Plaża

- Jeszcze jedna taka przygoda i będę wracała do domu sama, bo z tobą najwyraźniej nigdy tam nie dojdę - zripostowała z drapieżnym uśmieszkiem, który miał na celu go troszkę zirytować.
Zasłoniła nagle usta kryjąc szerokie ziewnięcie. Noc jednak była pełna wrażeń przez co i męcząca, choć jednocześnie bardzo przyjemna.
- A w ogóle, czym się zajmujesz? Robisz coś konkretnego?

- Zabawne, gdy trwała byłaś bardziej zachwycona. - odbił ripostą ripostę, prowadził tego typu gry z płcią przeciwną od zarania dziejów, zdążył poznać zasady tej gry. - Ale jak uważasz, skoro tak Ci zbrzydły moje wybryki to możemy już tego więcej nie powtarzać... - dodał spuszczając wzrok w dół, wymownie wkładając ręce do kieszeni. Wysilił się nawet na obojętny ton głosu

- Jestem gitarzystą... to jedyny stały aspekt mojego życia...

I znów okręciła się, by iść tyłem. Była uśmiechnięta.
- Dobrze wiesz, że mi się podobało - tutaj pokazała mu język. - Ale naprawdę muszę wracać do domu. Nie chcę martwić mamy, wystarczy, że martwi się o mojego brata. I tak rano będę musiała nakłamać, że wróciłam jak zwykle.
Wyminęła jakieś drzewo, zupełnie jakby miała oczy z tyłu głowy.

- Się wie. Grasz przepięknie.

- Rozumiem, drocze sie tylko - wzruszył ramionami - Masz brata? No prosze... Czyli mieszkacie we czwórke?

- Przepięknie to Ty tańczysz, ja tylko brzdąkam.. Uwarzaj, drzew... nieważne - zaśmiał się

- We czworo tak jakby, tak... brat przyłączył się do Gwardii i od tej pory rzadko bywa w domu na noc. Prawdę mówiąc dawno go nie widziałam.

Roześmiała się, kiedy wspomniał o drzewie.
- No dobra, załóżmy, że ty jesteś świetnym muzykiem, a ja godną twej muzyki tancerką, co ty na to?

- Do gwardii? Hmm... w sumie dobrze byłoby wiedzieć czy gwardia nie wpadła na genialny pomysł urządzenia sobie łowów na demony. Jakbyś mogła to go podpytaj i najlepiej jakoś zniechęć.

- Co ja na to? hm. - zastanowił się - muszę nauczyć się grać nuty do striptizu! - wybuchnął śmiechem

Zamierzała skomentować jakoś kwestię gwardii, ale nie powstrzymała się i wybuchnęła głośnym śmiechem. Musiała zasłonić usta, żeby się uspokoić.
- Po pierwsze: i tak nie zatańczę! Po drugie: jestem pewna, że już umiesz!

Rozbawiła go Jej reakcja.

- Może i umiem, ale jeśli byś tego nie zatańczyła to oznacza że jednak nie jesteś godna mojej muzyki! - wystawił Jej język

Stanęła w miejscu i obróciła się przodem do niego. Jej uśmiech miał w sobie coś strasznego.
- Nie sprowokujesz mnie - oświadczyła, choć była w tym nuta rozbawienia. - Najwyraźniej nie jestem godna twojej muzyki~

- Cóż... - powiedział przez chwile zdziwiony Jej reakcją, tylko przez chwilę - Jak uważasz, choć wyjątkowo zabawnie brzmi to z Twoich ust, biorąc pod uwagę to że Twój taniec od striptizu oddzielają kawałki materiału o powierzchni mniejszej niż przeciętna chusteczka do nosa. - spojrzał Jej w oczy bez cienia zawachania

Zatrzymał się przed Nią. Nie chodziło mu wcale o striptiz tu i teraz, wymiana opinii i dyskusja były interesujące.

