyła w kierunku drzewa,by wydobyć z niego swoją własność.

- Alucard. Alucard vi Britannia. - powiedział spokojnie krocząc za nią wzrokiem. Dawno nie walczył. Zła ani wojen nie było. Każdy mógł cieszyć się życiem na własny sposób. Jeszcze było tyle do zrobienia. Najważniejsze, że siedzimy gwardii już była. Wystarczy tylko wybudować miejsca, w których będą mieszkać członkowie.

-Alucard vi Britannia...
Powtórzyła cicho i nagle doznała olśnienia.No tak Dowódca Gwardii Królewskiej!Kiedyś coś o nim słyszała.Podeszła do drzewa i wydobyła z niego sztylet.Następnie obróciła się w jego kierunku i uśmiechnęła lekko.
-Amadea Clevier.Co powiesz na mały sparing?
Spytała ze śmiechem.Mimo,że zabijać już nie chciała,trening był konieczny.Nie mogła w kocu pozwolić sobie na zmarnowanie tylu lat życia.Mówiąc wsadziła sztylet do pochwy zaś z innej wydobyła swój miecz.Był to piękny i solidny miecz o ozdobnej rękojeści.
-Arazel..
Szepnęła przeciągając ręką po ostrzu,a w jej głosie słychać było czułość.Trzymała broń pewnie,a na jej twarzy gościł lekki uśmieszek.

Może być ciekawie. Chwycił miecz, który ma na plecach i wyciągnął go. Jeżeli używa tego miecza, to nie walczy na poważnie. To jest minimum jego umiejętności. Gdyby był zmuszony użyć miecz rodzinnego, akcja mogła by się potoczyć inaczej. Nie chciał jej zrobić krzywdy, dlatego mocy też nie użyje. Na pewno nie w dużej ilości.
- Czekam na twój ruch. - powiedział, po czym przyjął pozycje.

Dziewczyna doskonale znała podstawowe umiejętności jego rasy bowiem sporo o niej słyszała,a dołączając fakt,że jest Dowódcą Gwardii Królewskiej mogło być ciekawie.Amadea chwyciła mocniej rękojeść miecza i uśmiechnęła się chytrze.Jeśli chodzi o jakąkolwiek walkę górę brała nad nią 'mroczna' natura,ale jako,że nie chciała zrobić mu większej krzywdy powstrzymywała ją w ryzach.
-No dobrze...
Powiedziała przeciągle jakby nie do końca miała na to ochotę.Nic bardziej mylnego,nim jeszcze skończyła mówić ruszyła w stronę Alucarda.Biegła stanowczo za szybko jak na człowieka,o wiele szybciej.Kiedy zbliżyła się do przeciwnika (co trwało niecałą sekundę) zamiast zaatakować minęła go ustawiając miecz w takiej pozie,by drasnąć chłopaka w prawe ramie.Powstała rana nie byłaby głęboka choć dotkliwa.

No to zaczyna się zabawa. Czekał z niecierpliwością na ruch dziewczyny. Lecz po chwili stracił ją z oczu i była już za nim. Miał już pierwszą ranę. Ciekawe. Stał ciągle bez ruchu, trzymając miecz w prawej ręce. Palcem wskazującym podrzucił miecz lekko do góry, a kciukiem złapał za drugą stronę i bardzo szybko odwrócił miecz. Dziewczyna miała przed sobą jego miecz, a on stał tyłem. Ledwo co jej tego nie wbił w brzuch.

Powietrze przeciął jej krótki,acz melodyjny śmiech.Faktycznie zabawa się zaczęła już na dobre.Widząc miecz,który zatrzymał się tuz przed jej brzuchem uśmiechnęła się szerzej.Tego się nie spodziewała choć wiedziała,że jej przeciwnik jest dobry.Wypadałoby odpowiedzieć.Swoim ostrzem zablokował miecz przeciwnika,a wolną ręką sięgnęła po sztylet,którym przejechał po plecach stojącego do niej tyłem Alucarda.
-Pierwszy błąd,nigdy nie stawaj do mnie tyłem.
Szepnęła mu do ucha i odskoczyła w bok z lekkim śmiechem.Ponownie jej ruchy były zbyt szybkie jak na człowieka.

Wszystko szło tak jak przewidział. Gdy próbowała uderzyć go sztyletem w plecy, uaktywnił swoją moc i piorunem walnął w końcówkę sztyletu, próbując go wytrącić z ręki dziewczyny.
- Myślałem, że bez tego się obejdzie. - powiedział odwracając się powoli do dziewczyny. Tak więc, była silniejsza niż podejrzewał. Myślał, że to jakaś zwykła dziewczyna, ale widać że się mylił. Ta walka może się ciekawie potoczyć. Jeszcze dużo ma do zaprezentowania ze swojej strony.

Sztylet wyleciał jej z reki jednak dziewczyna nie przejęła się tym zbytnio.Była pod wrażeniem,czyli on był jednym z tych wyjątków władających elektrycznością?No,no.Amadea uśmiechnęła się chytrze,ona też miała jeszcze asa w rękawie.
-Tak pogrywasz?
Spytała retorycznie i skierowała wyprostowaną lewą rękę w kierunku chaszczy rosnących nieopodal.Tatuaż na jej reku zapiekła,a po dłoni pociekła jej mała strużka ciepłej,czerwonej cieczy.Jakby na jej zawołania z roślin wydobył się długi pęd cierni,które kierowane ruchami jej dłoni owinęły się w okół miecza i szarpnęły mocno usiłując wyrwać go z rąk chłopaka.