- Striptiz, to jest stopniowe pozbywanie się ubrań w rytm muzyki, eksponując przy tym swoje ciało właściwymi ruchami. Ja się ruszam, bo to charakterystyczne dla tańca. Ale ubrań pozbywać się nie zamierzam.
Śmiała się. Skrzyżowała ręce, szczerząc do niego wesoło ząbki.

- Wydawało mi się, że sukkuby to striptizują na zawołanie.

- Ta, a ile sukkubów spotkałaś że wychodzisz z taką tezą, co? - zapytał z powątpieniem

- Dziwne że tak dobrze wiesz czym jest striptiz i tak przez nim sie wzbraniasz... budzi podejrzenia - Chytre spojrzenie

- Dobra, dobra, już milczę.
Obróciła się i szła dalej.
- A znasz kogoś, kto nie wie, czym jest striptiz? Nie tańczę tańców tego typu, bo szanuję swoje ciało i rodziców.

- Marudzisz i czepiasz się detali. - wystawił Jej język.

Po chwili okazało się, że są już pod domem Shili. - Więc to tu? No cóż, dzięki za mile spędzony wieczór, mam nadzieje że to powtórzymy. Dobranoc. - pomachał Jej, po czym odszedł w noc.

[z/t]

- Dobranoc - pożegnała go i zniknęła w swoim domu.

[z/t]

Kayla odkąd pamięta kochała roślinność. Nad jeziorem było jej dużo, dlatego lubiła to miejsce. Powoli chodziła po miękkim piasku, z którego oglądała kolorowe kwiaty. Piasek był nagrzany, ale nie do tego stopnia, by ją parzył. Była bardzo szczęśliwa. Usiadła zdejmując czapkę, ponieważ sądziła, że nikogo tam nie ma. Jej różowe włosy poruszały się lekko z ruchem wiatru.

Siedział od dłuższego czasu po drugiej stronie jeziora, drzemał. Ocknął się po jakimś czasie odkąd Kyla tu się zjawiła. Przeciągnął się i pomasował sobie skronie. Wezwał Blaze, na której zaczął grać spokojną, akustyczną melodię. Myślami był zupełnie gdzie indziej, zastanawiał się która jest godzina i czy już nie powinien się zbierać na swoją parapetówę.

Kiedy usłyszała muzykę dobiegającą z drugiego końca jeziora odwróciła w tamtą stronę głowę. Zobaczyła jak jakiś mężczyzna gra przepiękną melodię. Spodobała jej się ogólna sytuacja : muzyka, wiatr, roślinność, lekki szum wiatru... Kayla wstała i podeszła do wody. Była tak ciepła, że dziewczyna momentalnie znalazła się pod jej powierzchnią. Zaczęła pływać ale w odległości od drugiego brzegu.

Cichy plusk wody niemal prześliznął się niezauważony pod przytępionymi drzemką zmysłami demona. *Ok, więc właśnie widzę, jak jakaś dziewczyna z różowymi włosami pływa w ciuchach w jeziorze... Ostatnio mam naprawdę dziwne sny.* Pokręcił głową, grał dalej. Im dłużej to trwało tym bardziej jednak przekonywał się że to jednak nei jakiś dziwny sen.

Kiedy tak pływała w wodzie poczuła na sobie wzrok grającego. Popatrzyła się na niego i zaczęła płynąć w jego stronę. Weszła na drugi brzeg i podeszła do niego.
- Cześć. Jestem Kayla. - powiedziała i uśmiechnęła się szeroko.

- Thane.. Coś Ci się stało w dzieciństwie, że masz różowe włosy? - nie przestał grać. Nie przejął się nawet tym, że marrena jeszcze ociekała i miała przemoczone ubrania.
- Nie wiem czy wiesz, ale jest wieczór, co oznacza że piasek wydaje się być ciepły, tak jak i woda. W praktyce oznacza to jedynie że temperatura powietrza spadła. Innymi słowy: zaraz się przeziębisz jeśli będziesz tak stać w przemoczonych ciuchach... - niespecjalnie przejmował go los Kyli, jednak wciąż otępiony po drzemce, nie miał motywacji by skupić się na tyle by sprecyzować jakiej rasy jest dziewczyna. Możliwe przecież że przeziębienie Jej nie groziło.

Słysząc pytanie na temat swoich włosów dziewczyna zarumieniła się i zaczęła się nimi bawić odruchowo. Zawsze tak robiła, kiedy rozmawiała o swoich włosach. Trochę się ich wstydziła, ponieważ znacznie się wyróżniały.
- Mam je takie od urodzeni. - powiedziała i zarumieniła się jeszcze bardziej.
- Oczywiście, że wiem, że jest wieczór. Inaczej bym tu nie przychodziła. Lubię trochę popływać wieczorem. Dla kondycji. Ja zazwyczaj nie choruję, ponieważ mam nadludzką odporność. Jestem rasy Marrona, a Ty? - była ciekawa, jak ten muzykalny chłopak gra i jednocześnie z nią rozmawia.

- Co rasa to obyczaj... - wzruszył ramionami - Jestem demonem.

Przyspieszył rytm, zmienił ton muzyki. * Czas najwyższy się wybudzić. *

- Znam kilka marron, żadna nie przejawiała skłonności do rumienienia się po wyjściu z wody. Na pewno nie potrzebujesz jakiejś pomocy medycznej?

Teraz już zrozumiała po co mu była gitara. A kiedy zaczął na niej grać coraz szybciej Kyla miała ochotę tańczyć i śmiać się. Przestała zwracać uwagę na jej włosy, oczy czy rumieniec. Świat zawirował, a ona poczuła się wolna. Wskoczyła z powrotem do wody i zaczęła pływać wkraczając w "swój świat" .

- Ym... ok.... - robił już wiele dziwnych rzeczy przy pomocy gry na gitarze, ale taka reakcja to rzadkość..
Udał że w ogóle go to nie ruszyło. - Istnieje tendencja, którą posiłkuje się znaczna większość, która mówi że demonów się unika. Ty nie jesteś nawet przestraszona..

Gdy już wyrwała się ze swojego "snu" weszła ponownie na brzeg, gdzie był Thane.
- Przepraszam... Poniosło mnie... Po prostu byłam taka radosna, że musiałam gdzieś tą radość wyładować - powiedziała pół żartem, pół serio.
- Oczywiście, że się Ciebie nie boję. Ktoś, kto tak pięknie gra nie może być zły, prawda? - mówić to usiadła blisko niego i czekała na odpowiedź wpatrzona w piękne jezioro.

- Nie krępuj się, masz jeszcze drugie pół jeziora do przepłynięcia. - odpowiedział nieodgadnionym tonem.

- Wiesz, znałem kiedyś elfa. Był bardzo zafascynowany jakąś grupą robaków i wciąż o nich gadał. "Nikt kto nie lubi robaków nie może być zły!" mawiał. - Uderzył jeszcze raz w struny gitary, co spowodowało podpalenie całego jeziora na kilka sekund. Płomienie wygasiły się wraz z dźwiękiem gitary. - Zginął pożarty przez rekordowy okaz robaka, którego badał. - zaśmiał się - Oznacza to między innymi, że "nie oceniaj książki po okładce" i "każdy medal ma dwie strony", mogą działać w sposób, którego raczej się nie spodziewasz... - przeniósł na Nią wzrok, był bardzo ciekaw Jej reakcji.

Puściła Jego uwagę koło uszu. Jakoś szczególnie nie interesowała jej Jego opinia, a może jednak?
Nieważne pomyślała i zaczęła słuchać Go dalej. Słuchając Jego opowieści nie przejęła się losem elfa, tylko Thana. Nawet nie zaskoczył jej płomień na jeziorze. Była ciekawa jednej rzeczy.
- Zrobiłeś to celowo czy przez przypadek?- zapytała ze spokojem w głosie dalej patrząc na jezioro. Było już tak ciemno, że nie było widać drugiego brzegu.