Hm... Bardzie ciekawe. Tego się nie spodziewał, ponieważ nie znał jej aż tak dobrze. Prze kilka chwil, nie poddawał się. Wymachiwał mieczem i niszczył roślinność, lecz udało jej się wyrwać jego miecz. Mu to nawet nic nie zrobiło, tylko się uśmiechnął.
- No to muszę więcej z siebie dać. - powiedział rozbawiony, po czym powoli zaczął rozpinać szatę. Wziął ją prawą ręką i wyprostował. Po chwili puścił szatę, a ona wbiła się dosłownie w ziemie. Ten płaszcz jest zrobiony z specjalnego materiału, przy którym Britannia trenują. Ten waży około dwadzieścia kilo. Dziewczynie ukazał się jeszcze jeden miecz, który jest przyczepiony do pasa. Bardzo rzadko go używa i teraz też nie ma zamiaru.
- Ale się czuje lekki. - powiedział ironicznym śmiechem.

-No,no,no ładne cacko.
Rzuciła ironicznie lustrując wzrokiem miecz ulokowany przy pasie.Dziewczyna nakazała pędowi zbliżyć się do niej i tak też zrobił.Kiedy już wykonał 'polecenie' wzięła miecz chłopaka do ręki.By następnie wbić go w ziemie.
-Pokaż na co Cię stać.
Rzuciła nie ruszając się z miejsca.W prawym ręku wciąż trzymała swój miecz.Chwyt był pewny i twardy.Czekała na reakcję chłopaka.

Uśmiechnął się i zaczął do niej biec. Biegł trzy razy szybciej niż gdy miał szatę. Gdy był już blisko jej zaczął robić uniki przed jej uderzeniami. Po kilku chwilach unikania, wytężył mięśnie w lewej ręce i złapał za ostrze. Zaciął się na ręce, lecz niczego nie czuł. Adrenalina robiła swoje.
- Zależy ci na tym mieczu? - zapytał się spoglądając na nią. Trochę głupio, że rzucił się gołymi rękoma na nią.

-Przyznam mam do niego sentyment.
Powiedziała spokojnym głosem,jakby nie przejmując się tym,że jest w trakcie walki.Z jej twarzy nie znikał uśmiech.Mówiąc uwolniła ostrze z ręki chłopaka,a następnie odrzuciła je na jakiś metr wbijając je w ziemie.Zanim minęła choć chwila na miejscu dziewczyny stał teraz biały tygrys o czarnych oczach.Po chwili zwierze rzuciło się na Alucarda i powaliło go na ziemie.Był to bowiem atak z zaskoczenia,a przeciwnik nie mógł spodziewać się ataku tygrysa...
To jest mój ulubiony styl walki.Jak Ci się podoba?
Szepnęła tym samym głosem choć teraz wydobywał się on z paszczy tygrysa.

To go zaskoczyło. W jednej sekundzie jest dziewczyną, a w drugiej tygrysem. Upadł na ziemie, lecz jakoś nie walczył z nim. Czuł się jakby pies się na niego rzucił i się stęsknił.
- Nie rób, to łaskocze. - powiedział śmiejąc się. Sierść tygrysa zaczęła go łaskotać i nie wiedział co robić.

Dziewczyna,a raczej tygrysica uśmiechnęła się lekko słysząc jego słowa,choć trzeba przyznać uśmiech ten wyglądał dziwnie polegał bowiem na odsłonieniu zębów.Więc można było pomyśleć,że ma zupełnie inne zamiary...
-Łaskocze powiadasz?
A po tych słowach na miejscu tygrysa ponownie pojawiła się dziewczyna.Pozycji nie zmieniła więc jej ręce,a wcześnie łapy zwierzęcia ulokowany były po obu stronach szyi chłopaka,a nori zgięte w kolanach opierały się o ziemie na wysokości jego bioder.Na twarzy Amadei zagościł chytry uśmiech,a jej zgrabne ręce zaczęły łaskotać Alucarda.

- Nie... Nie... nie rób tego... Łaskocze. - wiercił się, ciągle śmiejąc. To był jedyny sposób, żeby musiał użyć tej techniki. To była najniebezpieczniejsza technika dla jej użytkownika. Jeżeli ta osoba nie jest doświadczona w tej magii może zginąć. Każdą swoją część ciała zamienił w jeden duży piorun, a ułamek sekundy później pojawił się dziesięć metrów od dziewczyny już stojąc. Wadą tej techniki jest zniszczenie dużej ilości krwinek. Od razu można poczuć osłabienie.

No i chłopak znikł zmieniając się w piorun.Cóż Amadea zaskoczyło to na tyle,że wylądowała na piasku.Słyszała kiedyś o tej technice,ale nie myślała,że chłopak odważy się jej użyć.Kiedy się otrząsnęła obróciła się w jego stronę i przysiadła swobodnie na piachu.Wiedziała jakie skutki ubocze ma ta technika więc obserwował uważnie każdy ruch Alucarda,by w razie potrzeby móc go podtrzymać czy też złapać.
-I po co się tak wyczerpujesz?
Spytała z lekkim uśmiechem.