//sorki za opóźnienie i nietreściwego posta, jestem chory...

- Celowo, bez dwóch zdań... Chciałem Ci coś zademonstrować. - odpowiedział nie zbity z tropu. - Takich efektów się nie uzyskuje przypadkiem.

Kayli zdawało się, że Thane kłamał. Wyczuła to w Jego głosie. Teraz chciała to wykorzystać.
- Na prawdę? To czemu zabrzmiało to jak kłamstwo? Zdaje mi się, że udajesz kogoś kim nie jesteś. Te wszystkie pokazy Twojej mocy... Ty sam chcesz, żeby się Ciebie bano. Dlaczego?

- Nie kłamię. Jestem bardzo starym demonem. Pokazałem Ci swoją moc tylko raz, więc Twój wniosek się kupy raczej nie trzyma.. - przestał grać.

- Uprzedzam każdego że z demonami bywa różnie. Przez stulecia dopuszczałem się czynów zarówno haniebnych, bestialskich, jak i prawych. Ucywilizowałem się w pewnym stopniu, ale wciąż stać mnie na najgorsze. - patrzył Jej w oczy bez cienia emocji. Nie kłamał.

Kayla mu uwierzyła. Nie kłamał. Ale w dalszym ciągu nie bała się go. Chociaż wiedziała, kim On jest i co może jej zrobić nie bała się go. Czuła, że jej nie skrzywdzi. Ufała mu.
- Wierzę Ci, ale nadal się nie boję. - powiedziała uśmiechając się od ucha do ucha. Nie wiedziała czemu, ale zaczęła się śmiać. Tak, po prostu.

// to Ty w końcu jesteś Kayla czy Kyla?

Zaśmiał się, wyraz twarzy zmienił mu się na trochę bardziej ironiczny. - Życzę szczęścia... Następnym razem jednak jak spotkasz demona, raczej bierz nogi za pas.

Gdy zaczęła się śmiać pokręcił głową. - Słyszałaś kiedyś o czymś takim jak normalność?

// Można i tak i tak ;p


Kiedy zadał jej pytanie zaczęła się jeszcze bardziej śmiać. Dopiero po kilkunastu sekundach uspokoiła się i powiedziała:
- Oczywiście. Ale rzadko jej używam. - uśmiechnęła się. - Co Cię właściwie tutaj sprowadza? - zapytała pokazując ręką obszar jeziora.

- Widać, masz tendencje do nadpobudliwości i wyrażania swoich odczuć w trybie natychmiastowym...

- Drzemałem. Zrobiłem dziś parapetówę z okazji przeprowadzki do Laros. - zastanowił się - w sumie to ta impreza już trwa, więc powinienem się zbierać..

- Ah... - powiedziała i posmutniała, ale tak aby tego nie widział. Jego odejście oznaczało kolejny samotny wieczór, których Kyla nie lubiła. Ale nie dała po sobie niczego poznać. Wstała i powiedziała:
- Na mnie też już czas. Do zobaczenia. - ruszyła w stronę jeziora. Wskoczyła do już nie tak ciepłej wody i popłynęła na drugi brzeg.

- No to do zobaczenia w okolicy... - pożegnał Ją skinieniem głowy. Położył gitarę na ziemi, wstał i otrzepał się z kurzu.

* Wszyscy idioci powinni się już nawzajem powykańczać... *

Kiedy już znalazła się na drugim brzegu i miała wyjść z terenu jeziora, za jej plecami rozbłysło wielkie światło. Co to ?, pomyślała i obróciła się. Lecz kiedy wykonała krok do tyłu zobaczyła tylko ciemność. Dziwne... pomyślała i ruszyła dalej.

Gear

Gdy tylko wykonałaś kilka kroków zatrzymało Cię uczucie ostrza przyłożonego do gardła.
- Wciąż tak nieuważna... - usłyszałaś znajomy głos, dopiero po chwili zdołałaś wyłuskać wzrokiem ciemną sylwetkę.

Kiedy ktoś przyłożył jej nuż do gardła Kyla znieruchomiała. Na początku nie wiedziała co robić, ale gdy usłyszała głos postanowiła działać. Próbowała wyrwać się ciemnej postaci, której głos znała, ale nie wiedziała skąd. Wzięła zamach i kopnęła osobę w nogi wyswobodziwszy się.
- Kim jesteś? - powiedziała ze złością.

Postać lekko podskoczyła, ale broni nie zabrała z Twojego gardła.

- Jestem Twoją kuzynką, marreną jak Ty. Nazywam się Mirra. - powiedziała ciepłym tonem.

Zabrała ostrze z gardła i schowała je do pochwy. - Przydałby Ci się porządny trening walki mieczem..

- Miło z Twojej strony, że mnie odwiedziłaś, ale chyba jest jakiś powód, prawda? - zapytała już spokojna trąc szyję rękami.
- Tak, wiem. Niestety nie mam z kim trenować..- powiedziała ze smutkiem w głosie i opuściła lekko głowę.

- Po to tu jestem powoli myśląca kuzynko. - Mirra wyglądała bardzo podobnie do Ciebie, nie miała jednak takich włosów jak Ty. Jej były krótsze i jasne.

- Swój trening odbędziesz ze mną. Ktoś z rodziny mnie przysłał, nie do końca pamiętam kto, ale sporo zapłacił, więc co mi tam. Gotowa? - wyciągnęła swój miecz w Twoją stronę

Kyla pominęła uwagę Mirry. Wyciągnęła miecz z pochwy i przybrała pozycję obronną.
Ugięła lekko kolana i trzymała mocno miecz. Wyglądało to dziwnie, ale właśnie tego uczył ją Mirrak.
- No to zaczynajmy . - powiedziała i uśmiechnęła się do kuzynki.

- Masz zamiar znieść jajko, że się tak ugięłaś? - przekrzywiła głowę - Możnaby Ci podłożyć pod tyłek krzesło, wyglądałoby naturalniej...

Pokręciła głową - No dobra, zobaczmy co tam masz. Zaatakuj mnie. - nie przyjęła żadnej postawy obronnej, miecz miała oparty o ramie tępą stroną.

Gdy usłyszała słowa Mirry jeszcze bardziej napięła swoje mięśnie i zaczęła biec w jej stronę. Zaatakowała ją z dużą siłą po czym odskoczyła w bok. Przygotowała się na atak Mirry, chcąc go odeprzeć.
- Mistrz Mirrak, nie chciałby, żebyś się z niego naśmiewała - powiedziała ze spokojem w głosie.

- Mistrz Mirrak nie chciałby żeby Jego uczennica machała mieczem z zerową precyzją - odpowiedziała podczas delikatnego odsunięcia się, przez co Twój (niesprecyzowany) atak (w niesprecyzowaną część ciała) chybił.

- No dalej, masz mnie trafić, a nie rozpłatać. Skup się na technice, nie sile... - pouczyła Cię, po czym ... ziewnęła.

- Nikt nie będzie mnie obrażał. - urażona pobiegła w stronę kuzynki. 5 metrów przed nią zrobiła salto w powietrzu i zaatakowała ją z góry w obojczyk. Nie chciała jej zrobić krzywdy, więc nie uderzyła mieczem, lecz pięścią. Tak jak mówiła Mirra, skupiła się na technice, a nie na sile.

- Nie? No proszę, a jednak... - gdy wyskoczyłaś w powietrze, Twoja kuzynka po prostu odsunęła się półtorej kroku w tył, po czym gdy wylądowałaś szybko skróciła dystans i podhaczyła Cię.